21 Απριλίου 2016

Μαζικοί διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών... δε θα γίνουν και φέτος


 Μπροστά στα 30.000 κενά των σχολείων που υπολογίζεται ότι θα ανακύψουν από Σεπτέμβρη, το Υπουργείο Παιδείας εξαγγέλει την πρόσληψη προσωρινών αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών.

 Το Υπουργείο αναφέρεται σε πρόσληψη 20.000 αναπληρωτών σε βάθος τριετίας(!), αριθμό ήδη πολύ μικρότερο από τον αναγκαίο για την κάλυψη των τεράστιων λειτουργικών κενών, σπεύδοντας όμως να ξεκαθαρίσει πως αυτό αποτελεί απλά την κεντρική του επιδίωξη, καθώς ο πραγματικός αριθμός συνδέεται με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης της εφαρμογής του 3ου μνημονίου και τον αριθμό διορισμών που θα συμφωνηθεί για όλο το δημόσιο από τους “θεσμούς”.
 Βάση της εμπειρίας μας από τη μνημονιακή πραγματικότητα και με μια ματιά στους αριθμούς καταλαβαίνουμε λοιπόν, πως οι προσλήψεις θα είναι τελικά κατά πολύ λιγότερες από τις εξαγγελίες του Υπουργείου και ελάχιστες μπροστά στις πραγματικές ανάγκες των σχολείων. 

 Η αναντιστοιχία των διακηρυσσόμενων προσλήψεων προς τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης είναι όμως η μία μόνο όψη του προβλήματος. Η άλλη, αφορά τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, τη δυνατότητά τους να εργαστούν, αλλά και την ίδια την πραγματικότητα που βιώνουμε εμείς ως φοιτητές.

 Τα τελευταία πολλά χρόνια, η συντριπτική πλειονότητα των αναπληρωτών που προσλαμβάνονται καλύπτουν οργανικά και όχι λειτουργικά κενά στις σχολικές μονάδες, καθώς οι χιλιάδες συνταξιοδοτήσεις εκπαιδευτικών δεν καλύφθηκαν ποτέ με νέους διορισμούς. Το πάγωμα λοιπόν των προσλήψεων μόνιμων εκπαιδευτικών και η στροφή στο μπάλωμα των κενών μόνο από προσωρινούς αναπληρωτές και ωρομίσθιους, σαφώς αποσκοπεί στην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών και την καθιέρωση και εμπέδωση μορφών ευέλικτης εργασίας και στην εκπαίδευση.

 Επιπλέον, ως φοιτητές και επίδοξους εργαζόμενους στην εκπαίδευση πρέπει να μας προβληματίσουν τα κριτήρια που ορίζονται για τις (αναιμικές) προσλήψεις αναπληρωτών. 
Τα κριτήρια αυτά:
  προκρίνουν την επιτυχία στον τελευταίο ΑΣΕΠ έναντι της επιτυχίας στον προτελευταίο
  υποβαθμίζουν τη μοριοδότηση της προϋπηρεσίας
  συνυπολογίζουν (καθιστώντας το σε πολλές περιπτώσεις και καθοριστικό) τον βαθμό του πτυχίου

 Τα παραπάνω, καταργούν οποιαδήποτε έννοια άτυπης επετηρίδας βασισμένης στη χρονολογία διαγωνισμού  ΑΣΕΠ και στην προϋπηρεσία (συνήθως σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας) των αναπληρωτών επιχειρώντας να διχάσουν τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς αλλά κυρίως να δώσουν σε αδιόριστους και φοιτητές να καταλάβουν ότι η αποφοίτηση από τα αντίστοιχα τμήματα των ΑΕΙ δεν σημαίνει ότι έχουν τη δυνατότητα κάποια στιγμή να εργαστούν στο δημόσιο σχολείο. Ταυτόχρονα, ο συνυπολογισμός του βαθμού του πτυχίου εντείνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των φοιτητών και την εντατικοποίησή τους στο κυνήγι της βαθμολογίας.

Όλα αυτά βαραίνουν πολλαπλά όσους τώρα φοιτούμε σε καθηγητικές σχολές, δεδομένου και ότι “η επιτροπή εθνικού “διαλόγου” για την παιδεία” εισηγείται ενόψει του νομοσχεδίου Φίλη, την απόσπαση της διδακτικής επάρκειας από τα πτυχία μας και την αναγκαιότητα για μετεκπαίδευση σε προγράμματα επανακατάρτισης και μεταπτυχιακά που θα πιστοποιούν την ικανότητα – δυνατότητά μας να εργαστούμε.

 Η εργασιακή μας προοπτική στο δημόσιο σχολείο πλήττεται αλλεπάλληλα ήδη από την κατάργηση της επετηρίδας και τη θέσπιση του ΑΣΕΠ, ενώ στα πλαίσια των μηδενικών προσλήψεων (-μη στελέχωσης του δημόσιου σχολείου) που επιβάλλονται από τις μνημονιακές πολιτικές φαντάζει ανύπαρκτη.

 Ήδη οι εκπαιδευτικοί έχουν ξεκινήσει συνελεύσεις, κινητοποιήσεις και στάσεις εργασίας ενάντια στη συγκεκριμένη διάταξη. Είναι ανάγκη τώρα και εμείς ως φοιτητές καθηγητικών σχολών, να κινητοποιηθούμε για την προάσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων αλλά και για το ίδιο το δημόσιο και δωρεάν σχολείο.

Δεν αναγνωρίζουμε τον ψεύτικο διάλογο του μνημονίου στην παιδεία /
Απόσυρση της διάταξης Φίλη για τις προσλήψεις αναπληρωτών/
Μόνιμοι, μαζικούς διορισμοί στην εκπαίδευση με βάση την προϋπηρεσία και το χρόνο λήψης πτυχίου/


Δε θα μας επιβάλλουν ως μέλλον ένα διαρκές μνημόνιο!

η συνέχεια εδώ...

20 Απριλίου 2016

Καθηγητή που δίδασκες και... πια δε θα διδάσκεις;

Η πλειονότητα των φοιτητών της Φιλοσοφικής έχει ως εργασιακή προοπτική τη διδασκαλία. Πράγματι, η επαγγελματική μας αποκατάσταση, περιορίζεται βασικά στο χώρο της εκπαίδευσης, καθώς λίγοι είναι αυτοί που επιλέγουν και εντέλει καταφέρνουν να εργαστούν στον ερευνητικό τομέα του αντικειμένου τους (εκδόσεις, μεταφράσεις κλπ). Σε μια συνθήκη λοιπόν, όπου οι διορισμοί στο δημόσιο σχολείο είναι απειροελάχιστοι, η εργασία σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα είναι μερική, επισφαλής και κακοπληρωμένη, το Υπουργείο Παιδείας και ο “Εθνικός “διάλογος” για την Παιδεία” έρχονται να προαναγγείλουν νέα εμπόδια για κάθε επίδοξο καθηγητή.

Ο εθνικός “διάλογος” αρχικά , είναι μια κατ΄ επίφασην δημοκρατική διαδικασία που με κανέναν τρόπο δεν περιλαμβάνει (-ούτε και θα μπορούσε) τους φοιτητές, της οποίας βασικός φορέας είναι η “επιτροπή εθνικού διαλόγου για την παιδεία”, δηλαδή μια χούφτα αντιδραστικών μεγαλοκαθηγητών και εκπαιδευτικών. Επί της ουσίας ο “διάλογος” έρχεται μέσω μιας φαντασιακής κουβέντας, να επικυρώσει και να συγκεκριμενοποιήσει ενόψει του νέου νομοσχεδίου για την Παιδεία, όσα ήδη υπεγράφησαν στα πλαίσια του 3ου Μνημονίου αναφορικά με την Παιδεία και σύμφωνα πάντα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ.

 Μέχρι πρότινος λοιπόν, η λήψη του πτυχίου αποτελούσε το αναγκαίο προσόν για να εργαστούμε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (σχολείο, φροντιστήριο, ιδιαίτερα).  Πλέον τα σχέδια του υπουργείου και της επιτροπής αποβλέπουν στη στέρηση του αυτονόητου αυτού δικαιώματος καθιστώντας ακόμη πιο αβέβαιο το εργασιακό μας μέλλον.

Η “επιτροπή εθνικού διαλόγου” προτείνει:
 Τη δημιουργία Σχολών Εκπαίδευσης (μάλλον στα πλαίσια των υπάρχοντων ιδρυμάτων) που θα εστιάζουν στην προετοιμασία όσων επιθυμούν να εργαστούν στην εκπαίδευση και που θα έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν μεταπτυχιακά προγράμματα με αντικείμενο την ίδια τη διδακτική και παιδαγωγική επάρκεια.
 Διετή εισαγωγική περίοδο ένταξης στο επάγγελμα σαν πρόγραμμα εισαγωγικής επιμόρφωσης, το οποίο θα είναι υποχρεωτικό για όλους τους νεοδιοριζόμενους και μετά το τέλος των δύο αυτών χρόνων θα πιστοποιείται η επαγγελματική επάρκεια των εκπαιδευτικών.
Δηλαδή:
 Η διδακτική-παιδαγωγική επάρκεια αποστοιχίζεται στην ουσία από το πτυχίο, υποβαθμίζοντας το σε ένα απλό  πιστοποιητικό παρακολούθησης μαθημάτων ενός αντικειμένου, χωρίς πραγματικά επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτό σημαίνει ότι τα 4+ χρόνια φοίτησης δεν είναι αρκετά για να μπορέσουμε να εργαστούμε ως καθηγητές.

Σε αυτή τη λογική, ο καθένας από μας θα καλείται να φτιάξει τον προσωπικό του «φάκελο προσόντων» μέσα από ένα συνεχές κυνήγι συλλογής πιστοποιήσεων, ώστε να κυνηγήσει την εισαγωγή του στις ειδικές σχολές/ μεταπτυχιακά προγράμματα κι αφού τα φέρει εις πέρας να εισαχθεί σε ένα διετές επιμορφωτικό πρόγραμμα εξειδίκευσης στο αντικείμενο διδασκαλίας του. Μετά λοιπόν από αυτή την εισαγωγική περίοδο ένταξης στο επάγγελμα και μετά από αγώνα και ιδρώτα, τότε και μόνο τότε, ο κάθε επίδοξος καθηγητής θα έχει κατοχυρώσει την επάρκεια.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, κατι τέτοιο σαφώς αποκλείει κάποιους φοιτητές από την απόκτηση παιδαγωγικής επάρκειας, είτε λόγω οικονομικής δυσχέρειας, είτε λόγω πολύ ανταγωνιστικών συνθηκών, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται φοιτητές δύο ταχυτήτων με διαφορετικά επαγγελματικά δικαιώματα, ενώ οι σχολές θα μετατρέπονται σε πεδιά ανταγωνισμού με «νικητές» και «χαμένους».

 Στο φόντο που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια της κρίσης και των μνημονίων, οι κατευθύνσεις που προωθούνται για την παιδεία, βρισκόμενες σε πλήρη συνέχεια με τη σύνολη αντιλαϊκή πολιτική, διαμορφώνουν ακόμα πιο ασφυκτικές συνθήκες για τους φοιτητές . Για σχολές όπως η δική μας, η απόσπαση της επάρκειας απο το πτυχίο αποτελεί πραγματικό casus belli ενάντια σε όσους επιχειρούν να βάλουν ταφόπλακα στο εργασιακό μας μέλλον.
Δεν αναγνωρίζουμε τον ψεύτικο διάλογο του μνημονίου στην παιδεία /
ας μη σκέφτονται καν την αποσύνδεση της διδακτικής επάρκειας από τα πτυχία μας!


η συνέχεια εδώ...