Η «μεγάλη νύχτα» της 21ης Απριλίου 1967- Ένα άγνωστο ντοκιμαντέρ του Π. Βούλγαρη (βίντεο)

Ξημέρωμα Παρασκευής, 21ης Απριλίου 1967. Η μέρα δεν ήλθε ποτέ. Μια μεγάλη νύχτα ξεκινά σε όλη την Ελλάδα. Το σκοτάδι θα διαρκέσει πάνω από 7 χρόνια. Με την πρόφαση του «κομμουνιστικού κινδύνου» η τριανδρία των Παπαδόπουλου, Παττακού, Μακαρέζου, με τη συνεργασία και την ανοχή των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, βάζει τη χώρα στο γύψο. Παρά το γεγονός ότι τα κόμματα ετοιμάζονταν για τις εκλογές, που είχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου 1967, κυριολεκτικά πιάνονται στον ύπνο.

Η «μεγάλη νύχτα», που κράτησε μέχρι τις 23 Ιουλίου 1974, καταγράφεται στο φιλμ που παρουσιάζουμε. Είναι «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974», ένα περίπου άγνωστο ντοκιμαντέρ του Παντελή Βούλγαρη.

Το 37λεπτο ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Παντελή Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974». ταινία, η οποία περιέχει πολύτιμο αρχειακό υλικό• από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων αγωνιστών.

η συνέχεια εδώ...

Μεγάλη Παρασκευή του 1944...Ένα χρόνο μετά...

Ιστολόγιο: Αγρίνιο... Γλυκές Μνήμες

Εφημερίδα "ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ"...

...ένα χρόνο μετά.

1945

Ένα χρόνο μετά τη δραματική εκείνη Μεγάλη Παρασκευή του 1944 στην Αγρινιώτικη εφημερίδα της εποχής εκείνης "Φωνή του λαού" δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο με μαρτυρίες από το σκηνικό της εκτέλεση των 120:

Η εκτέλεση των 120

"Πέρασε ένας χρόνος από τη δραματική εκείνη Μεγάλη Παρασκευή, θυσία στο βωμό της λευτεριάς της Πατρίδας. Ό,τι ιερότερο και καλλίτερο έχει ο ελληνικός λαός.

η συνέχεια εδώ...

Ἀνάσταση του Κώστα Βάρναλη

Νὰ τ᾿ ἡ μεγάλη νύχτα! Καλὴ νύχτα!

Ψηλὰ τὸ κυπαρίσσι σὲ καλεῖ.

- Ἔλα, δὲν ἔχεις τίποτα νὰ χάσεις

μάιδε νὰ θυμηθεῖς καὶ νὰ ξεχάσεις.

Πατρίδα; Πουλημένη στὸ σφυρί!

Λεφτεριά; Μὲ χαλκᾶδες δὲν μπορεῖ!

Παιδιά; Ποῦ τὰ χεῖ ἂς κλαίει μέχρι θανάτου,

θά ῾ναι σκλαβ᾿ ἢ προδότες τὰ ὀρφανά του!

Εἰσ᾿ ἄδειος ἤσκιος μέσα σ᾿ ὅλα τ᾿ ἄδεια.

Δὲν εἶναι τόσο μάβρα τὰ σκοτάδια

τοῦ τάφου, ὅσο τὰ φέγγῃ τῆς ἡμέρας,

τὰ φέγγῃ τῆς σκλαβιᾶς καὶ τῆς φοβέρας.

Πιὸ σίχαμ᾿ ἀπ᾿ τὸ κάθε γῆς σκουλῆκι,

οἱ θεόμορφοι δυνάστες σου καὶ λύκοι.

Μὴ λὲς ἀφανισμὸ τὸ θάνατό σου,

ἀφοῦ δὲ ζοῦσες γιὰ τὸν ἐαφτό σου.

Ἂν ἔκανες τὸ χρέος σου στὸ λαό,

σὰν ξεχυθεῖ μὲ πάθος παλαιὸ

τὴν πᾶσαν ἀτιμία νὰ συνεπάρει,

μ᾿ ἄλλους πολλοὺς θά ῾χει κ᾿ ἐσὲ μπροστάρ

η συνέχεια εδώ...

Δικαστές σε διατεταγμένη υπηρεσία

αναδημοσίευση από UNFOLLOW

Παναγιώτης Σωτήρης

Δεν ήταν η πρώτη φορά και δεν θα είναι και η τελευταία. Αλλά η συγκεκριμένη απόφαση του δικαστηρίου, με την οποία καταδικάστηκαν σε φυλάκιση, έστω και με αναστολή, οι απεργοί χαλυβουργοί, σχεδόν δύο χρόνια μετά το τέλος της απεργίας τους, εκφράζει μια δικαστική εκδικητικότητα και μια απόπειρα να δοθεί ένα αυταρχικό «παράδειγμα» προς κάθε κλάδο, χωρίς προηγούμενο. Το μήνυμα είναι απλό:  όποιος απεργεί γιατί δεν μπορεί να δεχτεί τον εγγενή κυνισμό και δεσποτισμό της εργοδοτικής απόφασης για μειώσεις μισθών και απολύσεις, θα πληρώσει ακριβό τίμημα.

Η μάχη των χαλυβουργών δεν ήταν μια τυχαία μάχη, ούτε ήταν τυχαίο ότι συσπείρωσε τόσο μεγάλη αλληλεγγύη. Η φιγούρα τους, φιγούρα εργατική που συμπυκνώνει την αξιοπρέπεια της εργασίας, αυτόν τον τσαμπουκά που μόνο άνθρωποι που φτιάχνουν κάτι μέσα σε αντίξοες συνθήκες έχουν, βρέθηκε στο στόχαστρο στην εποχή των μνημονίων, ήταν η ραχοκοκαλιά που έπρεπε να σπάσει, για να υποχωρήσει η αντίσταση συνολικά της μισθωτής εργασίας. Η ίδια η μορφή του αγώνα τους, η απεργία, η περιφρούρηση του κατειλημμένου εργοστάσιου, όχι απλώς το σταμάτημα της παραγωγής αλλά και η ίδια η επανοικειοποίηση του χώρου του εργοστασίου, ήταν ένα αγκάθι, μια ενοχλητική πρακτική που θα γινόταν απειλητική εάν επεκτεινόταν. Το ίδιο ισχύει και για την αλληλεγγύη την οποία δέχτηκαν, τις εκατοντάδες ανακοινώσεις σωματείων, τις οικονομικές ενισχύσεις, τη μαζική παρουσία στις κινητοποιήσεις και την περιφρούρηση. Στην εποχή του «υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού» αυτή η αλληλεγγύη είναι το κατεξοχήν παράδειγμα προς αποφυγή. Τα κοινωνικά και οικονομικά πλήγματα πρέπει να πέφτουν εξατομικευμένα και απομονωμένα, και ο μόνος αντίκτυπος να είναι απλώς η αναγγελία ενός ακόμη κύματος απολύσεων. Με αυτή την έννοια οι χαλυβουργοί ενοχλούσαν ακόμη και μετά την τυπική ήττα της κινητοποίησης. Αν στις λαϊκές συνοικίες της Δυτικής Αθήνας και της Β΄ Πειραιά δουλεύτηκε επίμονα και σταθερά, από τα κυνικά παπαγαλάκια της καταστροφής αυτό το «είδες; Ακόμη και τους χαλυβουργούς τους τσάκισαν και δεν μπόρεσαν να πετύχουν τίποτα», αυτό έπρεπε να έχει και συνέχεια. Για να ρίξουν αλάτι σε πληγές ακόμη ανοιχτές ή to add insult to injury για να θυμηθούμε την εγγλέζικη έκφραση…

η συνέχεια εδώ...

Δημόσιο Δωρεάν Πανεπιστήμιο

Η Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΟΔΠΤΕ), αγωνίζεται για Δημόσιο Δωρεάν Πανεπιστήμιο - Καμία απόλυση - Καμία διαθεσιμότητα. 

https://www.youtube.com/watch?v=uiNZxthJRJ8#t=23

η συνέχεια εδώ...

Κινηματογραφικό αφιέρωμα: «Σοβιετικός κινηματογράφος: 5 “δύσκολες” ταινίες, 3 ιστορικές περίοδοι»

Η Πολιτική - Πολιτιστική Λέσχη Εκτός Γραμμής Κινηματογραφικό αφιέρωμα

«Σοβιετικός κινηματογράφος: 5 “δύσκολες” ταινίες, 3 ιστορικές περίοδοι»

http://ektosgrammis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2028:-l-5-3-r&catid=69:athens&Itemid=564

Παρουσίαση: Δημήτρης Λένης

Ήδη από τις πρώτες της μέρες, η νεαρή οκτωβριανή επανάσταση επαναστατικοποίησε την τέχνη τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο. Το σινεμά χρωστά τουλάχιστον τη μισή από την ύπαρξή του στους μεγάλους δάσκαλους που ξεπήδησαν από τις μέρες του Οκτώβρη, με πρώτον φυσικά ανάμεσά τους τον Σεργκέι Αϊζενστάιν (την άλλη μισή τη χρωστάει στα εξίσου επαναστατικά, αν και για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικό περιεχόμενο, επιτεύγματα του Χόλλυγουντ).

Στο μικρό αυτό αφιέρωμα παρουσιάζουμε ταινίες με μεγάλη ιστορική ή/και καλλιτεχνική αξία. Ταινίες όμως που περιγράφουν την κατάσταση στην ΕΣΣΔ της εποχής τους, τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που τις γέννησαν, παίρνοντας μάλιστα μερικές φορές και καθαρή θέση. Γιατί μια κληρονομιά που άφησε η επανάσταση στα κινηματογραφικά της παιδιά είναι η τάση να αντιμετωπίζονται τα κοινωνικά και ιστορικά ζητήματα από ταξική σκοπιά.

η συνέχεια εδώ...

Δε μας τρομοκρατούν συλλήψεις δακρυγόνα. νόμος είναι το δίκιο του αγώνα!

Χθες 1/4/ πραγματοποιήθηκε η μεγάλη πορεία ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση με αφορμή τη συνεδρίαση του Eurogroup και του Ecofin στην Αθήνα. Σαμαράς και Δένδιας απαγόρεψαν τις πορείες στο κέντρο της Αθήνας, γυρνώντας μας μερικές δεκαετίες πίσω, στην περίοδο της χούντας. Παρ' όλα αυτά πλήθος κόσμου κατέβηκε στο κέντρο της Αθήνας, να διαδηλώσει ενάντια στην Ε.Ε και το ευρώ που έχουν επιβάλει την πολιτική λιτότητας και χρεωκοπίας της χώρας, τις απολύσεις των εργαζομένων, την οικονομική αφαίμαξη εν γένη του ελληνικού λαού. Η Ε.Ε δεν είναι το σπίτι των λαών, είναι ένας εκμεταλλευτικός θεσμός, που προωθεί τα συμφέροντα των μεγάλων κεφαλαίων, δημιουργεί ανεργία και την εκμεταλλεύεται φτιάχνοντας μισθούς πείνας για τους εργαζομένους-ανέργους.

η συνέχεια εδώ...