Ακούστε μια σειρά τραγουδιών εμπνευσμένα από την αρχή του φθινόπωρου!
Επιμέλεια: ΣΑΦ/εαακ στο Μουσικό
Επιμέλεια: ΣΑΦ/εαακ στο Μουσικό
Ο Σεπτέμβρης του 1903
Τουλάχιστον με πλάνες ας γελιούμαι τώρα·
την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω.
Και ήμουνα τόσες φορές τόσο κοντά.
Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα·
γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη·
και μέσα μου να κλαίει η άδεια μου ζωή,
και να μαυροφορούν οι επιθυμίες μου.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι
στα μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,
στ’ ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι.
την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω.
Και ήμουνα τόσες φορές τόσο κοντά.
Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα·
γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη·
και μέσα μου να κλαίει η άδεια μου ζωή,
και να μαυροφορούν οι επιθυμίες μου.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι
στα μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,
στ’ ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι.
Κ.Π. Καβάφης
ΥΓ. Δε μας αρκεί να ξεγελιόμαστε με πλάνες, ούτε να αντικρύζουμε τις επιθυμίες μας μαυροφορεμένες. Για μας, το φθινόπωρο δεν είναι παρά ο καθρέφτης της άνοιξης.
