21 Μαρτίου 2016

Σε λίγο δεν θα βρίσκουμε τα δικαιώματά μας ούτε στις ανασκαφές ή αλλιώς πώς το νέο ασφαλιστικό επηρεάζει τους αρχαιολόγους

Όλοι μας έχουμε προβληματιστεί - με τον έναν ή τον άλλον τρόπο – γύρω από το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο της Κυβέρνησης. Όσο και αν η Κυβέρνηση το παρουσιάζει ως μια αναγκαία μεταρρύθμιση από την μία, και όσο και η ΤΡΟΙΚΑ πιέζει για όλο και πιο σκληρά μέτρα από την άλλη, δεν μπορούμε να έχουμε αμφιβολίες γύρω από το τι έρχεται να περάσει. Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο δεν είναι παρά μόνο ένα νομοσχέδιο απορρύθμισης και τσακίσματος του κεκτημένου δικαιώματός μας στην κοινωνική ασφάλιση. Το «παιχνίδι» αυτό δεν είναι καινούριο (βλ. τζογάρισμα αποθεματικών στο χρηματιστήριο και δομημένα ομόλογα, κούρεμα των αποθεματικών-PSI για να σωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες ως και σκάνδαλο ανακεφαλαιοποίησης των 4 συστημικών τραπεζών πριν λίγους μήνες), όμως πλέον η επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση έρχεται να κλειδωθεί από το καινούργιο νομοσχέδιο που μετακυλύει την χασούρα σε εργαζόμενους και συνταξιούχους, και παράλληλα αποτελεί στρατηγικό στόχο της μνημονιακής πολιτικής.

Τα πράγματα όμως δεν είναι όσο καλά μας παρουσιάζονται
Επί της ουσίας αυτό που μας «προτείνουν» είναι να δουλεύουμε περισσότερα χρόνια (τουλάχιστον 40) με τιποτένιους μισθούς και εξοντωτικούς ρυθμούς _ να πληρώνουμε συντριπτικά περισσότερα σε εισφορές χωρίς καμία κοινωνική παροχή (υγεία κλπ) και να πάρουμε μια σύνταξη αν τα καταφέρουμε στα 62 με 384 ευρώ ή στα 67 με σύνταξη βασισμένη στην «ατομική ικανότητα». Και αυτά μας αφορούν είτε δουλέψουμε στο δημόσιο (πχ εκπαιδευτικοί), είτε στον ιδιωτικό τομέα. Πόσο «καλά» θα ανταπεξέλθει ο καθένας από εμάς σε αυτή την κατάσταση, αν σκεφτούμε πως πλέον δουλεύουμε σε καθεστώς μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, αν η ελαστική και επισφαλής εργασία έχει γίνει κανόνας και η αυθαιρεσία του εργοδότη δύσκολα αμφισβητείται;
Να ρίξουμε όμως και μια πιο προσεκτική ματιά στο μέλλον μας και πιο ειδικά σε εκείνους από εμάς, που ως απόφοιτοι του Ιστορικού-Αρχαιολογικού θα δουλεύουμε
με το περιβόητο μπλοκάκι…

• Τι σημαίνει εργαζόμενος με μπλοκάκι;

Οι εργαζόμενοι αυτοί δουλεύουν σε έναν εργοδότη, χωρίς όμως σύμβαση, και για κάθε «μισθό» τους κόβουν μια απόδειξη παροχής υπηρεσιών. Οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι (Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών), απασχολούνται καλύπτοντας μόνοι τους τις υποχρεώσεις ενός εργοδότη (ασφαλιστικές εισφορές, Φ.Π.Α. κ.ά), χωρίς, όμως, να διαθέτουν τα δικαιώματα ενός εργαζόμενου (ωράριο, ασφαλιστική κάλυψη κ.λπ.). Δεν είναι ούτε επιχειρηματίες, ούτε εργοδότες. Δεν εκμεταλλευόνται την εργασία κανενός. Δεν είναι «αφεντικά του εαυτού μας». Είναι εργαζόμενοι με μπλοκάκι.
• Ποιοι από εμάς θα δουλεύουν με τέτοιο καθεστώς;

Είναι πλέον συχνό το φαινόμενο, ένα μεγάλο μέρος αποφοίτων του Ιστορικού - Αρχαιολογικού να δουλεύει με τέτοιο καθεστώς. Αυτοί είναι αρκετοί καθηγητές σε φροντιστήρια (ή ιδιαίτερα), συνεργάτες σε ερευνητικά ιδρυμάτων και τελευταία αρκετοί αρχαιολόγοι σε ανασκαφές, που αναλαμβάνουν εργολαβικές εταιρίες.

• Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι αφανίζονται από
τον εργασιακό χάρτη

Να το πούμε πιο απλά με ένα παράδειγμα κάποιος που θα βγάζει 1000 ευρώ το μήνα (ποσό που τον καθιστά περίπου «προνομιούχο», υπό τις σημερινές συνθήκες, αφού κανένας νέος εργαζόμενος δεν παίρνει τέτοιο μισθό ούτε πλέον μάλιστα κάποιος που δουλεύει πολλά χρόνια) θα πρέπει να καταβάλει για ασφαλιστικές εισφορές 385,50 ευρώ, πλέον εισφοράς αλληλεγγύης, δηλαδή να καταλήγει με 600,00 ευρώ, επί των οποίων θα φορολογείται με συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ (γιατί ως γνωστόν οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι κοινωνικά προνομιούχοι και δεν έχουν ελάχιστο αφορολόγητο εισόδημα, όπως όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι). Έτσι, μετά την αφαίρεση εισφορών και φόρων θα καταλήγει με 440 ευρώ, χωρίς να συνυπολογιστεί η εφαρμογή της προκαταβολής φόρου, που αν εφαρμοστεί, τα τελικά καθαρά μηνιαία έσοδα θα προσεγγίζουν επικίνδυνα το 0 αφού στις σημερινές συνθήκες με την προκαταβολή φόρου θα σε καθιστούν να μένεις με 0 ευρώ από τις πρώτες ημέρες που θα πληρώνεσαι. Επιπλέον η παράνοια δε σταματά εδώ αλλά συνεχίζει αφού και να έχεις μηδενικά εισοδήματα ή εισόδημα κάτω από 586 ευρώ (δηλαδή 7036 το χρόνο) θα είναι αναγκασμένος να δίνει την κατώτερη εισφορά που υπολογίζεται επί των 586,00 ευρώ, δηλαδή 2.820,00 ευρώ το χρόνο που σημαίνει φορολόγηση και από το 1 ευρώ που θα βγάζεις.
Έτσι, δεν θα συμφέρει στους εργαζομένους ούτε καν να ασκούν το επάγγελμά τους, ενώ η σύνταξη τους αν κάποτε πάρουν θα μοιάζει σαν το χαρτζιλίκι των γονιών τους.

     

       • Το εργασιακό και ασφαλιστικό παρόν των αρχαιολόγων
Το νέο αντί-ασφαλιστικό νομοσχέδιο έρχεται μόνο να συμπληρώσει το παζλ της αγοράς εργασίας, που επικρατεί αυτή τη στιγμή για όλους τους εργαζομένους, αλλά και για τους αρχαιολόγους.
Αν σκεφτούμε πως οι αρχαιολόγοι δουλεύουν με 2μηνες-4μηνες και 6μηνες την φορά συμβάσεις –είτε ατομικές είτε επιχειρησιακές σε εργολαβίες είτε με αυτεπιστασία (δηλαδή συμβάσεις με το Υπουργείο Πολιτισμού- τα πραγματικά συντάξιμα χρόνια τους είναι στην καλύτερη τα μισά από όσα φανταζόμαστε. Για παράδειγμα, ένας αρχαιολόγος, που ξεκίνησε να δουλεύει πριν 10 χρόνια, σήμερα μπορεί να έχει 4, 5 ή 6 συντάξιμα και ασφαλισμένα χρόνια εργασίας. Ακόμη θα πρέπει να σκεφτούμε πως η δουλειά μας είναι σχεδόν κατά κανόνα σε πόλη διαφορετική από την μόνιμη κατοικία μας και πρέπει να καλύπτουμε με δικά μας έξοδα επιπλέον ενοίκιο, αλλά και βενζίνες για την μετακίνηση στον χώρο ανασκαφής, που συνήθως είναι μερικά χιλιόμετρα εκτός πόλης καθημερινά. Θα πρέπει επίσης να λαμβάνουμε υπόψιν τα συχνά φαινόμενα εργοδοτικής τρομοκρατίας και τον διαρκή φόβο απόλυσης ή τις «μαύρες λίστες» για όσους τολμούν να διεκδικήσουν συλλογικά τα αυτονόητα. Πέραν αυτών, εφευρίσκονται διαρκώς νέοι τύποι ελαστικής και επισφαλούς εργασίας, όπως οι συμβάσεις μέσω ΜΚΟ και τα νέα φρούτα Προγραμμάτων Κοινοφελούς Εργασίας, που η έννοια ασφαλιστικό και εργασιακό δικαίωμα και μισθός άνω των 400 ευρώ απλά ΔΕΝ υπάρχει. Μάλιστα, στα προγράμματα αυτά μέχρι πρότινος, ο αρχαιολόγος δεν έπαιρνε ένσημα, που να αντιστοιχούν σε αρχαιολογική εργασία, γεγονός που συρρικνώνει τις παροχές του και την μελλοντική σύνταξη και η εργασία του αυτή δεν προσμετράται ως προϋπηρεσία, καθώς θεωρείται εργασία «ειδικού σκοπού». Παρά το γεγονός πως είναι υποτίθεται εξασφαλισμένες οι παροχές, η περίθαλψη είναι άγνωστη λέξη σε περιπτώσεις εγκυμοσύνης ή άδειας λόγω υγείας, καθώς θεωρείσαι μη εργαζόμενος, εφόσον έτυχε να αρρωστήσεις ή να μείνεις έγκυος και δεν μπόρεσες να πας στην δουλειά (αν βέβαια καταφέρεις να πάρεις άδεια με αυτές τις συμβάσεις, που τυπικά τις περιορίζουν ή τις απαγορεύουν). Ο ΣΕΚΑ (Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων) μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους σε αυτά τα προγράμματα κατάφερε με μαζικές κινητοποιήσεις και πιέσεις να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Ακόμη χειρότερα, είναι παρά πολύ συχνή η εκ περιτροπής εργασία βάσει της οποία οι εργαζόμενοι δουλεύουν 1-2 φορές την εβδομάδα και μόνο αν τους χρειαστεί ο εργολάβος, που παράλληλα τους απειλεί με απόλυση αν «κάνουν φασαρία». Τέλος, παρά την απόσυρση του προαπαιτούμενου μεταπτυχιακού για να πιάσουμε δουλειά ως αρχαιολόγοι πέρσι μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις του ΣΕΑ και του ΣΕΚΑ (των σωματείων δηλαδή των μονίμων και εκτάκτων αρχαιολόγων) , οι νέες συμβάσεις απαιτούν άτυπα εξειδίκευση και μεταπτυχιακό για την πρόσληψη σχεδόν για όλες τις θέσεις, περιορίζοντας τις δυνατότητες μας για εύρεση ακόμη και δουλειάς για 6 μόνο μήνες.

ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

Τους δύο τελευταίους μήνες οι εργαζόμενοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες κατεβαίνουν μαζικά στον δρόμο ενάντια στο νέο ασφαλιστικό έκτρωμα με την Γενική Απεργία της 4ης Φλεβάρη να είναι η μαζικότερη από το 2012. Μακριά από λογικές κοινωνικού κανιβαλισμού και κατακερματισμού του κόσμου της εργασίας, οφείλουμε να συνεχίσουμε και συμπορευτούμε και εμείς ως φοιτητές μαζί τους, αντιλαμβανόμενοι πως το νέο ασφαλιστικό μας αφορά όλους, καθώς και εμείς αφού πάρουμε πτυχίο θα βρεθούμε στην θέση τους. Δεν μπορούμε να αρκεστούμε στην μέχρι τώρα πορεία των κινητοποιήσεων, αλλά να παλέψουμε για την συνέχιση και την κλιμάκωση τους τώρα. Οι λογικές περιόδου χάριτος στην Κυβέρνηση και αναμονής πρέπει να ανήκουν στο παρελθόν για τον καθένα από εμάς. Μπροστά στα μέτρα αυτά, μπροστά στην κατακρεούργηση της εργασιακής μας προοπτικής, μπροστά την καταπάτηση των κεκτημένων των εργαζομένων, ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε μετωπικά, συσπειρώνοντας το μεγαλύτερο δυνατό εύρος αγωνιστών, σε ρήξη με τις πολιτικές αυτές και όσους τις εφαρμόζουν. Να βάλουμε φραγμό στο νέο ασφαλιστικό και κάθε άλλο μνημονιακό μέτρο, που Κυβέρνηση και δανειστές επιχειρούν να περάσουν σε βάρος του λαού και της νεολαίας. Να σπάσουμε την τρομοκρατία και την ησυχία, που μας επιβάλλουν και να αποδείξουμε στην πράξη πως ο άλλος δρόμος που συστηματικά αποκρύπτουν υπάρχει και μπορεί να νικήσει χωρίς μνημόνια, χρέος, ευρώ και ΕΕ.


η συνέχεια εδώ...

1 Μαρτίου 2016

Ο “διάλογος” άρχισε...με ποιους και για ποιους όμως;

Μετά την απόσυρση του νομοσχεδίου Μπαλτά και ενόψει της κατάθεσης του νομοσχεδίου για την Παιδεία που η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί στην τρόικα στα πλαίσια του 3ου Μνημονίου, εκκίνησε ο λεγόμενος “εθνικός διάλογος για την Παιδεία”.

Ότι εκκινεί “διάλογος”, ότι τα θέματα της παιδείας είναι “ανοιχτά προς συζήτηση” και “όλα πάνω στο τραπέζι”, έχει άλλοτε εξαγγελθεί και από άλλους υπουργούς Παιδείας, όπως ο Κ.Μητσοτάκης και η Μ.Γιαννάκου. Όλες αυτές τις φορές ο “διάλογος” αποτέλεσε μια επίφαση νομιμοποίησης των κάθε φορά επιδιωκώμενων αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων.

Ο διεξαγόμενος “διάλογος” επενδύεται από μια σειρά ιδεολογημάτων. Μας λένε πως είναι υπερκομματικός και διαδικαστικά ουδέτερος, πώς εμπλέκει όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς και θα συμβάλλουν σε αυτόν ουδέτεροι “ειδικοί”-τεχνοκράτες. Αυτό που δε μας λένε, είναι ότι η “επιτροπή για τον εθνικό διάλογο”, απαρτίζεται στην πραγματικότητα από μια χούφτα καθηγητών και εκπαιδευτικών που τα προηγούμενα χρόνια έχουν εκφράσει αντιδραστικές θέσεις και έχουν στηρίξει ενεργά τις επιδιώξεις των προηγούμενων κυβερνήσεων για την παιδεία. Ενδεικτική περίπτωση είναι ο ίδιος ο πρόεδρος της επιτροπής, Α. Λιάκος, καθηγητής της Φιλοσοφικής, που σε πρόσφατη συνέντευξή του υποστήριξε την στέρηση της διδακτικής επάρκειας από τους αποφοίτους καθηγητικών σχολών και τη διαρκή επανακατάρτηση τους με ίδιο κόστος, την κατάργηση της χορήγησης συγγραμμάτων, τη μετατροπή της πανεπιστημιούπολης σε mall, τη συγχώνευση/κατάργηση τμημάτων και σχολών.

Ο ψευδεπίγραφος “διάλογος” ως δήθεν κατάληξη μιας φαντασιακής κουβέντας με τους φορείς και τους εμπλεκόμενους στην παιδεία (καθηγητές, φοιτητές κλπ), στην πραγματικότητα αποσκοπεί στο να επικυρώσει ήδη συμφωνημένες τα προηγούμενα χρόνια κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΟΣΑ. Το 3ο μνημόνιο αναφέρεται ρητά στην ανάγκη αξιολόγησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα και την περεταίρω συμμόρφωσή της με τις διατάξεις της Μπολόνια και της Ρίγας και της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, του άρματος δηλαδή του διεθνούς νεοφιλελευθερισμού.
Το νέο νομοσχέδιο λοιπόν πρόκειται να ενισχύσει την εισχώρηση ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και παραγόντων στις σχολές και την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας από εταιρείες, προς εναρμόνισή τους με τις ανάγκες της αγοράς με βασικό μοχλό πίεσης την όλο και εντονότερη υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, που τα πιέζει στην εύρεση πόρων από ιδιωτικές πηγές. Θα εξακολουθήσει ταυτόχρονα να προωθεί την αποστοίχιση επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία μας, μέσω της διάσπασής τους (βλ διδακτική επάρκεια για τις καθηγητικές σχολές όπως η δική μας), καλώντας παράλληλα τους φοιτητές σε ένα κυνήγι προσόντων για τον ατομικό τους φάκελο-διαβατήριο στην αγορά εργασίας, εντείνοντας έτσι τάσεις ανταγωνισμού μεταξύ τους, ώστε να τους αποκλείσει και από συλλογικές αναπαραστάσεις διεκδίκησης τόσο ως φοιτητές όσο και ως εργαζόμενους. Επιπλέον, θα βασιστεί στη διαδικασία αξιολόγησης που χωρίζει τα τμήματα σε καλά και κακά με κριτήριο το κατά πόσον τα τμήματα έχουν εναρμονιστεί με τις παραπάνω κατευθύνσεις και τη σύνδεση των σχολών με τις ανάγκες της αγοράς προοικονομώντας συγχωνεύσεις και καταργήσεις  τμημάτων, ένα νέο σχέδιο Αθηνά.

Στη Φιλοσοφική, διαφαίνεται μια σειρά όψεων αυτών των κατευθύνσεων. Στο Ιστορικό Αρχαιολογικό, εισάγεται ένα μονοετές, αγγλόφωνο μεταπτυχιακό αρχαιολογίας με δίδακτρα που ανέρχονται στα 5000ευρώ. Αν και από πλευράς κομματιού των καθηγητών δικαιολογείται ως η καλύτερη δυνατή λύση για την αυτοχρηματοδότηση των λοιπών προς το παρόν δωρεάν μεταπτυχιακών προγραμμάτων, πρέπει να μας είναι σαφές ότι η έγκρισή του θα προλειάνει το έδαφος για τη γενίκευση των διδάκτρων και στα υπόλοιπα μεταπτυχιακά. Αυτό άλλωστε έχει ήδη συμβεί στη Φιλοσοφική με τη διευρυμένη επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά της Ψυχολογίας όπου ένα μεταπτυχιακό κλινικής ψυχολογίας κοστίζει λίγο πολύ 10.000 ευρώ. Δεν πρόκειται ωστόσο για το μοναδικό ζήτημα του τμήματος, αφού από φέτος οι τεταρτοετείς φοιτητές καλούνται να κάνουν την πρακτική τους αμισθί, λόγω της διακοπής  της χρηματοδότησής της από ΕΣΠΑ. Ακόμη, στο τμήμα, στο φόντο της υποχρηματοδότησης αλλά και του τρόπου που επιλέγουν να το χειριστούν καθηγητής και διοίκηση, έχει προκύψει μια κατάσταση όπου στο μάθημα του Π. Ρούσσου, οι φοιτητές δεν χωρούν στο αμφιθέατρο και όταν διαμαρτύρονται τους απαντάται ότι ούτε να προσληφθεί επαρκές διδακτικό προσωπικό είναι δυνατό, ούτε να κάνει δύο φορές την εβδομάδα το μάθημα ο κ.Ρούσσος, ούτε καν να γίνεται το μάθημα στην κλειστή τα τελευταία χρόνια για τους φοιτητές, AULA.


Απέναντι στο νέο νομοσχέδιο και τη συνολική πολιτική της οποίας αποτελεί αιχμή του δόρατος, είναι ανάγκη να απαντήσουμε. Να απονομιμοποιήσουμε τον ψεύτικο “διάλογο”, δείχνοντας ότι δεν μας συνέχει μια συζήτηση που γίνεται σε κλειστές αίθουσες από νεοφιλελεύθερους τεχνοκράτες, αλλά ότι το μόνο πεδίο πραγματικού διαλόγου βρίσκεται στις συλλογικές μας διαδικασίες, στις γενικές μας συνελέυσεις. Να μη σταματάμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να πάρουμε πίσω όλα όσα μας ανήκουν, για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για ζωή και εργασία με δικαιώματα κι αξιοπρέπεια!

η συνέχεια εδώ...