29 Νοεμβρίου 2012

Ψυχιατρική - Δημιουργώντας Ρατσισμό



Πρόκειται για ένα σύντομο βίντεο με ιστορικές αναφορές που καταδεικνύουν πώς η Ψυχιατρική και η Ψυχολογία συνέβαλαν κατά την περίοδο της ανάπτυξης του ναζισμού στην εξάπλωση του ρατσισμού και την κατασκευή ψεύτικων θεωριών που προωθούσαν τις ναζιστικές ιδέες και πρακτικές.

η συνέχεια εδώ...

28 Νοεμβρίου 2012

ΕΚΔΗΛΩΣΗ: Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ



η συνέχεια εδώ...

ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΝΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ…


ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΕΙΔΑΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΦΙΣΑ ΝΑ ΦΙΓΟΥΡΑΡΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩΝ ΛΕΖΑΝΤΑ:



Η ΔΑΠ ΝΔΦΚ Φιλοσοφικής σε συνεργασία με την Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων σας καλεί στο πρώτο σεμινάριο της χρονιάς (Πέμπτη 22/11,Παρασκευή 23/11,Σάββατο 24/11 στην πλατεία Αγίου Γεωργίου Καρύτση 8) με θέμα "Θουκυδίδης: Ο κορυφαίος ιστορικός της αρχαιότητας και η επίδραση του μέχρι σήμερα.". Θα δοθούν βεβαιώσεις συμμετοχής.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΟΠΩΣ ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΣΤΟ www.p-e-f.gr:

Σε απάντηση του απαράδεκτου δημοσιεύματος της ΔΑΠ –ΝΔΦΚ που παρουσιάζει το συνέδριο για τον Θουκυδίδη (22-24 Νοεμβρίου 2012, αίθουσα  Παρνασσού) ως συν-διοργάνωση της συγκεκριμένης φοιτητικής παράταξης με την Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων,
Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων:
  • Καταγγέλλει ως ψευδή τη συγκεκριμένη ανακοίνωση
  • Δηλώνει ότι πρόκειται περί σφετερισμού ενός άκρως επιστημονικού Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε με διοργανωτή αποκλειστικά και μόνο την Π. Ε. Φ.
  • Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων, σύμφωνα με το καταστατικό της, είναι Επιστημονική Ένωση που εκπροσωπεί τους πτυχιούχους των Φιλοσοφικών Σχολών όλης της χώρας και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με πολιτικές, συνδικαλιστικές, φοιτητικές παρατάξεις.

Το εν λόγω δημοσίευμα  θεωρούμε ότι αποτελεί μια ανεπιτυχή και σκόπιμη προσπάθεια οικειοποίησης της επιτυχίας του Συνεδρίου μας.

Επιφυλασσόμεθα παντός νομίμου δικαιώματός μας.

       
       
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ…

η συνέχεια εδώ...

26 Νοεμβρίου 2012

Λίγα λόγια για το τραγούδι της εβδομάδας...


Ήταν καλός ο Ντικ"

(Του Φοίβου Τσέκερη)

(από Δόν Κιχώτες)

Ο σκύλος μας ο Ντικ αγαπούσε και προστάτευε τους εξόριστους στο Μούδρο.
Μισούσε τους χωροφύλακες και το μίσος του αυτό το έδειχνε πάντα. Κάθε φορά που βρισκόταν κοντά σε έναν απ' αυτούς, γρύλιζε απειλητικά και του έδειχνε τα δόντια του.

Οι περισσότεροι από τους χίλιους εξόριστους σ' αυτό το μικρό παραθαλάσσιο χωριό της Λήμνου, στο Μούδρο, έμεναν στο λεγόμενο Στρατόπεδο, ένα χώρο που ελεγχόταν άμεσα από τους χωροφύλακες, σε παλαιά κτίρια που επισκευάστηκαν από τους εξόριστους, ή σε αποθήκες, ή σε πρόχειρα σπιτάκια φτιαγμένα από πλίθρες, ή σε ξύλινες παράγκες.
Οι υπόλοιποι έμεναν στο χωριό, σε δωμάτια νοικιασμένα, δέκα σε κάθε δωμάτιο.

Από κάποια ώρα και μετά, το βράδυ απαγορευόταν η κυκλοφορία των κρατούμενων και μέσα και έξω από το Στρατόπεδο.

Μερικοί χωροφύλακες είχανε τη συνήθεια να μπαίνουν αθόρυβα αυτές τις ώρες μέσα στο στρατόπεδο και να κρυφακούνε έξω από τους χώρους όπου έμεναν οι εξόριστοι.
Αν κατά τη γνώμη τους αυτό που άκουσαν ήταν κάτι το επιλήψιμο, την ίδια στιγμή συλλαμβάνανε αυτόν που το είπε, τον έκλειναν στο κρατητήριο και με το πρώτο πλοίο, που θα έφτανε στο Μούδρο, τον στέλνανε για το Στρατοδικείο στην Αθήνα, αφού πρώτα τον κάνανε να περάσει «του Λιναριού τα βάσανα και του Χριστού τα πάθη», για να ομολογήσει τι εννοούσε με την Α` ή Β` φράση που είπε.

Όμως, ο Ντικ κυκλοφορούσε όλη τη νύχτα ελεύθερα. Φαίνεται ότι είχε αντιληφθεί το ρόλο που παίζανε αυτή τη στιγμή οι χωροφύλακες και μόλις τους έβλεπε αναστάτωνε με γαβγίσματα όλο το Στρατόπεδο. Τότε όλοι καταλαβαίνανε ότι κάποιος κίνδυνος τους απειλεί, σβήνανε το φως και σταματούσανε να μιλάνε.

Έτσι, οι χωροφύλακες αποφασίσανε να τον ξεκάνουνε.

η συνέχεια εδώ...

Φωνές από ένα οικοτροφείο Ψυχικής Υγείας: Δεν είναι αρκετό;

αναδημοσίευση από tvxs.gr


εΤριάντα χρόνια έχουν περάσει από την έναρξη της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στην Ελλάδα, τριάντα χρόνια θεραπευτές και μέλη αγωνιζόμαστε για την εξασφάλιση ποιοτικών υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας. Με αυτό το άρθρο δε θα μιλήσουμε οι εργαζόμενοι για την υποχρηματοδότηση της Ψυχικής Υγείας ούτε για την ανασφάλεια που βιώνουμε για το τι μέλλει γενέσθαι, έχουν ήδη γραφτεί πολλά. Άρθρο που έγραψαν από κοινού θεραπευτές και μέλη του Α Οικοτροφείου της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής & Ψυχικής Υγείας στα Μελίσσια ί

Λόγια ενοίκων:

Δεν είναι έντιμο σε ένα κράτος να μην κρατάει τις υποσχέσεις του. Η Ψυχική Υγεία είναι θεσμός και για εσάς και για εμάς, και δεν πρέπει να καταρρεύσει. Θα ήταν επιστροφή στην βαρβαρότητα, να μην μας παρέχουν τα απαραίτητα. Μου κάνει εντύπωση να βλέπω τον κόσμο να σπάει πιάτα στα μπουζούκια και εμείς να κινδυνεύουμε να επιστρέψουμε στα ψυχιατρεία. Θυμώνω που μ’ αυτό το καθεστώς δεν τιμάται η ιδιότητα του έλληνα. Έχω ζήσει στο ψυχιατρείο της Λέρου, και στεναχωριόμουνα. Οι άνθρωποι ήταν δυστυχείς. Δεν θέλω να το ξαναζήσω. Οι υπεύθυνοι του Υπουργείου είναι «θεομάχοι». Α.Α

Κύριε Υπουργέ, με μεγάλη μου λύπη σας λέγω ότι είμαι ένοικος οικοτροφείου και παίρνω λίγη σύνταξη. Από αυτά χρειάστηκε να πληρώνω ΕΥΔΑΠ και ΔΕΗ και έχω και το πόδι μου, που πρέπει να ξοδεύω χρήματα. Κάντε κάτι σας παρακαλώ για αυτό. Θα ήθελα τη συνδρομή σας. Σας ευχαριστώ. Γ.Ε

Θα πάω στη Λέρο; Α.Σ.

Νιώθω στεναχωρημένη γιατί λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν μπορούμε πλέον να μένουμε εκεί που μέναμε, γιατί δεν μας δίνουν τα λεφτά για το ενοίκιο. Συνέχεια προβληματίζομαι και σκέφτομαι πως θα μου βγούν τα λεφτά της σύνταξης για να φτάνουν για τις ανάγκες μου και τις ανάγκες του Οικοτροφείου. Νιώθουμε μόνοι μας. Τ.Ε


η συνέχεια εδώ...

25 Νοεμβρίου 2012

Πώς δημιουργείται ένας Ναζί (1943)




Εξαιρετικό αντιναζιστικό cartoon από τον Walt Disney

Education for Death: The Making of the Nazi", λέγεται το 10λεπτο φιλμάκι κινουμένων σχεδίων του Walt Disney, που κυκλοφόρησε στις 15 Ιανουαρίου 1943 και βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Gregor Ziemer.

Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία του μικρού Χανς, ενός αγοριού, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη ναζιστική Γερμανία και ανατρέφεται για να γίνει ένας ανελέητος στρατιώτης.


η συνέχεια εδώ...

Η εμπειρία του ΕΑΜ. Του Μενέλαου Χαραλαμπίδη


  
Οι αντιστασιακές οργανώσεις και ιδιαίτερα το ΕΑΜ λόγω της μαζικότητάς του, υπήρξαν οι φορείς που μετασχημάτισαν το πατριωτικό αίσθημα, το μίσος ενάντια στον κατακτητή, τις αρνητικές βιολογικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της στρατιωτικής κατοχής, σε πολιτική δράση. Αυτή ακριβώς τη διάσταση της βαρύτητας που είχε η απόδοση πολιτικού νοήματος στην κατοχική πραγματικότητα μέσα από την αντιστασιακή εμπειρία, αναδεικνύει η παρακάτω επισήμανση του JanPaul Sartre: 

«Πρέπει να αντιστρέψουμε την κοινή αντίληψη και να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι η σκληρότητα μιας κατάστασης ή οι οδύνες που επιφέρει, που οδηγούν τους ανθρώπους να συλλάβουν μια άλλη κατάσταση πραγμάτων όπου όλα θα είναι καλύτερα για όλους˙ αντίθετα, τη στιγμή που μπορούμε να συλλάβουμε μια άλλη κατάσταση πραγμάτων, βλέπουμε υπό νέο φως τα βάσανα και τις οδύνες μας και αποφασίζουμεότι είναι ανυπόφορες.»1

Αυτό που έκανε τους κατοίκους της Αθήνας να συλλάβουν «μια άλλη κατάσταση πραγμάτων» και κατ’ επέκταση να δουν «υπό νέο φως τα βάσανα και τις οδύνες» τους και να αποφασίσουν «ότι είναι ανυπόφορες», δεν ήταν η σκληρή καθημερινότητα την οποία βίωναν, αλλά η συνειδητοποίηση, μέσα από την αντιστασιακή εμπειρία, ότι είναι δυνατή η ύπαρξη «μιας άλλης κατάστασης πραγμάτων». Και αυτό διότι, η αντιστασιακή εμπειρία και όχι η εξαθλίωση, ήταν αυτή που παρήγαγε τα πολιτικά νοητικά σχήματα, μέσω των οποίων έγινε αντιληπτή η πιθανότητα ύπαρξης «μιας άλλης κατάστασης πραγμάτων». Χωρίς την ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος, η στρατιωτική κατοχή μπορεί να οδηγούσε τους Αθηναίους σε όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση, σε μια καθημερινότητα που θα βυθίζονταν όλο και περισσότερο στην παρανομία και στην κατάλυση κάθε ηθικού και αξιακού κανόνα.

Η βαρύτητα λοιπόν της εμπειρίας που αποκτούσαν κυρίως οι νέες και οι νέοι κατά τη διάρκεια της αντιστασιακής δράσης, ήταν καθοριστική. Η εμπειρία αυτή υπήρξε η μήτρα παραγωγής πολιτικών νοημάτων τα οποία λειτούργησαν ως δομικά υλικά συγκρότησης μιας νέας συλλογικής ταυτότητας στο πλαίσιο της οποίας ο εαυτός γίνονταν αντιληπτός με διαφορετικό τρόπο. Η συντροφικότητα, ο ηρωισμός, το καθήκον, η ευθύνη απέναντι στην αντιστασιακή συλλογικότητα, η αλληλεγγύη, υπήρξαν στοιχεία που δομούσαν το συλλογικό αντιστασιακό υποκείμενο. Η πολιτικοποίηση των νέων που εντάχθηκαν στο ΕΑΜ μπορεί λοιπόν συνοπτικά να περιγραφεί μέσα από αυτό το πλέγμα σχέσεων που συνέδεαν την αντιστασιακή δράση, την παραγωγή νοήματος, τη δημιουργία νέων ταυτοτήτων και τη νέα αντίληψη του εαυτού. Εντός αυτού του πλέγματος σχέσεων συνδέθηκε το υποκείμενο με τις πολιτικές εξελίξεις, κατά την ανάδυση των κατώτερων κοινωνικών δυνάμεων στο προσκήνιο της πολιτικής πραγματικότητας.

1 J.-P. Sartre, L’Etre et le néant, Παρίσι, Gallimard 1943, σ. 510,παρατίθεται στο Pierre
Bourdieu, Η αίσθηση της πρακτικής, Θ. Παραδέλλης (μτφ), Αθήνα, Αλεξάνδρεια, 2006, σ. 71.

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο " Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα" που θα παρουσιάσει την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012, στις 6.30 μμ. στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων αμφιθέατρο Αντώνης Τρίτσης Ακαδημίας 50, Αθήνα

Θα μιλήσουν οι :
Πολυμέρης Βόγλης (Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας)
Ηλίας Νικολακόπουλος (Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Σταύρος Σταυρίδης (Επίκουρος Καθηγητής Αρχιτεκτονικής, Ε.Μ.Π.
και ο συγγραφέας Μενέλαος Χαραλαμπίδης

Συντονιστής Στέλιος Κούλογλου (Δημοσιογράφος

η συνέχεια εδώ...

24 Νοεμβρίου 2012

Δ´ Συνέδριο Ιστορίας της Τέχνης με γενικό τίτλο «Ερευνητικά ζητήματα στην ιστορία της τέχνης: από τον ύστερο μεσαίωνα έως την εποχή μας»



η συνέχεια εδώ...

Η Σ.Α.Φ. σχημα-τίζεται!!! Την προσεχή Δευτέρα, στις 3.30, στο στέκι μας στον 5ο όροφο!

Την προσεχή Δευτέρα, στις 3.30, στο στέκι μας στον 5ο όροφο!
Το σχήμα είναι ανοιχτό για όποιον θέλει να συμβάλλει με την παρουσία του και τη γνώμη του, καθώς και για όποιον θέλει απλώς να παρακολουθήσει τη διαδικασία.

Τι είναι σχήμα;



Σχήμα είναι ένα άθροισμα ανθρώπων οι οποίοι συμφωνούν σε μια ραχοκοκκαλιά απόψεων αναφορικά με το πανεπιστήμιο και την κοινωνία. Όλοι όσοι επιλέγουμε να παρεμβαίνουμε μέσα στη ΣΑΦ είμαστε ο καθένας ξεχωριστά αλλά και όλοι συλλογικά οι μόνο υπεύθυνοι για την πολιτική μας παρουσία στη σχολή!

Για να συντονιζόμαστε, να κουβεντιάζουμε, να αποφασίζουμε… σε συχνά διαστήματα συναντιόμαστε μεταξύ μας στα «σχήματα». Στις διαδικασίες αυτές, τοποθετούμαστε ο καθένας ξεχωριστά επάνω στα διάφορα ζητήματα της επικαιρότητας, αξιολογούμε την παρουσία και δράση μας στη σχολή και συζητάμε για το σχεδιασμό και τους στόχους της παρέμβασής μας το επόμενο διάστημα.

Οι διαδικασίες του σχήματος είναι ανοιχτές όχι μόνο στους "σχηματίες" - σε εκείνους δηλαδή που έχουν επιλέξει να στηρίζουν καθημερινά και να παρεμβαίνουν πολιτικά στο σύλλογο μέσω της Σ.Α.Φ. - αλλά και σε όλους εκείνους οι οποίοι θέλουν απλώς να παρακολουθήσουν τη διαδικασία και να ακούσουν το τι θα ειπωθεί, αλλά (ευλπιστούμε) και σε όσους νιώθουν ότι μπορούν να συμβάλλουν είτε με ιδέες, είτε με κριτική στο πως η Σ.Α.Φ. μπορεί να παρέμβει, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι "νιώθουν" κοντά ή όχι στο σχήμα.


                                Eμείς,
                                                                                               ο καθένας από μας
                                                                                               κρατάμε μέσα στη γροθιά μας
                                                                                               τους κινητήριους ιμάντες του
                                                                                                σύμπαντος.
                                                                                             Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι
                                                                                           

η συνέχεια εδώ...

23 Νοεμβρίου 2012

«Καταδικάζουμε Τη Βία Απ’ Όπου Κι Αν Προέρχεται»


Ο πιο «κομψός» τρόπος για να υπονομεύσεις το δίκιο του αγώνα των καταπιεσμένων είναι να παίρνεις «ίσες» αποστάσεις ανάμεσα στο «δίκιο», στις «ελευθερίες» και στο «δικαίωμα» του καταπιεστή να καταπιέζει, και στο δίκιο, στις ελευθερίες και στο δικαίωμα του καταπιεσμένου να αντιδρά, να αντιστέκεται αλλά και να επιτίθεται ενάντια στην καταπίεση και στον καταπιεστή.

Του Νίκου Μπογιόπουλου από τον Ριζοσπάστη.

Ο ακόμα «κομψότερος» τρόπος για να αποκηρύξεις τον αγώνα του καταπιεσμένου ενάντια στον τύραννο και εκμεταλλευτή του, είναι να βαφτίζεις «βία» την αντίσταση και τη διαμαρτυρία του, την οποία βέβαια σπεύδεις μετά να την αντιπαραβάλεις με τη βία του εκμεταλλευτή ώστε με την ευπρέπεια που αρμόζει στον κόσμο των εστέτ του ανθρωπισμού, να αποφανθείς: «Καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται»…

Τον παραπάνω λυρικό «πασιφισμό», της καταδίκης της βίας «απ’ όπου κι αν προέρχεται», ένα σχήμα που αποτελεί σήμα κατατεθέν των προπαγανδιστικών μηχανισμών των καθεστώτων της βίας και της εκμετάλλευσης, τον ακούσαμε προχτές να διατυπώνεται και από την κυρία Ρένα Δούρου, στέλεχος και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά δεν είναι της ώρας να κάνουμε μαθήματα (πολύ περισσότερο σε μια αριστερή…).

Αλλά, προς δόξαν της πραγματικότητας, τη βία – συστατικό στοιχείο της ύπαρξης των κοινωνιών όπου αντιπαρατίθενται αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα – είτε την καταδικάζεις, είτε δεν την καταδικάζεις, αυτή υπάρχει. Ερήμην των ηθικοπλαστικών κηρυγμάτων.

Είναι σαν να καταδικάζεις το θάνατο. Οσο κι αν τον καταδικάσεις, αυτός υπάρχει και θα υπάρχει (μέχρι τη δευτέρα παρουσία, τουλάχιστον…). Και η αναγνώριση ότι υπάρχει, μόνο ως παραλογισμός θα μπορούσε να εκληφθεί ως εκδήλωση «αγάπης» προς το θάνατο ή ως δήλωση «δικαίωσης» της ύπαρξής του.

Το ίδιο συμβαίνει, για παράδειγμα, με το θέμα του πολέμου. Η στάση μας απέναντί του δεν τελειώνει (ούτε καν αρχίζει) με την έκφραση της καταδίκης του. Αλλά με τον προσδιορισμό του χαρακτήρα του πολέμου. Δηλαδή αν είναι δίκαιος ή άδικος ο πόλεμος, από πλευράς εκείνων που είτε ως αμυνόμενοι, είτε ως επιτιθέμενοι, συμμετέχουν σε αυτόν.

Εκτός αν καταλήξουμε ότι κάθε πόλεμος είναι άδικος. Ως εκ τούτου εξίσου «άδικο» με τους Τούρκους το ’21 είχαν και οι επαναστατημένοι Ελληνες. Αλλά τότε, αν κάθε πόλεμος είναι «άδικος», και η αδικία επιμερίζεται εξίσου σε όλους όσους συμμετέχουν ή εξαναγκάζονται να συμμετάσχουν σε αυτόν, τότε η δικαίωση του «αδικητή» είναι εξασφαλισμένη.

Το ζητούμενο, λοιπόν, όταν μιλάμε για βία, δεν είναι να αραδιάσουμε επίθετα και προσδιορισμούς για να αποδείξουμε πόσο απεχθής μας είναι, μη και δεν πάρουμε μέρος στο γενικό μεθύσι κάποιας αταξικής, απολίτικης και αντι-ιστορικής «συναδέλφωσης».

Υποχρέωση του καθενός – εφόσον σέβεται τον εαυτό του – είναι να προσδιορίζει το χαρακτήρα της βίας. Αν μάλιστα είναι αριστερός, πρώτη του υποχρέωση είναι να μην επιτρέπει να συκοφαντούνται οι κοινωνικοί αγώνες μέσα από τη χυδαία επιχείρηση να διασυνδεθούν, να παραλληλιστούν ή πολύ περισσότερο να ταυτιστούν με το φασιστικό λιντσάρισμα, την ατομική τρομοκρατία, την κρατική καταστολή, την παρα-κρατική δράση κοκ.

Είναι να αποδεικνύει και όχι να τροφοδοτεί τη χυδαιότητα πως η λαϊκή αντίσταση αποτελεί τάχα τη «δικαίωση», τη «νομιμοποίηση» ή ακόμα και τον «γεννήτορα» (!) της τραμπούκικης, της υποκοσμιακής, της ναζιστικής και κάθε μορφής καθεστωτικής βίας. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο: Οι λαϊκοί αγώνες και οι μορφές τους, ως έκφραση αυτών των λαϊκών αγώνων, δεν αποτελούν την «κατάφαση», αλλά την εκκωφαντική άρνηση – μέχρι του σημείου της κατάργησης – της βίας που ασκείται πάνω στον καταπιεσμένο και που αυτή είναι που γεννά όχι απλώς το δικαίωμα, αλλά το καθήκον της αντίστασης.

Υποχρέωση, τελικά, του καθενός – εφόσον σέβεται τον εαυτό του – δεν είναι να εξαντλείται στην «καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται». Είναι η καταδίκη και αντίσταση στη βία, αλλά από εκεί που πραγματικά προέρχεται. Και αυτή η στάση δεν καθιστά ούτε αντιμετωπίζει τη βία ως κάτι το επιθυμητό. Την αντιμετωπίζει υπό το πρίσμα την μόνης ελεύθερης προσέγγισης που μπορεί να υπάρξει. Και η μόνη ελεύθερη προσέγγιση είναι εκείνη που έχει επίγνωση της αναγκαιότητας.

Αν πάλι δεν ισχύουν όλα αυτά, τότε δεν έχουμε παρά να ζητήσουμε «συγγνώμη» τόσο από την κυρία Δούρου όσο και από τους υπόλοιπους.

«Συγγνώμη» για λογαριασμό του Άρη και του αντάρτη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του Τσε. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού στο Ράιχσταγκ. «Συγγνώμη» για λογαριασμό εκείνων που γκρέμισαν τη Βαστίλη και των άλλων που παρέδωσαν στο λαό τα Χειμερινά Ανάκτορα. «Συγγνώμη» για λογαριασμό και του πιτσιρικά της «Ιντιφάντα» που πετούσε τόσο βίαια τις πέτρες του στα τανκς των Ισραηλινών…

η συνέχεια εδώ...

22 Νοεμβρίου 2012

Ο Κεν Λόουτς αρνείται βραβείο σε ένδειξη αλληλεγγύης προς απολυμένους εργαζόμενους

Ο Βρετανός σκηνοθέτης Κεν Λόουτς αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο που ήθελε να του απονείμει το Φεστιβάλ του Τορίνου, στην Ιταλία, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους στην καθαριότητα και την ασφάλεια του Κινηματογραφικού Μουσείου της πόλης, «οι οποίοι έχασαν τη δουλειά τους επειδή δεν δέχθηκαν τη μείωση του μισθού τους».

    «Με μεγάλη μου λύπη αναγκάζομαι να αρνηθώ το βραβείο που μου απένειμε το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τορίνου», γράφει στην επιστολή που απέστειλε στους διοργανωτές, μέσω της εταιρείας διανομής του στην Ιταλία ΒΙΜ Film, ο σκηνοθέτης, γνωστός για την στράτευσή του και για την κοινωνική φλέβα των ταινιών του.

η συνέχεια εδώ...

21 Νοεμβρίου 2012

Παλαιστινιακή ποίηση: Ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου…

Της Ελ. Καρασαββίδου-Κάππα
 
Υπάρχουν και γωνιές της ανθρωπότητας, όχι φυσικά οι κοινωνίες του θρησκευτικού φασισμού της Ισλαμικής Σαρίας, που η ποίηση ανθίζει. Ίσως γιατί στις κοινωνίες αυτές τα ερωτήματα δεν σχετίζονται με τα αξιώματα αλλά με την επιβίωση. Με την οριακότητα της ανθρωπιάς και της ζωής. Ίσως ακόμη  γιατί, σε όλον τον κόσμο, επικηρυγμένος ή όχι ο Λόγος εξακολουθεί να υπάρχει. Ασθμαίνοντας ως φορέας της γνώσης κι ιδιοποίησης της εξουσίας, ως λόγος “επίσημος” δηλαδή, επαναστατεί βαθιά καταλύοντας τ’ αυτονόητα ως λόγος της ποίησης. Γιατί αν, όπως μας έδειξε ο Φουκώ, η έννοια του διανοούμενου τρέπεται συχνά από φωνή των απόκληρων, από “φωνή βοώντος εν τη ερήμω” δηλαδή, σε ένα ευφυές μέσο για να ρυθμίζεται και ν’ αστυνομεύεται ο πολυσημικός λόγος της μυθοπλασίας, κι άρα της κοινωνικής κινητικότητας, η ποίηση εξακολουθεί, όπως μας λέει ο Τ. Βαρβιτσιώτης, να είναι το “διασταλμένο από την ατροπίνη του έρωτα μάτι” που, έκπαγλο, εξακολουθεί να αιφνιδιάζεται από την ομορφιά του σύμπαντος. Από αυτό το “άλυτο αίνιγμα”, “το όριο πάνω στο οποίο προσκρούουν οι ανθρώπινες δυνατότητες με τον τραγικότερο τρόπο”, που άπαξ και σε μαγέψει δεν μπορείς πια να βολευτείς στον “ορθολογισμό” και στην τάξη.



Τέτοιο είναι το φαινόμενο της Παλαιστινιακής ποίησης. Ποίηση που μας επιστρέφει στα βασικά, τότε που η παραμυθία ήταν κοινή παράδοση και πατρίδα, η ίδια η κραυγή του μωρού την οποία, σύμφωνα με τον Αρτώ, ο λόγος αναζητεί πάντα σαν καταφύγιο από τις αλλοτριώσεις της ενήλικης ζωής. " οι ρίζες μου αγκυροβόλησαν/πριν από τη γέννηση του χρόνου, πριν απ’ των αιώνων το ξετύλιγμα/πριν από τις ελιές και από τα κυπαρίσσια και πριν φυτρώσει το χορτάρι" όπως γράφει ο Μαχμούντ Νταρουίς, θυμίζοντας και τη δική μας χαμένη αξιοπρέπεια.

Γράψε.
Είμαι άραβας.
Δουλεύω με τ’ αδέρφια μου του μόχθου σ’ ένα νταμάρι,
τα παιδιά μου είναι οχτώ
τραβάω από την πέτρα
τα ρούχα, το ψωμί και τα βιβλία τους,
αλλά στην πόρτα σου δεν ζητιανεύω.
(Άραβας Είμαι του Μαχμούντ Νταρουίς.)


η συνέχεια εδώ...

"Είμαι ένας Βερολινέζος", αναφωνούν οι ... Πορτογάλοι! Δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο..

Ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο το οποίο με τρόπο γλαφυρό και πρωτότυπο παρουσιάζει, εμμέσως πλην σαφώς, το πως η Ευρωπαϊκή Ένωση διαμόρφωσε έτσι την οικονομική ζωή της Ευρώπης ώστε κάποιες κεντρικές χώρες (ακριβέστερα κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις των κεντρικών χωρών) να πλουτίζουν σε βάρος των περιφερειακών. Ή όπως συνηθίζεται να αποκαλείται από τους οικονομολόγους, η δομική κρίση της ευρωζώνης η οποία δημιουργεί ένα πλεονασματικό κέντρο σε βάρος της ελλειματικής περιφέρειας.


η συνέχεια εδώ...

Ένας παλιός φιλοσοφικάριος θυμάται ... Με αφορμή το θάνατο του Χρόνη Μίσσιου

"Μέσα Δεκέμβρη 1998.Κρύο. Δεύτερο έτος στη Φιλοσοφική. Συνέλευση για το νόμο Αρσένη, τελευταια πριν τα Χριστούγεννα.Πρώτη ενδεικτική ψηφοφορία. "Ποιος ψηφίζει το ενωτικο αγωνιστικό πλαίσιο της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης;". Δάσος τα χέρια. Δε χρειάζεται καν καταμέτρηση. Στο 220 της επιστροφής ο Νικόλας βγάζει από την τσάντα του μια σακούλα με ενα βιβλίο. "Είναι το βιβλίο που σου έλεγα". Μου το δίνει. Χρόνης Μίσσιος, "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς". Αρχίζω να το διαβάζω μέσα στο λεωφορείο. Απνευστί. Περνάω όλες τις χριστουγεννιάτικες διακοπές διαβάζοντας αυτό και το "Χαμογέλα ρε τι σου ζητάνε". Συνεπαρμένος.

13 Γενάρη 1999. Έχω ήδη μάθει απέξω περιστατικά και ατάκες του Μίσσιου. Και τις χρησιμοποιώ κατά το δοκούν!Συνελευση ξανά. AULA κατάμεστη. Καταμέτρηση, αγωνία. Ο συμφοιτητής δίπλα μού δίνει τσιγάρο. "'Οχι, ευχαριστώ. Στον αγώνα ενωμένοι, στο τσιγάρο χωριστά" του λέω και γελάω.Γελάει κι αυτός. "Άλλωστε την χάνουμε, τελειώνει", προσθέτω. Από κάτω 31, 32, 33, 34....κραυγές πανηγυρισμών.Ανατροπή. ΔΑΠ 726, Συντονιστική 736.

η συνέχεια εδώ...

20 Νοεμβρίου 2012

Παιδοψυχολογικές προσεγγίσεις του σοβιετικού παιδαγωγικού συστήματος

ΠΗΓΗ:spitha-kinima.blogspot.gr
Ανάπτυξη και μόρφωση

Οι αστοί ψυχολόγοι και παιδαγωγοί λένε επίσης πως προηγείται η ωρίμανση. Δηλαδή το παιδί πρέπει να ωριμάσει, να αναπτυχθεί κι έπεται η όποια μόρφωσή του. Μετά, συνεχίζοντας το συλλογισμό τους λένε πως αυτή η πορεία ανάπτυξης εξαρτάται όχι μόνο από τις γενικότερες ιδιαιτερότητες του ανθρώπου, ως εκπροσώπου του είδους, αλλά και από τις ατομικές ιδιαιτερότητες του παιδιού, από τα χαρίσματά του, που του δόθηκαν από τη φύση. Στην πράξη, λοιπόν, θεωρούν ότι όλη η διαδικασία της ανάπτυξης προσεγγίζεται ως μια διαδικασία ωρίμανσης αυτού που ήδη υπάρχει στον άνθρωπο. Η σοβιετική αντίληψη διέφερε ριζικά από τον παραπάνω συλλογισμό. Για να γίνει πιο κατανοητή η σοβιετική προσέγγιση θα αναφέρω λίγα πράγματα για την αντιπαράθεση των απόψεων του Λεφ Βιγκότσκι με τον Ζαν Πιαζέ. Θα το κάνω και για έναν ακόμη λόγο. Γιατί ορισμένοι συγγραφείς στη χώρα μας προσπαθούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να παρουσιάσουν τις απόψεις του Βιγκότσκι ως «τσόντα» στις θεωρίες του Πιαζέ.

η συνέχεια εδώ...

πέθανε ο αγωνιστής της αριστεράς και συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος



Από την εμφάνιση του Γιάννη Χαρούλη στο Πισκοκέφαλο της Σητείας το καλοκαίρι του 2012.
Όπως σε όλες τις καλοκαιρινές του εμφανίσεις η συναυλία ξεκίνησε με το τραγούδι " Οι Άγιοι" σε στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου και μουσική του Μανώλη Πάππου προλογισμένο από τον Χρόνη Μίσσιο ο οποίος διαβάζει απόσπασμα από το βιβλίο του " Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς "

"Θυμάμαι πόσο βαθιά πληγώθηκα όταν ύστερα από κάποιους μήνες στην ασφάλεια, με πετάξαν σ' ένα τζιπ, δεμένο με χειροπέδες παρόλο που δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος, περπάταγα με τα τέσσερα... Με φορτώνουν, που λες, σ' ένα τζιπ για το Γεντί Κουλέ. Ήξερα ότι πάω για θάνατο μου το 'χαν πει σε όλους τους τόνους στην ασφάλεια.

Ήταν Σάββατο απόγευμα καλοκαίρι.Θα 'χε μπει για τα καλά ο Ιούλιος. Περνάγαμε απ'το Βαρδάρη, είχαν σκολάσει τα μαγαζιά, ο κόσμος μυρμήγκιαζε στους δρόμους, φορτωμένος ψώνια. Ακούμπησα τα χέρια μου με τις χειροπέδες στο παραπέτο του τζιπ, μια ματιά, μια ματιά... Ο ένας από τους χαφιέδες με κατάλαβε. «Βλέπεις ρε μαλάκα; Ποιος νοιάζεται για σένα, μαλάκα; Λες ότι πας να πεθάνεις γι' αυτούς, ποιος σε ξέρει; Τους βλέπεις; Κάνουν τα ψώνια τους, θα πάνε σπίτι τους, αύριο στα βαποράκια, Περαία, Μπαξέ, Αρέτσου, θάλασσα, παιχνίδι, κορίτσια, ποιος νοιάζεται για σένα, μαλάκα; Πας για εκτέλεση, κι είσαι μονάχα δεκάξι χρονών»...

Ένιωσα τέτοια απελπισία, τόση δυστυχία, ώστε μόλις αντάμωσα τους άλλους στην φυλακή, έβαλα τα κλάμματα. Ε, έπρεπε να περάσω πολλά και να διαβάσω πολύ, για να καταλάβω πόσο μοναδικός και πόσο μοναχικός είναι ο δρόμος του επαναστάτη."



η συνέχεια εδώ...

19 Νοεμβρίου 2012

Ούτε ένα Συμβούλιο δεν θα συνεδριάσει!



Το υπουργείο επιδιώκει να εφαρμόσει την πολιτική του μνημονίου μέσα στις σχολές, μέσω της εφαρμογής του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου. Όμως, ο μόνος τρόπος εγγύησης της εφαρμογής του νόμου είναι η συγκρότηση των Συμβουλίων Διοίκησης, τα οποία έρχονται να  καταργήσουν πλήρως το δημόσιο δωρεάν και δημοκρατικό χαρακτήρα του πανεπιστημίου!

Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών, τον περασμένο Σεπτέμβρη, αλλά και τα μαζικά μπλοκαρίσματα των εκλογών των Συμβουλίων Διοίκησης όλο το προηγούμενο διάστημα αποτέλεσαν τροχοπέδη στην εφαρμογή των πιο αντιδραστικών αλλαγών στην εκπαίδευση στα χρονικά! Το υπουργείο, όμως, επιχείρησε μια πιο επιθετική κίνηση. Ακριβώς επειδή οι εκλογές δεν διεξήχθησαν μέχρι τις 25 Οκτωβρίου  λόγω της παρεμπόδισης τους από πλευράς των φοιτητών, προέβλεψε την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Ο λόγος για τις συγκεκριμένες αλλαγές είναι προφανής: η αδυναμία εφαρμογής του νόμου εξαιτίας της αντίδρασης σύσσωμης της πανεπιστημιακής κοινότητας!

Τη Δευτέρα 12 Νοεμβρίου είχε εξαγγελθεί η διαδικασία ηλεκτρονικής ψήφου για την εκλογή των Συμβουλίων Διοίκησης στο Ε.Κ.Π.Α. Όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι του Ε.Κ.Π.Α, αλλά και καθηγητές που είχαν πάρει καταδικαστικές αποφάσεις μαζικά προχώρησαν σε κατάληψη του κτιρίου του Κέντρου Λειτουργίας και Διαχείρισης  δικτύου! Ο αγώνας αυτός εξέφρασε με σαφή τρόπο την καταδίκη των φοιτητών για τα Συμβούλια.

Το υπουργείο, βέβαια, με μια  κίνηση που μόνο σε δημοκρατία δεν παραπέμπει αποφάσισε να στείλει μέσω sms στους καθηγητές τους κωδικούς τους ούτως ώστε να μπορέσουν να ψηφίσουν. Ολοκληρώθηκαν, λοιπόν, οι εκλογές για την ανάδειξη των Συμβουλίων Διοίκησης με μια πλήρως διαβλητή διαδικασία. Ολοκληρώθηκαν, όμως, χωρίς καμία συναίνεση των φοιτητών και με πλήρη απονομιμοποίηση!

Με λίγα λόγια, επιχειρείται όχι μόνο το τσάκισμα όλων των φοιτητικών κινητοποιήσεων αλλά και η φίμωση κάθε φωνής αντίστασης. Σε αυτό συμβάλλουν εν τέλει και όσοι καθηγητές είναι εκλεγμένοι στα Συμβούλια. Εξελέγη και η Ελένη Μαντζουράνη, καθηγήτρια του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της σχολής μας! Αυτοί οι καθηγητές είναι συνένοχοι στην επίθεση του υπουργείου και συναινούν στη διάλυση του ελληνικού πανεπιστημίου!


Ποια πρέπει να είναι, λοιπόν, η απάντηση σε αυτήν την σκληρή επίθεση; Η απάντηση είναι μόνο μία: ο αγώνας μας ενάντια σε αυτή τη μεταρρύθμιση και η υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν και δημοκρατικού πανεπιστημίου! Δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα Συμβούλιο να συνεδριάσει! Μέσα από μαζικές και συλλογικές διαδικασίες να παλέψουμε για να την μη εφαρμογή του νόμου και την τελική απόσυρσή του, να αγωνιστούμε για να μην πληρώσουμε τις σπουδές μας και την κρίση τους!

η συνέχεια εδώ...

Animation: Η σύγκρουση στη Γάζα



η συνέχεια εδώ...

Επιστημονικές ενώσεις Γαλλικής-Γερμανικής: Εγκύκλιος ΥΠΑΙΘΠΑ - Μετατρέπουν τα δημοτικά σχολεία σε «παιδοφυλακτήρια»

Θέμα: Διδασκαλία β’ ξένης γλώσσας στα δημοτικά σχολεία

Στα σχολεία της χώρας διαβιβάστηκε η υπ’ αριθ. Φ.7Α/767/142964/Γ1/15-11-2012 εγκύκλιος της Διεύθυνσης Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, υπογεγραμμένη από τον Προϊστάμενο της Δ/νσης κ. Κ. Παπαχρήστο, η οποία άφησε άναυδους τους χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες των Δημοτικών σχολείων, τους γονείς και κηδεμόνες τους και τους εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων. 

Σύμφωνα με την εν λόγω εγκύκλιο καταργείται ουσιαστικά η ελεύθερη επιλογή της β’ ξένης γλώσσας στο Δημοτικό σχολείο και επιβάλλεται η διδασκαλία της γλώσσας «για την οποία διατέθηκε εκπαιδευτικός». Οι μαθητές και οι μαθήτριες, ένα τρίμηνο μετά την έναρξη του σχολικού έτους, υποχρεούνται να διδαχθούν τη γλώσσα που τους επιβάλλεται, άσχετα αν επί ένα τρίμηνο ανέμεναν μάταια την τοποθέτηση εκπαιδευτικού της γλώσσας της επιλογής τους. Άρα πλέον στα τμήματα της Ε’ τάξης οι μαθητές και οι μαθήτριές μας, ήδη από την αρχή της μαθησιακής πορείας τους, θα χαρακτηριστούν αδίδακτοι-αρχάριοι και διδαγμένοι-προχωρημένοι.

η συνέχεια εδώ...

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2012


ΕΝΑΝΤΙΑ στα καταστρεπτικά μέτρα κυβέρνησης – Ε.Ε. - ΔΝΤ που υπονομεύουν τη ζωή και το μέλλον μας, ενάντια στο αιματοκύλισμα που επιχειρείται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για μια ακόμα φορά στη Γάζα, ενάντια στο φασισμό και τις σύγχρονες χούντες, αλλά κυρίως ΥΠΕΡ μιας εξέγερσης που δείχνει φωτεινά πως όταν οι λαοί θέλουν μπορούν, υπέρ μιας ζωής με αξιοπρέπεια, ο λαός απέδειξε πως στον αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη η πρώτη κέρδισε κατά κράτος...


Τη στιγμή που ο εκλεπτυσμένος κοινωνικός πόλεμος συνεχίζεται στη χώρα, τη στιγμή που η Παλαιστίνη υποφέρει ξανά υπό τον αιματηρό κλοιό των ανελέητων συρράξεων, ο λαός έδειξε για μια ακόμα φορά πως όλο το προηγούμενο διάστημα δεν επιδιδόταν σε ένα "φεστιβάλ κινητοποιήσεων" απλά για να εκτονώσει τα συναισθήματα και την οργή του. Πιάνοντας το νήμα από τις περσινές πλατείες, τις μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις, τις διαφορετικές παρελάσεις, τις καταλήψεις σχολών και κάθε εστία κοινωνικής αντίδρασης, χιλιάδες κόσμου βρέθηκαν χθες στην αντιιμπεριαλιστική πορεία και έστειλαν το μήνυμα πως κανένας ιμπεριαλιστικός ή πολιτικο-οικονομικός μηχανισμός δεν μπορεί να ακυρώσει ούτε την ιστορία αλλά ούτε 
και τις ανάγκες των λαών...

Στην πρώτη παγκόσμια διαδήλωση ενάντια σε όσα πραγματοποιούνται τα τελευταία 24ωρα στη λωρίδα της Γάζας, ο ελληνικός λαός, πιστός στην παράδοση που τον θέλει πάντα δίπλα στο λαό της Παλαιστίνης, επέμεινε και κατάφερε, παρά την τρομοκρατία της αστυνομίας, να φτάσει ως την Ισραηλινή πρεσβεία και να φωνάξει δυνατά την αντίθεσή του στη σύγχρονη γενοκτονία που επιτελείται τα τελευταία χρόνια από τους δολοφόνους του Ισραήλ.

Μετά, λοιπόν, το χθεσινό ηχηρό μήνυμα είναι ξεκάθαρο πως πρέπει σήμερα να συνεχίσουμε στο δρόμο του Νοέμβρη, χωρίς να μας ανήκει τίποτα από αυτόν, αλλά  με την ελπίδα να καταφέρουμε κάποια στιγμή να φανούμε αντάξιοι σε αυτά που μας δίδαξε...
Οι λαϊκοί αγώνες δεν δυσφημούνται, δεν συμβιβάζονται, δεν υποχωρούν..
Συνεχίζονται μέχρι να δικαιωθούν!
ΟΛΟΙ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

η συνέχεια εδώ...

Ποιος σκοτώνει στην Γάζα; Ο Νόαμ Τσόμσκι και άλλοι προκαλούν τα Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης


Ο βαθμός τρόμου που νιώθουν απλοί Παλαιστίνιοι άμαχοι στην Γάζα, μόλις που παρατηρείται στα μέσα ενημέρωσης, σε πλήρη αντίθεση με την επίγνωση όλου του κόσμου για τρομοκρατημένους και σοκαρισμένους Ισραηλινούς πολίτες.

Του Noam Chomsky και άλλων

Ενώ χώρες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική μνημόνευαν στρατιωτικές απώλειες παρελθόντων και σύγχρονων πολέμων την 11η Νοεμβρίου, το Ισραήλ στόχευε προς τον άμαχο πληθυσμό.

Στις 12 Νοεμβρίου, ξυπνώντας στο ξεκίνημα μιας νέας εβδομάδας, οι αναγνώστες κατά το πρωινό τους κατακλύστηκαν από συγκινητικούς απολογισμούς παρελθόντων και σύγχρονων απωλειών σε στρατιωτικό προσωπικό. Υπήρξε όμως καθόλου ή μικρή αναφορά στο γεγονός ότι η πλειονότητα των θυμάτων των σύγχρονων πολέμων , είναι άμαχος πληθυσμός. Επίσης, δεν έγινε σχεδόν καμία αναφορά κατά το πρωινό της 12ης Νοεμβρίου, περί των στρατιωτικών επιθέσεων στην Γάζα, που συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.

Ένας βιαστικός έλεγχος το επιβεβαιώνει για το CBC, την Globe and Mail, την Montreal’s Gazette και την Toronto Star του Καναδά. Εξίσου και για τους New York Times και το BBC.

Σύμφωνα με την αναφορά του Παλαιστινιακού Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα [the Palestinian Centre for Human Rights (PCHR)] την Κυριακή στις 11 Νοεμβρίου, 5 Παλαιστίνιοι άμαχοι συμπεριλαμβανομένων 3 παιδιών, σκοτώθηκαν στη λωρίδα της Γάζας τις προηγούμενες 72 ώρες, επιπλέον των 2 Παλαιστινίων που ήταν προσωπικό ασφαλείας.  Τέσσερις από τους θανάτους συνέβησαν σαν αποτέλεσμα βολών του ισραηλινού πυροβολικού που έριξαν βλήματα σε νεαρά παιδιά που έπαιζαν ποδόσφαιρο.  Επιπλέον, 52 άμαχοι τραυματίστηκαν, εκ των οποίων 6 ήταν γυναίκες και 12 ήταν παιδιά. (Από την ώρα που ξεκινήσαμε να συντάσσουμε αυτό το κείμενο, ο αριθμός των νεκρών Παλαιστινίων έχει αυξηθεί και συνεχίζει να αυξάνεται.)

η συνέχεια εδώ...

18 Νοεμβρίου 2012

"Ψηφιακή" γνωριμία με τη ζωφόρο του Παρθενώνα


η συνέχεια εδώ...

Θεατρική πρόταση για όσους μένουν Ζωγράφου, και όχι μόνο!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Σας προσκαλούμε σε μια ιδιαίτερη θεατρική παράσταση τη ΔΕΥΤΕΡΑ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ στις 21:00 στο κινηματογράφο ΑΛΕΚΑ (πλ. Γαρδένιας, Ζωγράφου).

Ο ηθοποιός και συντοπίτης μας Νίκος Αρβανίτης συναντά, συνθέτει και ανασυνθέτει τον συναρπαστικό λόγο του Αμερικάνου οικονομολόγου Rick Wolff σε μια ιδιότροπη αφήγηση για την οικονομική κρίση στις ΗΠΑ και όχι μόνο.

«Ο    Οικονομο-(μονό)λογος»

Είσοδος 7 ευρώ & 7 ευρώ / δύο άτομα για ανέργους - φοιτητές
 
Κίνημα στην Πόλη του Ζωγράφου
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

η συνέχεια εδώ...

16 Νοεμβρίου 2012

Φεστιβάλ Σοβιετικού κινηματογράφου 15-21/11


Η New Star διοργανώνει φεστιβάλ με αφορμή τη συμπλήρωση 95 ετών από την Οκτωβριανή Επανάσταση στον κινηματογράφο Capitol Ζέφυρος
στις 15-21 Νοεμβρίου 2012.


Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα προβληθούν 18 ταινίες και ντοκιμαντέρ σταθμοί της επανάστασης για την επανάσταση.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ: 

η συνέχεια εδώ...

15 Νοεμβρίου 2012

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 39η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η ΣΑΦ συμμετέχει στις εκδηλώσεις που γίνονται στο πολυτεχνείο με αφορμή την 39η επέτειο από την εξέγερση του πολυτεχνείου. Θα τη βρείτε ακριβώς στην είσοδο της πύλης Στουρνάρη.

Αύριο θα γίνει προβολή στο Πολυτεχνείο στις 15:00 στο κτ. Τοσίτσα, Αμφ. ΜΑΧ ενός ιστορικού ντοκυμαντέρ για τα κοινωνικά κινήματα στην Ελλάδα από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μέχρι το Πολυτεχνείο, τη μεταπολίτευση, τα φοιτητικά κινήματα, την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και την λαϊκές αντιστάσεις του 2012!
Την προβολή διοργανώνουν τα σχήματα των ΕΑΑΚ του ΕΜΠ. Να είστε όλοι εκεί! Να πιάσουμε το ιστορικό νήμα των γεγονότων που σημάδεψαν τη σύγχρονη ιστορία και να νοηματοδοτήσουμε τον αγώνα μας.

η συνέχεια εδώ...

Ένα "Νόμπελ Ειρήνης" που επιβεβαιώνεται καθημερινά.


Αυτή ήταν η απάντηση της ισπανικής κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής απέναντι στους πάνω από 800.000 Ισπανούς που βγήκαν χτες στους δρόμους ενάντια στα μέτρα λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση με βάση και τις επιταγές της Ε.Ε. Η άρνηση ενός λαού να συμμορφωθεί με τις επιταγές της κρατικής εξουσίας, η ακατεύναστη θέληση του να μείνει απείθαρχος και ανυπόταχτος, δίνοντας το μήνυμα πως μόνο αυτός έχει την δύναμη  να αποφασίζει για τη ζωή του, απαντάται από τους κρατικούς φορείς με ένα όργιο κρατικής καταστολής. Όσο τα συλλαλητήρια  γίνονται πιο μαζικά, πιο δυναμικά, πιο ογκώδη, τόσο ο φόβος των δυνάμεων καταστολής θα αυξάνεται και οι απέλπιδες προσπάθειες τους να γκρεμίσουν και τα τελευταία κεκτημένα του λαού μας θα συναντούν μεγαλύτερα και απροσπέλαστα εμπόδια.  

Το λαϊκό κίνημα δεν καταστέλλεται - δεν τρομοκρατείται!

η συνέχεια εδώ...

Αυτοί είναι οι 24 νεκροί του Πολυτεχνείου


Τη στιγμή που Χρυσή Αυγή ειρωνεύεται σχετικά με την ύπαρξη νεκρών κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου το '73 μια χρόνια έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών θέτει τέλος σε πάσης φύσεως ανιστόρητους και παραπλανητικούς ισχυρισμούς.



Αυτοί είναι 24 από τους νεκρούς του Πολυτεχνείου



Διαβάστε τα στοιχεία της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο. Δείτε σχεδιάγραμμα με το σημείο όπου έπεσαν νεκροί ή τραυματίστηκαν

Το ζήτημα του ακριβούς αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και την επιχείρηση καταστολής της, παραμένει ακόμη και σήμερα ένα δισεπίλυτο πρόβλημα, προκαλώντας συζητήσεις, αλλά και ισχυρισμούς ανιστόρητους και πέρα από κάθε λογική.

Όπως αναφέρει ο κ. Καλλιβρετάκης, Λεωνίδας, συγγραφέας και δημιουργός της έρευνας “Πολυτεχνείο ’73: Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες” , “η χαώδης και ατεκμηρίωτη πληροφόρηση που υπάρχει γύρω από αυτό το ζήτημα, δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει εσαεί αυτή την ιδιότυπη ‘ασυλία’, στο όνομα της δήθεν προστασίας της φήμης του Πολυτεχνείου”.


η συνέχεια εδώ...

14 Νοεμβρίου 2012

Δεν πάει άλλο!


ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΩΡΑ 10:00πμ

Στις 13:00 θα γίνει ανοιχτή συνέλευση στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, 3ηςΣεπτεμβρίου και Μάρνης, στο 2ο όροφο

Για τους εργαζόμενους της ψυχικής υγείας οικονομική κρίση σημαίνει ότι:
 
-Δουλεύουμε ήδη απλήρωτοι για πολλούς μήνες, χωρίς καμιά εγγύηση ότι θα πληρωθούμε κάποτε τα δεδουλευμένα μας
-Καλούμαστε να δουλεύουμε τσάμπα χωρίς καν να έχουμε τα αναγκαία μέσα, υλικά και ψυχικά, να βοηθήσουμε ουσιαστικά όσους μας χρειάζονται. Η δουλειά μας πραγματοποιείται υπό καθεστώς αγωνίας και επισφάλειας με αποτέλεσμα να μη μας προσφέρει πια ικανοποίηση, αλλά και να μην μπορεί να ανακουφίσει τους λήπτες των υπηρεσιών μας. 
-Οι χαμηλότατοι μισθοί μειώθηκαν ήδη μία φορά και με τα νέα μέτρα θα χτυπηθούν και πάλι
-Τα εργασιακά μας δικαιώματα είναι όλα στον αέρα (5ήμερο, 8ωρο, συμβάσεις εργασίας, εργασιακή σχέση κλπ)
-Οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης συνεχώς επιδεινώνονται λόγω των απανωτών βάρβαρων περικοπών
Για τους λήπτες των υπηρεσιών ψυχικής υγείας η οικονομική κρίση έχει φέρει:

η συνέχεια εδώ...