27 Ιανουαρίου 2014

ΑΙΓΑΙΟ: ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ…

Φαρμακονήσι, 20 Ιανουαρίου 2013.

28 Αφγανοί πρόσφυγες εντοπίζονται στο Αιγαίο.
Το λιμενικό επιχειρεί να τους στείλει πίσω… «από κει που ήρθαν», τραβώντας με σκοινί τη βάρκα προς την Τουρκία.Το σκοινί κόβεται. Η βάρκα αναποδογυρίζει. Οι μετανάστες προσπαθούν να ανέβουν στο πλοίο του λιμενικού. Οι άντρες του λιμενικού τους κλωτσούν και τους ρίχνουν πίσω στη θάλασσα.
Πνίγονται 12 άνθρωποι.Τρεις γυναίκες, εννέα βρέφη και παιδιά.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι φταίνε οι μετανάστες.

Φταίνε για την κρίση, την λιτότητα…
Φταίνε για τη φτώχεια μας, την εξαθλίωσή μας….
Φταίνε που έρχονται. 
Φταίνε που πνίγονται.

Κι αν καταλαβαίνουμε πως όλα αυτά δεν είναι παρά τα ψέματα μιας κυβέρνησης που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία, που επιχειρεί να δημιουργήσει μια κοινωνία κανιβαλιστική, αλληλοφαγώματος, μίσους και ρατσισμού…



Κι αν ξέρουμε πως το μεταναστευτικό είναι ένα ζήτημα βαθύ που δεν λύνεται με στρατόπεδα συγκέντρωσης, φράχτες στον Εύρο και επιχειρήσεις-σκούπα (βλ. «Ξένιος Ζεύς»)…

Τότε, φταίμε κι εμείς.

Αν ανεχόμαστε τις πολιτικές τους.

Αν στρέφουμε αλλού το βλέμμα. 


Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ' όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες».
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε
και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία.

Μπ. Μπρεχτ