5 Μαΐου 2015



 Participo ergo sum*
 
 
   
                                                             
Γιατί να συμμετέχω στις εκλογές του συλλόγου;




Φοιτητικές εκλογές. Μια διαδικασία ξένη προς το μέσο φοιτητή, μια διαδικασία που του δημιουργεί αποστροφή. Γιατί όμως, ενώ η συμμετοχή στα “κοινά”, είναι ένα από τα θεμελειώδη και πλέον δημοκρατικά δικαιώματα επικρατεί αυτή η αδιαφορία και η αποστροφή;
Στην προσπάθεια να συμμετάσχουμε και εμείς σε αυτόν τον προβληματισμό ας δούμε μερικές από τις “στερεότυπες” απόψεις που επικρατούν:

Η αντίληψη της αποχής: Το μεγαλύτερο, δυστυχώς, κομμάτι των φοιτητών αντιλαμβάνεται το πανεπιστήμιο μονάχα σαν ακαδημαϊκό χώρο που έρχονται να σπουδάσουν και να πάρουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα το πτυχίο τους. Με βάση αυτή τη λογική, θεωρούν ότι ο σύλλογος, και τα οργανά του είναι κάτι το περιττό,γι'αυτό απαξιώνουν κάθε μορφή συλλογικής διαδικασίας όπως είναι και οι φοιτητικές εκλογές. Η αντίληψη αυτή όμως, που επιβάλλεται από τα κοινωνικά στερεότυπα, πραβλέπει το γεγονός ότι μέσα στο πανεπιστήμιο αντιμετωπίζουμε μια σειρα από προβλήματα, τόσο σε επίπεδο φοιτητικής καθημερινότητας, όσο και σε επίπεδο επαγγελματικής προοπτικής. Επομένως παραβλέπει την αναγκαιότητα συλλογικής έκφρασης και επίλυσης αυτών των προβληματικών.

Η «αντιπαραταξιακή» λογική: Υπάρχει και μια μερίδα των φοιτητών που ναι μεν αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα των συλλογικών διαδικασιών και οργάνων, αλλά την εκφράζουν με μια μηδενιστική αντίληψη που στρέφεται συλλήβδην ενάντια σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις και συλλογικότητες. Η αντίληψη αυτή βέβαια πηγάζει και από τη δράση των καθεστωτικών παρατάξεων στη σχολή που πράγματι αντιλαμβάνονται το σύλλογο και τις διαδικασίες του με κομματικά κριτήρια και συμβάλλουν στον εκφυλισμό τους. Όμως παραβλέπει ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις οι οποίες όντως αγωνίζονται για την προώθηση των συμφερόντων όλων των φοιτητών και επιδιώκουν να γίνονται υγιείς πολιτικές διαδικασίες.

Η «αντι-αναθετική» λογική: Τέλος, ένα μικρό μέρος του φοιτητικού συλλόγου θεωρεί ότι οι φοιτητικές εκλογές δρούν αναθετικά και ουσιαστικά αποσπούν τον κόσμο των σχολών από το να αγωνιστούν γιατί τα “φορτώνουν” στις πολιτικές δυνάμεις. Αυτή η αντίληψη, ξεκινάει μεν από έναν υγιή προβληματισμό, αλλά παραβλέπει το γεγονός ότι οι εκλογές καθορίζουν πολλά περισότερα στην εσωτερική λειτουργία και ζωή του συλλόγου από ένα απλό αποτέλεσμα.

ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ;

Διότι :
·         μέσα από τις εκλογές ορίζεται η απαρτία της Γενικής Συνέλευσης, με βάση το 10% των ψηφισάντων όπως αναγραφόταν στο καταστατικό του συλλόγου. Επομένως οι εκλογές είναι μια ουσιαστική διαδικασία του συλλόγου μας, καθώς δρουν προωθητικά για τη διεξαγωγή των Γενικών Συνελεύσεων, ώστε το πιο αποτελεσματικό όπλο που έχουμε για να διεκιδηκούμε και να αγωνιζόμαστε να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή και νομιμοποίηση στα μάτια των φοιτητών αλλά και της κοινωνίας. Επίσης από τις εκλογές ορίζονται οι αντιπρόσωποι στο Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου.
·         όπως σε όλες τις εκλογικές μάχες, καλείσαι να επιλέξεις “ με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις”. Οι παρατάξεις εκφράζουν συγκεκριμένες πολιτικές και συγκεκριμένη στάση απέναντι στα ζητήματα του πανεπιστημίου. Όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι εκλογές δεν είναι παρά ένα πανηγύρι, θα επιμένουμε ότι είναι πολιτική διαδικασία. Στις εκλογές δεν ψηφίζουμε τους φίλους μας, αλλά πολιτικό χώρο και πολιτικές αντιλήψεις.
·         το πανεπιστημιο μεσα στο οποιο σπουδαζουμε εχει εκ των πραγματων καποιες προβληματικες. Για να μπορέσουμε λοιπόν να κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα στη φοίτηση αλλά και την επαγγελματική προοπτική μας, είναι αναγκαία η συμμετοχή στις διαδικασίες του συλλόγου. Εν τέλει η πολιτική δραστηριότητα δεν είναι κάτι ξεκομμένο από τη ζωή μας στο πανεπιστήμιο αλλά είναι ένα μέσο έκφρασης και επίλυσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στη σχολή.

*«Συμμετέχω άρα υπάρχω»: Παράφραση της γνωστής ρήσης του Καρτέσιου «σκέφτομαι άρα υπάρχω». Υπάρχουμε συλλογικά λοιπόν...

Άρα η αποχή από τις φοιτητικές εκλογές δεν αποτελεί λύση στις όντως υπαρκτές προβληματικές που χαρακτηρίζουν τις διαδικασίες του συλλόγου. Δεν αποτελεί συνεπή στάση διαμαρτυρίας, αλλά εν τέλει καταλήγει στην παθητική αποδοχή μιας πραγματικότητας που μας έχουν επιβάλλει. Η αδιαφορία για “τα κοινά” στο πανεπιστήμιο, συνεπάγεται την αδιαφορία για την ποιότητα των σπουδών μας, για το εργασιακό μας μέλλον αλλά και εν τέλει συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας “απολιτίκ” κουλτούρας συνολικά στην κοινωνία. Άλλωστε ο σημερινός φοιτητής είναι ο αυριανός εργαζόμενος!
“ Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλεται”
Μπ. Μπρέχτ
 
Για μας η εκλογές δεν αποτελούν παρά μια ακόμη πολιτική μάχη που ερχόμαστε να δώσουμε φιλοδοξώντας να συμπορευτούμε με όλους τους φοιτητές που αισθάνονται ότι τα συμφέροντά τους πλήττονται από τις ασκούμενες πολιτικές στην εκπαίδευση και θέλουν να αγωνιστούν για ένα πανεπιστήμιο πραγματικά δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό.
Επιμένουμε να συμμετέχουμε για να γίνει ο σύλλογος όπλο στα δικά μας χέρια. Για να μην αποφασίζουν άλλοι για εμάς, χωρίς εμάς!

η συνέχεια εδώ...

3 Μαΐου 2015



ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΘΕΑΤΕΣ!

Ο αγώνας για δημοκρατία στο πανεπιστήμιο...
Στην αρχή της φετινής χρονιάς οι φοιτητές  βρέθηκαν αντιμέτωποι με το μέτρο των διαγραφών αλλά και τον Οργανισμό των Ιδρυμάτων που προσπαθούσε να επιβάλλει την πλήρη εντατικοποίηση της φοιτητικής καθημερινότητας και καταργούσε τις φοιτητικές παροχές δημιουργώντας μια νέα πραγματικότητα στο εσωτερικό του πανεπιστημίου εντελώς εχθρική απέναντί τους. Το φοιτητικό κίνημα για ακόμη μια φορά δεν κάθισε άπραγο να βλέπει τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα του να διαλύονται. Mε βάση τους δύο παραπάνω κόμβους αλλά και τα ζητήματα του ασύλου και της δημοκρατίας που άνοιξαν κατά την περίοδο της αυταρχικής και αντιδημοκρατικής πρυτανείας του Φορτσάκη βγήκε στον δρόμο του αγώνα παλεύοντας για ένα δημόσιο δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Eνα πανεπιστήμιο με κατοχυρωμένα τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των φοιτητών, στο οποίο θα έχουν θέση οι αγώνες της νεολαίας αλλά και του συνόλου της κοινωνίας…
Έτσι με τις Γενικές Συνελεύσεις και τις μαζικές διαδηλώσεις τους οι φοιτητές κατάφεραν να υπερασπιστούν την δημοκρατία μέσα στο πανεπιστήμιο. Το να έχουν οι φοιτητικοί σύλλογοι μέσω των αποφάσεων τους λόγο για το τι συμβαίνει μέσα στον χώρο που σπουδάζουμε αλλά και να απονομιμοποιήθουν όλοι αυτοί (βλέπε Φορτσάκης και Συμβούλια Ιδρύματος) που με αυταρχικό τρόπο και αστυνομοκρατία θέλησαν να διαλύσουν το πανεπιστήμιο, το παρόν και το μέλλον των φοιτητών.

Όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν...
Παράλληλα την φετινή χρονιά υπήρξε και αλλαγή κυβέρνησης. Μετά την πτώση της λαομίσητης συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ήρθε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η οποία ναι μεν συμπύκνωσε τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας για ένα καλύτερο αύριο αλλά η λογική της “διαπραγμάτευσης” με τους “εταίρους” δείχνει να μην μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις προσδοκίες του λαού για ένα καλύτερο μέλλον. Η νέα αυτή κατάσταση πέρα από το κεντρικό πολιτικό σκηνικό δημιουργεί και μια νέα συνθήκη για το πανεπιστήμιο. Υπάρχει πλέον καλύτερο πεδίο διεκδίκησης από μεριάς του φοιτητικού κινήματος καθώς η κυβέρνηση έχει στηριχθεί στους κοινωνικούς αγώνες για την ανέλιξή της και για αυτό της είναι πολύ πιο δύσκολο να αγνοεί τους αγώνες και τα αιτήματα μας με τον ίδιο τρόπο που αυτό γινόταν το προηγούμενο διάστημα.
Υπό αυτό το πρίσμα η κατάργηση του μέτρου των διαγραφών και των Συμβουλίων των Ιδρυμάτων πρέπει να θεωρούνται πρώτα και κύρια ως κατακτήσεις των ίδιων των φοιτητών που συγκρούστηκαν με αυτά και όχι ως κάποιου είδους “χάρη” από την νέα κυβέρνηση. Από την άλλη οι υπόλοιπες πτυχές της επίθεσης στην εκπαίδευση όπως η αξιολόγηση, η απαξίωση των πτυχίων και η υποχρηματοδότηση είναι ζητήματα με τα οποία το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ανοίξει νέο γύρο αντιπαράθεσης. Εν τέλει αποδεικνύεται ότι τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κερδίζονται με δυναμικούς και ανυποχώρητους αγώνες

Και στο ιστορικό αρχαιολογικό τι γίνεται ;
Το τμήμα του ιστορικού αρχαιολογικού, όπως και τα υπόλοιπα τμήματα της φιλοσοφικής,                 αντιμετωπίζει μια σειρά από προβλήματα που απορρέουν από αποφάσεις και κατευθύνσεις                           που προέρχονται είτε από τα υπουργεία παιδείας και πολιτισμού,  είτε από τους καθηγητές του τμήματος και μας φέρνουν εμπόδια στην φοιτητική μας καθημερινότητα και στην εργασιακή μας προοπτική.
Καταρχάς αντιμετωπίζουμε πρόβλημα στην αξία που έχει το πτυχίο μας στην αγορά εργασίας και στα επαγγελματικά δικαιώματα που αυτό κατοχυρώνει. Με βάση τις αλλαγές του νόμου Διαμαντοπούλου το ενιαίο πτυχίο του ελληνικού πανεπιστημίου, μετατρέπεται σε ατομικό φάκελο προσόντων στον οποίο ο φοιτητής συγκεντρώνει πιστωτικές μονάδες (π.μ.) από την παρακολούθηση μαθημάτων και από εξωτερικά σεμινάρια. Έτσι όμως υπάρχει ο κίνδυνος να προκύπτουν πτυχία διαφορετικών π.μ., άρα πτυχία με διαφορετική αξία στην αγορά εργασίας. Τέτοιο θέμα αντιμετωπίζουμε συγκεκριμένα και στο τμήμα μας, όπως έχει παραδεχτεί η πρόεδρος του κ. Παπαδία. Επιπρόσθετα, λόγω της μη ενιαιότητας του πτυχίου, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος οι απόφοιτοι της κατεύθυνσης της Ιστορίας να μην κατοχυρώνουν επαγγελματικά δικαιώματα για πρόσληψη στην αρχαιολογική υπηρεσία, σε μουσεία κλπ και αντίστοιχα οι απόφοιτοι της κατεύθυνσης της αρχαιολογίας να μην μπορούν να εργαστούν ως εκπαιδευτικοί.
Επιπλέον μεγάλο ζήτημα ανέκυψε στην αρχή της χρονιάς σε σχέση με  τα προσόντα έγκρισης στην αρχαιολογική υπηρεσία. Σε διάταξη προς διαβούλευση του υπουργείου Πολιτισμού υπήρχε ένα μέτρο στα όρια της παράνοιας. Επιβαλλόταν ότι για να μπορεί κάποιος να προσληφθεί στην αρχαιολογική υπηρεσία θα θεωρούνταν το μεταπτυχιακό αναγκαστικό προσόν! Αυτό θα σήμαινε ότι το ίδιο   το πτυχίο μας  θα αποτελούσε απλά ένα σκαλοπάτι που θα  μας οδηγούσε αναγκαστικά σε έναν νέο κύκλο σπουδών, τα μεταπτυχιακά στην αρχαιολογία (που σε πολλές περιπτώσεις είναι επί πληρωμή). Μετά από αντίδραση του συλλόγου αλλά και του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων το μέτρο αυτό δεν προχώρησε αν και παραμένει κατεύθυνση με την οποία θα χρειαστεί στο μέλλον να συγκρουστούμε.
Παράλληλα και στο εσωτερικό της σχολής έχουν ανακύψει ζητήματα τα οποία δυσχεραίνουν τους όρους σπουδών μας. Η κατάσταση στα σεμιναριακά μαθήματα είναι τραγική καθώς φέτος μειώθηκε ακόμα περισσότερο ο αριθμός των σεμιναρίων προς επιλογή με αποτέλεσμα πολλοί φοιτητές που είτε θέλουν είτε υποχρεούνται να πάρουν σεμιναριακά να πετιούνται απέξω καθώς οι θέσεις είναι πολύ λιγότερες από αυτές που χρειαζόμαστε. Με αυτόν τον τρόπο οι επί πτυχίω συμφοιτητές μας δυσκολεύονται στην λήψη του πτυχίου καθώς δεν μπορούν να συμπληρώσουν τον απαιτούμενο αριθμό σεμιναριακών μαθημάτων.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η στάση κάποιων καθηγητών του τμήματός μας που μάλλον νομίζουν ότι η σχολή είναι το φέουδο τους και εμείς οι φοιτητές πρέπει να υπακούμε στις “παραξενιές” τους και να μην λέμε κουβέντα όταν πχ τα θέματα στην εξεταστική είναι πιο δύσκολα και από τις εξετάσεις στην αρχαιολογική υπηρεσία. Τέτοια είναι η περίπτωση της αποστηθισιολάγνας Βικτωρίας Κέπετζη που στο μάθημα Βυζαντινή Αρχαιολογία Β' εξετάζει χωρίς να δίνει κατόψεις και εικόνες και έχει την απαίτηση να τα περιγράψουμε όλα από μνήμης! Άλλο κόλπο είναι η αντίληψη του πανεπιστημίου με όρους σχολείου όπως το να μην επιτρέπεται η είσοδος στο μάθημα σε φοιτητές που έχουν αργήσει έστω και 5 λεπτά. Κλασική θιασώτης αυτής της τακτικής είναι η Μ. Ευθυμίου (πρωταγωνίστρια του αντικαταληψιακού αγώνα των καθηγητών…)

ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΙ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
            Στις φοιτητικές εκλογές καλούμαστε να στηρίξουμε μια πολιτική τοποθέτηση, να επιλέξουμε                        την πολιτική μας εκπροσώπηση στα διοικητικά όργανα του συλλόγου. Γι αυτό και η επιλογή μας πρέπει να βασίζεται αυστηρά   σε πολιτικά κριτήρια, στην δουλειά που κάνει (ή δεν κάνει) η κάθε πολιτική δύναμη για τη σχολή και όχι σε “απολιτικ” προτιμήσεις, στην κοινωνικότητα του καθενός ή στο προσωπικό του γόητρο...

Ας δούμε τί λένε (και τί δεν λένε) οι άλλες πολιτικές δυνάμεις για τα ζητήματα της σχολής…

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ - αυτή που κοιμάται αλλά η τύχη της δουλεύει...
Η κατεξοχήν δύναμη που δεν λέει τίποτα! Δεν εμφανίζεται  στις Γενικές συνελεύσεις, δεν συμμετέχει στη λειτουργία  του Διοικητικού συμβουλίου, “απ-αξιά” συνολικά τις πολιτικές διαδικασίες και την εσωτερική ζωή του συλλόγου. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πρόταση για το πανεπιστήμιο; Τουναντίον, έχει τον δυστοπικό οδηγό “παιδεία 2020”, ένα σπάνιο ντοκουμέντο για ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί  σαν ιδιωτικό σχολείο και δεν θα έχει καμία σχέση με την έννοια του ανοιχτού, δημοκρατικού και δημοσίου-δωρεάν πανεπιστημίου, διόλου τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι ήταν μεγάλη “φαν” της προηγούμενης μνημονιακής κυβέρνησης και σταθερά της  Νέας Δημοκρατίας. Επί της ουσίας όμως αποφεύγει την έκθεση των θέσεων της και την πολιτική αντιπαράθεση  και απλά μέσω της αδιαφορίας και της απάθειας που καλλιεργεί στις σχολές διευκολύνει το έργο της διάλυσης του πανεπιστημίου όπου και όπως αυτό συντελείται.                                               
Αποτελεί σίγουρα την πιο επικίνδυνη επιλογή...

ΠΑΣΠ – τα περασμένα μεγαλεία...
Σαν τη συνοδοιπόρο (ΔΑΠ) της για χρόνια, έτσι και η “δημοκρατική παράταξη” ουσιαστικά επέλεγε την αδιαφορία και την απάθεια, απλά με λίγο πιο “σοσιαλιστικό”-προοδευτικό περιτύλιγμα. Μετά και την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, από δεύτερη δύναμη με πάρτι, κλαμπάκια και σαμπάνιες έχει μετατραπεί σε μια μικρή ομάδα νεολαίων του ΓΑΠ που περνούν μια κρίση ταυτότητας. Ένα πολιτικό απολίθωμα                                που ομολογουμένως προσφέρει στιγμές γέλιου...

ΠΚΣ ( ΚΝΕ/ΜΑΣ) – η μόνη πολιτική δύναμη που συμμαχεί με τον εαυτό της!
Βασικό χαρακτηριστικό της ΠΚΣ είναι ότι εμφανίζεται με πολλές μορφές, αλλά πάντα με το ίδιο πολιτικό σκεπτικό : ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ! Άλλο βασικό στοιχείο είναι η επιλογή της να πορεύεται μόνη της μακριά από όσους δεν συμφωνούν στο πλήρες με το δικό της πολιτικό σκεπτικό. Χαρακτηριστική η κίνησή της να διασπάσει              τον ενιαίο σύλλογό μας και να δημιουργήσει ένα ξεχωριστό, κομματικά ελεγχόμενο σύλλογο, στο τμήμα μας. Και δεν έχει καν την τιμιότητα να αποχωρήσουν οι δυνάμεις της  από την εκλογική διαδικασία του συλλόγου φιλοσοφικής, αλλά ουσιαστικά επιδιώκει να κάνει διπλοψηφία! Μια αριστερή δύναμη, η εμμονή της οποίας όμως στην ξεχωριστή, δική της δράση, λειτουργεί διασπαστικά στους αγώνες και την κάνει να απέχει                   από τις μεγάλες μάχες του φοιτητικού κινήματος...
ΑΡΕΝ – η πολιτική δύναμη με κρίση ταυτότητας...
Γιατί το λέμε αυτό; Διότι ενώ η ΑΡΕΝ διατείνεται ότι είναι ανεξάρτητη, ένα δίκτυο σχημάτων, ουσιαστικά αποτελεί τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Και το πρόβλημα με αυτό είναι ότι την οδηγεί σε αντιφατικές τοποθετήσεις, τη μία υπεράσπιση της κυβέρνησης ακόμη και στα πιο αρνητικά της, την άλλη κριτική σε αυτή χωρίς να έχει μια σταθερή πολιτική θέση. Το βασικό πρόβλημα της ΑΡΕΝ, όμως είναι ότι για μας είναι μια συνδικαλιστικά ανενεργή δύναμη, καθώς απουσιάζει από τα αμφιθέατρα και αδυνατεί να αντιληφθεί τα ερωτήματα των φοιτητών. Γι αυτό και αδυνατεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην δυναμική επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος...

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!
Όλα τα παραπάνω, δηλαδή η επίθεση συγκεκριμένα στο τμήμα μας, στην εκπαίδευση αλλά και συνολικά στην κοινωνία δεν είναι μια κατάσταση που πρέπει να αποδεχόμαστε παθητικά. Οι μαζικοί αγώνες λαού και νεολαίας έχουν αποδείξει ότι την ιστορία μπορούμε και πρέπει να την γράφουμε εμείς μέσα από τους αγώνες μας. Έτσι εμπνεόμαστε και είμαστε κομμάτι των μεγάλων μαχών του λαού που τα τελευταία χρόνια αντιστάθηκε και συγκρούστηκε με τις πολιτικές των μνημονίων και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του αγώνα των κατοίκων των Σκουριών για γη και ελευθερία ενάντια στα μεταλλεία χρυσού που οδηγούν στην περιβαλλοντική καταστροφή του τόπου τους αλλά και του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην καταστολή  και τον αυταρχισμό.
Για μας είναι ξεκάθαρο ότι μοναδικό όπλο για να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο παρών                      και μέλλον, για καλύτερες συνθήκες σπουδών και αξιοπρεπή εργασιακή προοπτική είναι ο φοιτητικός μας σύλλογος και οι συλλογικές του διαδικασίες. Έτσι για εμάς, η Γενική συνέλευση αποτελεί το ανώτατο όργανο για την συλλογική έκφραση και την προάσπιση των συμφερόντων των φοιτητών, αλλά και  οι Φοιτητικές εκλογές αποτελούν μια σημαντική διαδικασία με τη συμμετοχή σε αυτές να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την υγιή του λειτουργία. Η αποχή και η αδιαφορία ουσιαστικά συντελούν στην προσπάθεια διάλυσης του πανεπιστημίου καθώς αποδυναμώνουν το μοναδικό όπλο που έχουμε  για να αγωνιστούμε, δηλαδή τον σύλλογό μας.
Σε αυτή τη λογική βλέπουμε και την συμμετοχή της Ενωτικής Πρωτοβουλίας στις εκλογές ως μια ακόμη πολιτική μάχη που έχουμε να δώσουμε για να βάλουμε το δικό μας στίγμα, το στίγμα των ανυποχώρητων συλλογικών αγώνων, της ανατροπής των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών, της συλλογικής διεκδικητικότητας.           
Η στήριξη της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ ΕΑΑΚ, του ανεξάρτητου από καθηγητές και κόμματα αριστερού χώρου της σχολής, έχει το νόημα όχι της ανάθεσης, αλλά της συμπόρευσης στους αγώνες που δώσαμε, δίνουμε και θα δώσουμε στο μέλλον. Στις φετινές εκλογές να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί ενάντια στις πολιτικές που πλήττουν τα συμφέροντά μας, ενάντια σε λογικές  ηττοπάθειας και συμβιβασμού!

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
·         Δημόσια-δωρεάν παιδεία και εργασία με δικαιώματα για όλους!                               
·         Ενιαία πτυχία με κατοχυρωμένα όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα!                   
·         Μόνιμους-μαζικούς διορισμούς στο δημόσιο σχολείο και την αρχαιολογική υπηρεσία  
·         χωρίς προαπαιτούμενα και εξεταστικά φίλτρα!            
·         Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και εξέτασης, επαρκή αριθμό σεμιναριακών!
·         Δημοκρατία εντός του πανεπιστημίου. Κάτω τα χέρια από το Άσυλο!              

ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΜΑΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ/ ΕΑΑΚ

Συνεργασία Ανεξάρτητων Φιλοσοφικής στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό

η συνέχεια εδώ...


Στο κόσμο των ξενογλώσσων, είμαστε όλοι...ξένοι

Νέα κατάστασταση, νέα ερωτήματα, νέες δυνατότητες.
Έχουν συμπληρωθεί τρεις μήνες από τότε που η λαϊκή εντολή απονομιμοποίησε τις σκληρές μνημονιακές πολιτικές  που τα τελευταία πέντε χρόνια χειροτέρευαν ολοένα και περισσότερο τις ζωές όλων μας. Με την αλλαγή της κυβέρνησης φαίνεται να ανοίγει μια περίοδος με νέα ερωτήματα και δυνατότητες. Αυτή η νέα κατάσταση προκύπτει από την ενίσχυση της λαϊκής αυτοπεποίθησης και τη δημιουργία προσδοκιών πως κάτι μπορεί να αλλάξει με πρόταγμα το αίτημα για άρση της λιτότητας και τη δικαίωση των αγώνων της προηγούμενης περιόδου. Ωστόσο, οι προσδοκίες της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας μένουν αδικαίωτες. Αυτό γιατί η συγκυβέρνηση αδυνατεί να εφαρμόσει ακόμα και τις ανεπαρκείς εξαγγελίες της λόγω του συμπαγούς τείχους που υψώνεται απέναντί της στην υποτιθέμενη διαπραγμάτευση, πράγμα που δείχνει τα ασφυκτικά όρια που επιβάλλει η ευρωπαϊκή ένωση.  Ανοίγεται όμως ένα ευρύτερο πεδίο διεκδίκησης από το λαϊκό παράγοντα και τα επί μέρους κινήματα, καθώς η νέα κυβέρνηση φαίνεται να αγνοεί λιγότερο τα αιτήματα των κοινωνικών αγώνων και να είναι περισσότερο διαπερατή από τις λαϊκές πιέσεις.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...
Πάρα τις αλλαγές στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, σ’ ό,τι αφορά τη φοιτητική μας καθημερινότητα και την κατάσταση μέσα στο Πανεπιστήμιο, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Πτυχές των αντιεκπαιδευτικών νόμων συνεχίζουν να εφαρμόζονται, όπως και η υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Το Πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας παραμένει στα πλαίσια πρηγούμενων κατευθύνσεων που είχαν μπει για τα ιδρύματα, υϊοθετώντας παράλληλα, ανεπαρκώς, ορισμένα από τα φοιτητικά αιτήματα. Τέτοια είναι η κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος και των διαγραφών που όμως δεν αποτελούν χάρισμα της κυβέρνησης, αλλά αποτέλεσμα των αγώνων των Φοιτητικών Συλλόγων ενάντια σ’ αυτά τα μέτρα.

Στο δρόμο του αγώνα!
Στην αρχή της φετινής χρονιάς οι φοιτητές  βρέθηκαν αντιμέτωποι με το μέτρο των διαγραφών αλλά και του Οργανισμού των Ιδρυμάτων που όριζε την πλήρη εντατικοποίηση της φοιτητικής καθημερινότητας, που διέλυε τις φοιτητικές παροχές και που εν τέλει δημιουργούσε μια νέα πραγματικότητα στο εσωτερικό του πανεπιστημίου εντελώς εχθρική απέναντί τους. Επιπλέον οι ίδιοι Φοιτητικοί Σύλλογοι που τοποθετήθηκαν και κινητοποιήθηκαν κατά του θεσμού των Συμβουλίων Ιδρύματος (μιας αυταρχικής και εξω-πανεπιστημιακής δομής διοίκησης των ιδρυμάτων), κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τις απολυταρχικές πρακτικές του πρύτανη Θ. Φορτσάκη. Το φοιτητικό κίνημα βγήκε στο προσκήνιο με προμετωπίδα την κατάργηση των ορίων φοίτησης και το ζήτημα της δημοκρατίας εντός των πανεπιστημίων, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις και μαζικές διαδηλώσεις παρά μάλιστα το πρωτόγνωρο όργιο καταστολής. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι βγήκαν στο δρόμο του αγώνα με σκοπό την υπεράσπιση ενός δημόσιου δωρεάν και δημοκρατικού πανεπιστημίου, ενός πανεπιστημίου με κατοχυρωμένα τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των φοιτητών, όπου οι αγώνες της νεολαίας αλλά και του συνόλου της κοινωνίας θα έχουν θέση σε αυτό.  Επομένως, στο σήμερα, γίνεται φανερό ότι τίποτα δε θα κερδηθεί χωρίς τους αγώνες μας και είναι πιο απαραίτητο από ποτέ να διεκδικήσουμε τις ανάγκες μας, μακριά από λογικές αναμονής κι ανάθεσης.


Όλα κερδίζονται!
Διεκδικούμε λοιπόν να πάρουμε πίσω όλα όσα χάσαμε τα τελευταία χρόνια της κοινωνικής καταστροφής, αλλά διεκδικούμε και ακόμα περισσότερα, νέες κατακτήσεις που θα βελτιώνουν τους όρους της φοιτητικής μας καθημερινότητας και της επαγγελματικής μας προοπτικής. Τα πάγια αιτήματα του φοιτητικού κινήματος συνεχίζουν να είναι επίκαιρα:
o        Η κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου που συμπυκνώνει αιχμές όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων. Από το αυταρχικό μοντέλο διοίκησης μέχρι την κατάργηση του ασύλου (που η νέα κυβέρνηση δεσμεύτηκε πως θα επανακατοχυρώσει, διαψεύδοντας όμως πριν λίγες μέρες η ίδια τον εαυτό της). Ενός νόμου που επέφερε το πιο σκληρό χτύπημα στο δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο, στοχεύοντας παράλληλα στην όλο και εντονότερη εντατικοποίηση των σπουδών μας.
o        Η εναντίωση στα διασπασμένα πτυχία χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και στους ατομικούς φακέλους προσόντων. Με απλά λόγια ζητάμε να παίρνουμε όλοι ένα πτυχίο που θα έχει αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας και δεν θα το έχουμε για να το κορνιζάρουμε στον τοίχο μας. Ένα πτυχίο που θα μας δίνει κοινά επαγγελματικά δικαιώματα ώστε να μπορούμε αύριο να αγωνιζόμαστε μαζί για αυτά και όχι ο καθένας μόνος του.
o        Η αντίθεση στην αξιολόγηση των ιδρυμάτων η οποία μοναδικό σκοπό έχει να οδηγήσει τμήματα και σχολές σε κλείσιμο. Η αξιολόγηση αποτέλεσε βασικό μοχλό πίεσης για την εφαρμογή του σχεδιόυ Αθηνά που εξαφάνιζε από τον χάρτη ολόκληρα τμήματα. Με τους αγώνες μας μέσω του φοιτητικού μας συλλόγου καταφέραμε στη Φιλοσοφική να μην κλείσει το τμήμα της Ψυχολογίας και να μην συγχωνευθούν τα ξενόγλωσσα. Γίνεται ξεκάθαρο λοιπόν ότι αυτός ο μηχανισμός μόνο ενάντια στα συμφέροντα μας μπορεί να λειτουργήσει.
o        Ο αγώνας ενάντια στις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων οι οποίες οδήγησαν εκατοντάδες ανθρώπους στην ανεργία και διέλυσαν τις διοικητικές υπηρεσίες των σχολών.
o        Η διεκδίκηση για τη μη περικοπή των φοιτητικών παροχών. Η σίτηση, η στέγαση, τα συγγράμματα και η μεταφορά είναι δικαιώματα όλων μας τα οποία πρέπει να επανακατοχυρώσουμε.
o        Η ενταντίωση προς την κλοπή των αποθεματικών από ΑΕΙ και ΤΕΙ τη στιγμή που η υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων συνεχίζεται, για να αποπληρωθεί ένα χρέος που δεν ανήκει στο λαό και τη νεολαία.

Στα καθ’ ημάς...

Υπάρχει μια σειρά ζητημάτων που αφορούν ειδικότερα τις ξενόγλωσσες φιλολογίες της Φιλοσοφικής.

o        Είναι σαφής αφενός μια τάση για ολοένα και μεγαλύτερη εντατικοποίηση των σπουδών. Οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις οι απουσίες, εκτός από στέρηση ακαδημαϊκών ελευθεριών, αποτελούν επίσης και σημαντικότατο εμπόδιο για τους φοιτητές που εργάζονται. Τα όρια στον αριθμό φοιτητω΄ν που μπορούν να παρακολουθήσουν ένα μάθημα όπως έχουν ήδη εφαρμοστεί στον τομέα Ιστορίας με αποτέλεσμα να αποκλείονται όσοι φοιτητές δεν πρόλαβαν να τα δηλώσουν. Τέλος, καθιερώνεται ένα σύστημα εξέτασης με υποχρεωτικές προόδους και παρουσιάσεις εργασιών επιβαρύνοντας κι άλλο το πρόγραμμα σπουδών.
o        Αφετέρου, τα εργασιακά δικαιώματα αποτελούν σήμερα θολό ζήτημα. Συγκεκριμένα, η εισαγωγή εξέτασης στο 2ο έτος του Αγγλικού, η επιτυχία στην οποία είναι προϋπόθεση για την εξασφάλιση διδακτικής επάρκειας για το δημόσιο, αποτελεί κατεύθυνση για όλα τα ξενόγλωσσα, που ενδέχεται να πάρει χαρακτηριστικά μιας δύσκολης, επί πληρωμή εξέτασης. Σε κάθε περίπτωση αποτελεί μια διαδικασία αποστοίχισης των εργασιακών δικαιωμάτων τα οποία δεν κατοχυρώνονται πλέον με το πτυχίο αλλά με άλλου τύπου προαπαιτούμενα.
o        Παράλληλα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για σεβασμό στις ακαδημαϊκές μας ελευθερίες, για καμία περικοπή στα συγγράματα και για τη λειτουργία των σπουδαστηρίων και των βιβλιοθηκών της σχολής καθημερινά 9:00-21:00.
o        Τέλος, σαν αυριανοί απόφοιτοι και εκπαιδευτικοί θα πρέπει να απαιτήσουμε να μην κριθεί «πλεονάζων» ή «ανενεργός» ούτε ένας συνάδελφος εκπαιδευτικός και να αγωνιστούμε για μαζικούς διορισμούς στο δημόσιο σχολείο. Διεκδικούμε δημόσια και δωρεάν ξενόγλωσση εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.
Με τον ανυποχώρητο αγώνα του Φ.Σ. Φιλοσοφικής ενάντια στο σχέδιο Αθηνά που συγχώνευε σε ένα τμήμα τις ξενόγλωσσες φιλολογίες, αποδείξαμε πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και μπήκαμε εμπόδιο στη διάλυση των τμημάτων μας. Με τον ίδιο τρόπο θα απαντήσουμε εκ νέου όποτε κι αν χρειαστεί απέναντι στην εντείνομενη φημολογία για ένα σχέδιο Αθηνά 2, αλλά και σε οποιαδήποτε πτυχή της επίθεσης στο δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο.

Και οι άλλοι τι λένε;

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ : Η κατεξοχήν δύναμη που δεν λέει τίποτα! Δεν εμφανίζεται στις Γενικές συνελεύσεις, δεν συμμετέχει στη λειτουργία του Διοικητικού συμβουλίου, “απ-αξιά” συνολικά τις πολιτικές διαδικασίες και την εσωτερική ζωή του συλλόγου. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πρόταση για το πανεπιστήμιο; Τουναντίον, έχει τον δυστοπικό οδηγό “παιδεία 2020” ένα σπάνιο ντοκουμέντο για ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί σαν  ιδιωτικό σχολείο και δεν θα έχει καμία σχέση με την έννοια του ανοιχτού, δημοκρατικού και δημοσίου-δωρεάν πανεπιστημίου

ΠΑΣΠ: Μαζί με την αποδιάρθρωση του ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε κ η αποδιάρθρωση της «δημοκρατικής παράταξης».

ΠΚΣ/ΜΑΣ/ΚΝΕ: Βασικό χαρακτηριστικό της ΠΚΣ είναι ότι εμφανίζεται με πολλές μορφές, αλλά πάντα με το ίδιο πολιτικό σκεπτικό : ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ! Άλλο βασικό στοιχείο είναι η επιλογή της να πορεύεται μόνη της μακριά από όσους δεν συμφωνούν στο πλήρες με το δικό της πολιτικό σκεπτικό. Χαρακτηριστική η κίνησή της να διασπάσει τον ενιαίο σύλλογό μας και να δημιουργήσει ένα ξεχωριστό, κομματικά ελεγχόμενο σύλλογο, στο τμήμα μας.

ΑΡΕΝ: Ενώ διατείνεται ότι είναι ανεξάρτητη, αποτελεί τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Και το πρόβλημα με αυτό είναι ότι οδηγεί σε αντιφατικές τοποθετήσεις, τη μία υπεράσπιση της κυβέρνησης ακόμη και στα πιο αρνητικά της, την άλλη κριτική σε αυτή χωρίς να έχει μια σταθερή πολιτική θέση. Το βασικό πρόβλημα της ΑΡΕΝ, όμως είναι οτι για μας είναι μια συνδικαλιστικά ανενεργή δύναμη, καθώς απουσιάζει από τα αμφιθέατρα και αδυνατεί να αντιληφθεί τα ερωτήματα των φοιτητών. Γιαυτό και αδυνατεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην δυναμική εμφάνιση του φοιτητικού κινήματος.

 «Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή»
Antonio Gramsci

Για μας είναι ξεκάθαρο ότι μοναδικό όπλο για να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, για καλύτερες συνθήκες σπουδών και αξιοπρεπή εργασιακή προοπτική είναι ο φοιτητικός μας σύλλογος και οι συλλογικές του διαδικασίες. Έτσι για εμάς, αν και η Γενική Συνέλευση αποτελεί το ανώτατο όργανο των φοιτητών για την συλλογική τους έκφραση και την προάσπιση των συμφερόντων τους,  οι Φοιτητικές Εκλογές αποτελούν μια σημαντική διαδικασία για την εσωτερική πολιτική ζωή του συλλόγου και η συμμετοχή σε αυτές είναι απραίτητη προϋπόθεση για την υγιή λειτουργία του. Η αποχή και η αδιαφορία ουσιαστικά συντελούν στην προσπάθεια διάλυσης του πανεπιστημίου, καθώς αποδυναμώνει το μοναδικό όπλο που έχουμε για να αγωνιστούμε, δηλαδή τον σύλλογό μας.
Σε αυτή τη λογική βλέπουμε και την συμμετοχή της ενωτικής πρωτοβουλίας στις εκλογές, ως μια πολιτική μάχη στην οποία θα δώσουμε το δικό μας στίγμα. Μακριά από το κυρίαρχο πρότυπο του ατομικού δρόμου και ανεξάρτητοι από κομματικούς φορείς και καθηγητές, είμαστε πεποισμένι πως μόνο οι συλλογικοί αγώνες μπορούν να διεκδικούν και να πετυχαίνουν νίκες. Σε αυτή τη βάση, η στήριξη της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ ΕΑΑΚ, έχει το νόημα όχι της ανάθεσης, αλλά της συμπόρευσης στους αγώνες που δώσαμε, δίνουμε και θα δώσουμε στο μέλλον. Στις φετινές εκλογές να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί ενάντια στις πολιτικές που πλήτουν τα συμφέροντά μας, ενάντια σε λογικές  ηττοπάθειας και συμβιβασμού!

ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΜΑΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ/ ΕΑΑΚ

Συνεργασία Ανεξάρτητων Φιλοσοφικής στα Ξενόγλωσσα


η συνέχεια εδώ...