5 Οκτωβρίου 2017

Έχετε γεια συγγράμματα;;;

 Χθες το βράδυ, ανακοινώθηκε από τον Σ.Ε.Ε.ΒΙ, ότι διακόπτεται η διανομή Πανεπιστημιακών συγγραμμάτων για το χειμερινό εξάμηνο αυτού του έτους.

 Το Υπουργείο Παιδείας προκειμένου να μείνει πάση θυσία πιστό στους επιβεβλημένους δημοσιονομικούς περιορισμούς, έχει συσσωρεύσει χρέη προς το Σύλλογο Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίων, ο οποίος τώρα, πιέζει για την αποπληρωμή τους απειλώντας για πάγωμα της διανομής συγγραμμάτων σε όλους τους φοιτητές της χώρας.

Η χθεσινή ανακοίνωση του Σ.Ε.Ε.ΒΙ μοιάζει πραγματικά με κεραυνό εν αιθρία, δεν είναι όμως.

 Αφενός, η έλλειψη ενός δημόσιου φορέα διανομής συγγραμμάτων σε συνδιασμό με τη μεγάλη καθυστέρηση των πληρωμών προς τις εκδοτικές εταιρείες, θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν αναμενόμενο να καταλήξει κάποια στιγμή σε παύση της διανομής ως μέσο πίεσης των εκδοτών για όσα τους χρωστά το Υπουργείο.
Αφετέρου, είναι γνωστό, πως η διανομή συγγραμμάτων αποτελεί μία από τις τελευταίες προτεραιότητες των Υπουργών Παιδείας εδώ και χρόνια, αφού ο ένας μετά τον άλλο δηλώνουν, χωρίς ως τώρα να το τολμούν, ότι τα δωρεάν συγγράμματα πρέπει κάποια στιγμή να κοπούν. Απ' τον κανόνα προφανώς δεν εξαιρείται και ο σημερινός υπουργός Κ. Γαβρόγλου, που επίσης ευαγγελίζεται ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες προς αντικατάσταση της δωρεάν διανομής έντυπων συγγραμμάτων. Αυτή η λογική βέβαια, απλά θα μετέφερε το κόστος της αγοράς έντυπων συγγραμμάτων σε εμάς, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις τσέπες μας, εάν δεν είμαστε διατεθιμένοι να νιώθουμε σαν τυφλοπόντικες από το διάβασμα σε οθόνες. Είναι επόμενο άρα, το Υπουργείο να “αμελεί” για τα συγγράμματα.

 Για να μην φτάσουμε να αντιληφθούμε ή να συνειδητοποιήσουμε τις συνέπειες που ακολουθούν την υλοποίηση μίας τέτοιας κίνησης, εμείς θεωρούμε καθήκον του καθενός από εμάς που σέβεται στοιχειωδώς τα δικαιώματά του και τα κεκτημένα χρόνων και αγώνων που έχουν δοθεί,
να αγωνιστούμε μέχρι να τα πάρουμε ΟΛΑ πίσω και να μην τεθεί ξανά ζήτημα διανομής ή όχι δωρεάν συγγραμμάτων. Ούτως ή άλλως δεν αντέχουμε κάτι τέτοιο!

 Όλες/οι
φοιτήτριες/-ες της Φιλοσοφικής να αγωνιστούμε όλοι μαζί για να πάρουμε αυτά που μας ανήκουν και να δείξουμε ότι με τους αγώνες και την φωνή μας, όχι μόνο μπορούμε να ακουστούμε αλλά μπορούμε και θα νικήσουμε!!
 Ο κύβος ερρίφθη και από αύριο και για όσο χρειαστεί οφείλουμε όλοι να είμαστε σε θέση μάχης για τον αγώνα μας για τα συγγράμματά μας. Ούτε βήμα πίσω από τα κατοχυρωμένα δικαιώματά μας – πολλά βήματα μπροστά για να δείξουμε σε Υπουργείο-Γαβρόγλου ότι δε θα γίνουμε τα θύματα της δικής τους αμεριμνησίας ή και -κακοπροαίρετης- επιλογής.

Να διαφυλαχτεί η Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία! Καμία περικοπή και καμία υποβάθμιση για τις σπουδές και το μέλλον μας.
Να μην υποκατασταθούν τα πανεπιστημιακά συγγράμματα με ηλεκτρονικά έντυπα ή σημειώσεις.
Οι πρυτανικές αρχές και οι καθηγητές της σχολής να πάρουν θέση και να τοποθετηθούν δημόσια για το ζήτημα αυτό. Η σιωπή και η παθητική στάση από πλευρά τους μπορεί μόνο να σημαίνει ότι υποθάλπτουν αυτή την πολιτική.
Δεν θα μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα την ώρα που διακυβεύεται το μέλλον μας. Διεκδικούμε τις σπουδές και τα όνειρά μας κόντρα σε όσους έχουν βαλθεί να τα ξεριζώσουν!






η συνέχεια εδώ...

Τόση δημοκρατία είχαν να δουν από τον Φράνκο!

 Το τελευταίο διάστημα γίνομαστε μάρτυρες γεγονότων που εκφράζουν με τον πιο ωμό τρόπο τη θέληση ενός κράτους να καταπνίξει τη θέληση και τα δημοκρατικά δικαιώματα τμήματος ενός λαού, που υποτίθεται ότι εκφράζει, εκπροσωπεί και προστατεύει. Η ισπανική κυβέρνηση υπερέβη κάθε πρόσχημα προκειμένου να εμποδίσει τη διεξαγωγή του καταλανικού δημοψηφίσματος. Από τον αρχικό χαρακτηρισμό του δημοψηφίσματος ως παράνομο, τη σύλληψη αιρετών της τοπικής κυβέρνησης και την κατάσχεση εκατομμυρίων ψηφοδελτίων, μέχρι τη βάρβαρη καταστολή την Κυριακή του δημοψηφίσματος.


 Η αστυνομική βία απέφερε τουλάχιστον 800 τραυματισμούς σε μια λυσσασμένη προσπάθεια ο κόσμος να τρομοκρατηθεί και να παραιτηθεί από το δικαίωμά του να αποφασίσει για το μέλλον του. Αυτό ωστόσο δε συνέβη. Ο κόσμος πραγματοποίησε μεγάλες συγκεντρώσεις, αντιστάθηκε, έφαγε ξύλο, αλλά περιφρούρησε τα εκλογικά κέντρα και το δημοκρατικό του δικαίωμα απέναντι στο ισπανικό κράτος. Η συμμετοχή με 2.262.424 ψήφους (εκ των οποίων το 90% τάχθηκε υπέρ του “ναι”), σε μια διαδικασία όπου κάποιος “θα έπαιζε το κεφάλι του” για να ψηφίσει, αποτελεί σίγουρα μια πολύ μεγάλη απάντηση στην τρομοκρατία.


Η Ευρώπη ποιων λαών;

 Όλα αυτά συνέβησαν σε μια χώρα του “δυτικού κόσμου”, σε μια χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης των φιλελεύθερων και “δημοκρατικών” αξιών. Της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την οποία η απαγόρευση μιας δημοκρατικής διαδικασίας και το όργιο καταστολής είναι “ψιλά γράμματα” που “καλό είναι να μην γίνονται αλλά...”, όπως φάνηκε από τις τελευταίες δηλώσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

 Η μέτα-δημοκρατική συνθήκη, όπου το καλό των λαών και την κατά βάθος θέλησή τους την ξέρουν μόνο οι τεχνοκράτες γίνεται ολοένα και πιο φανερή. Τα σημαντικά θέματα αποφασίζονται και επιλύονται στα πλαίσια μιας Κομισιόν και όχι σε διαδικασίες που εκφράζεται ο “αδαής όχλος”.



 /Σε τέτοιες σκηνές, οι μάσκες πέφτουν. Σε ό,τι αφορά τη συνέχεια, βαραίνει τις πλάτες του καταλανικού λαού το τι θα γίνει η ετυμηγορία του, το πώς θα υπερασπιστεί το δικαίωμα αυτοδιάθεσής του, όπως και το πώς δε θα βρεθεί η θέλησή του, απλά ένα διαπραγματευτικό χαρτί στα πλαίσια συστημικών λύσεων.









η συνέχεια εδώ...

Υπουργική ανεπάρκεια.... ...Για τη διδακτική επάρκεια


Σε μια περίοδο που τα σκληρά μέτρα των μνημονίων έχουν οδηγήσει στη διάλυση των κοινωνικών αγαθών και στη πλήρη καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας, σε μια περίοδο, όπου η ανεργία ή η εργασία υπό άθλιες συνθήκες αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση, ο νέος νόμος που ψηφίστηκε για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα ΑΕΙ έρχεται να βάλει ακόμα ένα εμπόδιο στη προοπτική να εργαστούμε. Το Υπουργείο, λοιπόν, επιχειρεί όχι μόνο να αποποιηθεί πλήρως κάθε ευθύνη για τα προβλήματα στο χώρο τις εκπαίδευσης και την μη πραγματοποίηση προσλήψεων και διορισμών, αλλά επιχειρεί και να τα φορτώσει στη δήθεν ανεπάρκεια των πτυχιούχων των καθηγητικών σχολών.
Σύμφωνα με την διάταξη στο νόμο αυτό, τόσο στη φιλοσοφική, όσο και στις άλλες καθηγητικές σχολές  (π.χ Μαθηματικό, Φυσικό), όσοι φοιτητές μπαίνουν τώρα 3ο έτος, δηλαδή όσοι μπήκαν από το 2015 και μετά, δεν θα λαμβάνουν πτυχίο που να κατοχυρώνει την παιδαγωγική και την διδακτική επάρκεια. Με την ψήφιση αυτής της διάταξης από την σημερινή κυβέρνηση, όπως άλλωστε είχε ψηφιστεί αι από την προηγούμενη, υλοποιείται η υποβάθμιση των πτυχίων μας και των επαγγελματικών δικαιωμάτων μας, καθώς αποστοιχίζεται από αυτό το βασικότερο επαγγελματικό μας δικαίωμα, αυτό της Διδασκαλίας καθώς η πιο ρεαλιστική επαγγελματική προοπτική για έναν απόφοιτο της Φιλοσοφικής είναι ο χώρος της εκπαίδευσης. Με λίγα χρόνια τα τόσα χρόνια σπουδών μας, ο τόσος κόπος και το τόσο διάβασμά μας γίνεται φτερό στον άνεμο. Το πτυχίο μας θα είναι σαν μία απλή βεβαίωση παρακολούθησης σεμιναρίου!

Την προηγούμενη χρονιά αναπτύχθηκαν αντιδράσεις σε μια σειρά από φοιτητικούς συλλόγους, μέσα από συνεχόμενες κινητοποιήσεις στους προέδρους των τμημάτων και στις συγκλήτους με βασικό αίτημα την κατάργηση του νόμου. Μέσα από αυτήν την ανυποχώρητη στάση μας στα θεσμικά όργανα του Πανεπιστημίου, καταφέραμε να ασκήσουμε πίεση με αποτέλεσμα μια σειρά συγκλήτων, τμημάτων, και ακόμη κι η ίδια η σύνοδος πρυτάνεων, να πάρουν απόφαση που ζητούσε την αναστολή του νομικού πλαισίου του 2013. Κάτω από αυτήν την πίεση των κινητοποιήσεων των φοιτητικών συλλόγων, ο ίδιος ο Υπ. Παιδείας Κ. Γαβρόγλου προχώρησε σε οπισθοχώρηση, δεχόμενος την αναστολή της εφαρμογής του νομικού πλαισίου του 13. Οι κινητοποιήσεις μας αυτές κατάφεραν να πετύχουν έστω αυτήν την προσωρινή νίκη. Ακριβώς όμως επειδή τα επαγγελματικά δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας βρίσκονται στο στόχαστρο κυβέρνησης και μνημονίων, η μάχη αυτή δεν έχει τελειώσει ακόμη. Αυτό αποδεικνύεται και από τον πρόσφατο νόμο για την εκπαίδευση του καλοκαιριού με το οποίο η αποστοίχιση της Διδακτικής και της Παιδαγωγικής επάρκειας θα ισχύσει για αυτούς που έχουν μπει στη σχολής από το 2015 και έπειτα.

Και φυσικά ο Γολγοθάς μας δεν θα τελειώνει εδώ! Θα πρέπει να κυνηγάμε να αποκτήσουμε το πολυπόθητο «Πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας». Προβλέπεται, λοιπόν, ότι το πιστοποιητικό αυτό θα χορηγείται με τους εξής τρόπους:
είτε α) εντός του προπτυχιακού κύκλου μέσα από την επιλογή ενός αριθμού παιδαγωγικών μαθημάτων, την κατεύθυνση της παιδαγωγικής επάρκειας. Φυσικά αυτή την κατεύθυνση δεν θα μπορούν να την επιλέξουν το σύνολο των φοιτητών, όπως φάνηκε κι από τις προτάσεις των Τμημάτων την προηγούμενη χρονιά για την διάρθρωση των προγραμμάτων σπουδών ου αποστέλλονταν για έγκριση στο Υπουργείο Παιδείας. Θα θεσπιστεί μία αλυσίδα προϋποθέσεων που θα πρέπει να πληρεί κάποιος για να επιλέξει αυτήν την κατεύθυνση, ως ατομική επιλογή του καθενός, που σε πολλά τμήματα έχει πάρει τη μορφή ατομικού ζητήματος του κάθε φοιτητή. Η κατεύθυνση αυτή έχει ήδη αρχίσει ήδη να υλοποιείται στα πιο μικρά τμήματα της σχολής μας, όπως αυτά των ξενόγλωσσων.
είτε β) με την παρακολούθηση μετά την λήψη του πτυχίου μας του ειδικού, εξειδικευμένου μεταπτυχιακού που θα μας παρέχει το Πιστοποιητικό της Παιδαγωγικής και της Διδακτικής Επάρκειας. Όπως όλοι φυσικά καταλαβαίνουμε, και πάλι δεν θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι σε αυτό το μεταπτυχιακό, αφού συγκεκριμένος θα είναι ο αριθμός των συμμετεχόντων και πάλι υπό προϋποθέσεις (π.χ άρθροισμα μορίων). Επίσης το πιο τραγικό είναι ότι θα κληθούμε να πληρώσουμε ακόμα και το ποσό των χιλίων ευρώ για τη παρακολούθηση αυτού του κύκλου σπουδών… Όπως μπορεί να συμπεράνει κανείς είναι τουλάχιστον τραγωδία στη περίοδο που βιώνουμε να μας ορίζουν ότι για να αποκτήσουμε το βασικό μας επαγγελματικό δικαίωμα ,θα πρέπει να πληρώσουμε και μάλιστα αν δεν καταφέρουμε να μπούμε στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα τη πρώτη φορά, θα περιμένουμε ένα χρόνο και … , μέχρι να ξανανοίξουν οι προκυρήξεις . Έως τότε το πτυχίο δεν θα σημαίνει τίποτα ,θα είναι απλά ένα χαρτί και δεν θα έχουμε κανένα δικαίωμα στην αγορά εργασίας..

Τι σημαίνουν όλα αυτά εμάς, μόλις αποφοιτήσουμε;

  Το πτυχίο μας δεν μας εξασφαλίζει τίποτα. Θα είμαστε μονίμως σε μία διαδικασία κυνηγιού προσόντων από σεμινάρια, μεταπτυχιακά και ό, τι άλλο θα επινοήσει η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας. Πολλοί από εμάς δεν θα καταφέρουμε ποτέ να αποκτήσουμε το Πιστοποιητικό της Παιδαγωγικής και της Διδακτικής, καθώς είτε στην κατεύθυνση στο προπτυχιακό κύκλο, είτε στην παρακολούθηση του μεταπτυχιακού θα υπάρχει αριθμητικό πλαφόν συμμετοχής. Αλλά ακόμη και αν κάποιοι καταφέρουν να περάσουν αυτούς τους σκοπέλους, θα πρέπει να διαβούν και από τις Συμπληγάδες της δοκιμασίας-πρακτικής, της οποίας η θέσπιση θα σημάνει ένα ακόμα μέσο για την εξώθησή μας από το επάγγελμα. Όσοι από μας είναι από 3ο έτος και κάτω, με αυτόν τον νόμο, μας ορίζουν από σήμερα «άνεργους». Αλλά ακόμη και όσοι λάβουν πτυχίο που θα κατοχυρώνει την Διδακτική και την Παιδαγωγική Επάρκεια, όσοι δηλαδή είναι από 4ο έτος και κάτω, δεν θα μείνουν στο απυρόβλητο. Η ύπαρξη δύο διαφορετικών πτυχίων των καθηγητικών σχολών, ενός που θα σου επιτρέπει με μόνο την λήψη του πτυχίου να διδάξεις, και ενός που δεν σου κατοχυρώνει κανένα δικαίωμα, θα εξαναγκάσει και τους αποφοίτους που μπήκαν πρίν το 2015, να συλλέξουν προσόντα και πιστοποιήσεις. Τα πτυχία των μελλοντικών εργαζόμενων υπό το πρίσμα του πιστοποιητικού, χάνουν την ενιαιότητά τους και άρα την ισχύ τουςΗ κατάσταση αυτή διαμορφώνει αποφοίτους δύο ταχυτήτων πλήρως εξατομικευμένους και αναλώσιμους, δυσχεραίνοντας ταυτόχρονα και τη δυνατότητα για τις συλλογικές τους διεκδικήσεις και εντείνει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
 
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να διαλύσουν την επαγγελματική μας προοπτική! Δεν μπορούμε να συναινέσουμε να μας πετάξουν στην ανεργία. Σπουδάζουμε για να βρούμε δουλειά και να μπορέσουμε να ζήσουμε. Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος, πρέπει να μπούμε δυναμικά σε κινητοποιήσεις για να μην εφαρμοστεί αυτός ο νόμος, για την κατοχύρωση ενιαίων πτυχίων με κατοχυρωμένα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτά. Κόντρα στον ατομικισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό μέσα από τους συλλογικούς αγώνες μπορούμε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα μας και να διεκδικήσουμε τα αιτήματα μας και μια καλύτερη εργασιακή προοπτική με αξιοπρεπείς όρους. Μόνη προϋπόθεση να εργαστούμε να είναι το πτυχίο μας!!!

Ενάντια σε προγράμματα σπουδών που διασπούν το πτυχίο και αποστερούν επαγγελματικά δικαιώματα, η διδακτική επάρκεια να είναι ενσωματωμένη στο πτυχίο για όλους χωρίς κατευθύνσεις.

Ενάντια στην επικείμενη ρύθμιση κορνιζοποίησης των πτυχίων μας και κάθε έννοια πιστοποίησης που αποσκοπεί μόνο στην διάλυση των επαγγελματικών δικαιωμάτων και επουδενί στην πραγματική βελτίωση του δημόσιου σχολείου.

Η «ανεπάρκεια» των πτυχίων μας, θα συναντήσει τις επαρκείς μας αντιδράσεις!







η συνέχεια εδώ...