4 Δεκεμβρίου 2015

Για μια αναγκαία συζήτηση μεταξύ των αγωνιστικών δυνάμεων του συλλόγου

Τα τελευταία πέντε μνημονιακά χρόνια συμπυκνώνουν ένα φάσμα πολιτικών και κινηματικών ακολουθιών, το εύρος και το βάθος των οποίων ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός είχε αρκετές δεκαετίες να βιώσει. Η οικονομική κρίση έφερε το τέλος ενός κοινωνικού συμβολαίου δεκαετιών και μαζί την διάλυση των πολιτικών εκπροσωπήσεων που είχαν δομηθεί εντός αυτού. Ως συνέπεια, η πολιτική κρίση που εκδηλώθηκε άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιρίας για την Αριστερά και τις δυνάμεις της εργασίας. Κληρονομημένες στρατηγικές και σχέδια παίχτηκαν στο πολιτικό και κινηματικό πεδίο, ενώ κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα ήρθαν αντιμέτωπα με ένα πλήθος πρωτότυπων ερωτημάτων και αντιφάσεων. Οι υπάρχουσες αυτές στρατηγικές είτε χρεοκόπησαν στο πλήρες τους και οδήγησαν στην ενσωμάτωση και στην επί της ουσίας αλλαγή στρατοπέδου για ένα κομμάτι της Αριστεράς που διακατεχόταν από έναν έντονο κυβερνητισμό και μια φιλοΕΕ αντίληψη, είτε έδειξαν τα όρια τους καθώς δεν μπόρεσαν να συγκροτήσουν εκείνο το πολιτικό σχέδιο και τις κοινωνικές πρακτικές, που θα μπορούσαν να ανασυγκροτήσουν το λαϊκό κίνημα, να απαντήσουν στο σήμερα με πειστικό και συγκροτημένο τρόπο, πως μπορεί να υπάρξει μια φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση. 
Σήμερα λοιπόν βρισκόμαστε σε μια συνθήκη όπου το δόγμα του  «δεν υπάρχει εναλλακτική», δεν υπάρχει δρόμος πέρα και έξω από τα μνημόνια, την φτώχεια, την ανεργία και την διάλυση των κοινωνικών παροχών έχει ηγεμονεύσει μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων, κάτι που αποτυπώνεται και στα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα. Κάνοντας αυτή την παραδοχή θεωρούμε αναγκαίο το σύνολο της ριζοσπαστικής αριστεράς να προβληματιστεί και να αναζητήσει μια απάντηση σε πολιτικό, προγραμματικό και κινηματικό επίπεδο η οποία θα στοχεύει στην ανάταξη της παραπάνω συνθήκης.
Προφανώς, η παραπάνω κατάσταση βρίσκει την έκφρασή της και στο Πανεπιστήμιο. Η επέλαση των στρατηγικών τις εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης έχει αφήσει βαθύ σημάδι στους κοινωνικούς  χώρους των σχολών, ενώ τα διάφορα σχέδια της φοιτητικής αριστεράς που έχουν παιχτεί εντός του φοιτητικού κινήματος, αυτή τη στιγμή φαίνονται να μην μπορούν να απαντήσουν στο βάθος και το εύρος των ερωτημάτων.

Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση
Η μεταστροφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  προδιαγράφει ένα νέο γύρο προσπάθειας να περάσουν και να εφαρμοστούν οι βασικές αιχμές τις εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Για εμάς, αυτές περιστρέφονται γύρω από τα εξής:
1) Μετασχηματισμός της προσδοκίας των  φοιτητών
2) Διάσπαση των πτυχίων και αποστοίχιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων
3) Εντατικοποίηση-πειθάρχηση
4) Αυταρχικοποίηση διοικήσεων-κατάργηση Φ.Σ.
5) Ένταση ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας
Η εμπέδωση διάφορων πτυχών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου είναι πλέον εμφανής σε πανελλαδικό επίπεδο κάτι που σημαίνει ότι στον συσχετισμό δύναμης εντός των ιδρυμάτων έχουμε χάσει μια σειρά από θέσεις. Η ανάταξη αυτής της της κατάστασης , που περνάει μέσα από την ανασυγκρότηση και την επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος, σίγουρα είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία αλλά και αναγκαία εάν θέλουμε το Πανεπιστήμιο να συνεχίσει να αποτελεί έναν χώρο όπου η νεολαία θα συνεχίσει να πολιτικοποιείται, να αγωνίζεται και να διεκδικεί τα δικαιώματα της, να δημιουργεί κινήματα τα οποία θα έχουν ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό χαρακτήρα και θα συνδέονται με την ευρύτερη πάλη των εργαζομένων και συνολικά του λαού.

Αποσυγκρότηση των δομών και των μαζικών διαδικασιών των Φοιτητικών Συλλόγων
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε την συνεχή απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών των συλλόγων από πλευράς των φοιτητών, την αποστροφή τους από κάθε έννοια πολιτικής, αλλά και την σταδιακή αποπτώχευση των δομών τους και των λειτουργιών τους. Από τις άμαζες Γενικές Συνελεύσεις (ή και την ανυπαρξία τους όπως φέτος στον Φ.Σ. Φιλοσοφικής και σε μια σειρά άλλων συλλόγων), μέχρι την μείωση της συμμετοχής στις φοιτητικές εκλογές, η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς. Αυτό υπογραμμίζει την εμφανή δυσκολία μαζικής επανεμφάνισης του φοιτητικού κινήματος, ενώ σκιαγραφεί τόσο τις επιπτώσεις της εμπέδωσης των αναδιαρθρωτικών πολιτικών (ειδικά όσον αφορά στο ιδεολογικό σκέλος τους) όσο και τις ανεπάρκειες της φοιτητικής αριστεράς. Το ζήτημα λοιπόν της αγωνιστικής ανασυγκρότησης των συλλόγων, της επαναλειτουργίας των διαδικασιών τους αλλά και το βάθεμα της δημοκρατίας σε αυτές οφείλει να βρίσκεται στο κέντρο της σκέψης και της πρακτικής μας.

Για εμάς μια σύγχρονη, πραγματικά μάχιμη και ριζοσπαστική φοιτητική αριστερά πρέπει να αναμετρηθεί με τα παραπάνω ερωτήματα. Η συζήτηση αυτή, πιο αναγκαία αλλά και πιο εφικτή από ποτέ πρέπει να ανοίξει. Άλλωστε εμείς όταν μιλάμε για την ανασύνθεση της ριζοσπαστικής αριστεράς, ή και συγκεκριμένα των φοιτητικών της κομματιών, δεν το κάνουμε από κάποια ιδεολογική εμμονή ή λόγω μιας ηττοπαθούς αντίληψης συσπείρωσης των ηττημένων. Μιλάμε για την αναγκαία ανασύνθεση της φυσιογνωμίας, των πρακτικών, της πολιτικής συγκρότησης αλλά και του περιεχομένου, η συζήτηση γύρω από το οποίο οφείλει και να αποτελεί και το κέντρο αυτής της διαδικασίας. Μιλάμε για μετασχηματισμούς σε όλα τα επίπεδα, στη βάση της αναγκαίας αποτίμησης των ελλειμματικών μας μετά από ένα γενναίο κοίταγμα στον καθρέφτη, για μια διαδικασία που θα πρέπει να κρατήσουμε όλες τις θετικές παρακαταθήκες, με βάση την εμπειρία του μαζικού φοιτητικού κινήματος των τελευταίων χρόνων, αλλά και μακριά από την ταυτοτική συγκρότηση, όλοι θα κληθούμε να αφήσουμε πίσω κομμάτια του παλιού μας εαυτού και να κατακτήσουμε συνολικά μια νέα, ανώτερη ποιότητα αριστερής ριζοσπαστικής συγκρότησης.

Στην παραπάνω βάση καλούμε τους συντρόφους μας από την Κίνηση Αριστερών Φιλοσοφικής, την Αριστερή Ενότητα Φιλοσοφικής αλλά και όποια άλλη αγωνιστική δύναμη και ανένταχτο φοιτητή ενδιαφέρεται πραγματικά να ξεκινήσουμε μια ανοιχτή συζήτηση πάνω στα επίδικα της εποχής για το φοιτητικό κίνημα, με ειλικρινή διάθεση κριτικής και αυτοκριτικής, για την περιγραφή σημείων σύγκλισης αλλά και διαφωνίας ώστε να αναζητηθούν πραγματικές συνθέσεις, με ορίζοντα την αναγκαία ανασύνθεση της ριζοσπαστικής φοιτητικής αριστεράς.

Με το βλέμμα πάντα στραμμένο στους αγώνες του αύριο, για το «πραγματικό κίνημα που ανατρέπει την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων»!

η συνέχεια εδώ...