Το τελευταίο ραδιοφωνικό μήνυμα του προέδρου, Salvador Allende, στον χιλιανό λαό λίγο πριν τη δολοφονία του, στις 11 Σεπτέμβρη του 1973 και το αιματηρό πραξικόπημα του ακολούθησε με επικεφαλής τον στρατηγό Πινοσέτ.
''Φίλοι μου,
Αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία να σας μιλήσω. Η αεροπορία άρχισε να βομβαρδίζει τις
κεραίες αναμετάδοσης του «ράδιο μαγκαλάνες»
Σε αυτή την ιστορική στιγμή, θα πληρώσω με τη ζωή μου την αφοσίωση του λαού μου. Είμαι βέβαιος πως οι σπόροι που σπείραμε στις αγαθές συνειδήσεις χιλιάδων και χιλιάδων Χιλιανών, δεν μπορεί να μείνουν άκαρποι για πάντα.…
Εργαζόμενοι της πατρίδας μου: επιθυμώ να σας ευχαριστήσω για την αφοσίωση που πάντα επιδείξατε, για την εμπιστοσύνη σας προς έναν άνθρωπο που εξέφρασε απλά τις μακροχρόνιες προσδοκίες σας για δικαιοσύνη• που υποσχέθηκε να τηρεί το σύνταγμα και τους νόμους -κι αυτό ακριβώς έπραξε….
Ιδιαίτερα χαιρετίζω εσάς, τις ταπεινές γυναίκες της γης μας, τις αγρότισσες που μας πιστέψατε, τις μάνες που αισθανθήκατε το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά σας. Χαιρετίζω τους επαγγελματίες της Χιλής, τους πατριώτες που συνέχισαν να εργάζονται παρά τη στάση των επαγγελματικών τους ενώσεων -των ταξικών τους ενώσεων- που μάχονταν να διατηρήσουν τα προνόμια που τους αποδίδει η καπιταλιστική κοινωνία. Χαιρετίζω τους νέους, που με τα τραγούδια τους μας μετέφεραν τον ενθουσιασμό τους και την αγωνιστική τους διάθεση. Χαιρετίζω τον ανώνυμο Χιλιανό, τους εργάτες, τους αγρότες, τους διανοούμενους, όλους όσοι πρόκειται να διωχτούν, καθώς ο εγχώριος φασισμός εκδηλώνεται πλέον ανοικτά εδώ και αρκετές ώρες με τρομοκρατικές επιθέσεις, ανατινάξεις γεφυρών, διακοπή των σιδηροδρομικών επικοινωνιών, καταστροφή των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, εμπρός στα απαθή βλέμματα εκείνων που το καθήκον τους ήταν να προστατεύσουν αυτές τις υποδομές• παραβίασαν το καθήκον τους: ας τους κρίνει η ιστορία….
Ο λαός πρέπει να αμυνθεί, αλλά όχι να αυτοθυσιαστεί. Ο λαός δεν πρέπει να αφεθεί να καταστραφεί ή να γαζωθεί από τις σφαίρες, αλλά ούτε και να εξευτελισθεί.
Εργαζόμενοι της πατρίδας μου!
Πιστεύω στη Χιλή και το πεπρωμένο της. Θα εμφανιστούν κι άλλοι άνθρωποι και θα ξεπεράσουμε τούτες τις σκοτεινές και πικρές στιγμές της προδοσίας. Συνεχίστε, γνωρίζοντας πως αργά ή γρήγορα οι μεγάλες λεωφόροι θα ξανανοίξουν και ελεύθεροι άνθρωποι θα τις διαβούν, για να οικοδομήσουν μια καλύτερη κοινωνία.
Ζήτω η Χιλή! Ζήτω ο λαός! Ζήτω οι εργαζόμενοι!
Ας είναι αυτά τα τελευταία μου λόγια. Είμαι σίγουρος πως η θυσία μου δεν είναι μάταιη. Είμαι σίγουρος πως θα αντιπροσωπεύει τουλάχιστον την αιώνια ηθική καταδίκη της μοχθηρίας, της θρασυδειλίας και της προδοσίας''
Σε αυτή την ιστορική στιγμή, θα πληρώσω με τη ζωή μου την αφοσίωση του λαού μου. Είμαι βέβαιος πως οι σπόροι που σπείραμε στις αγαθές συνειδήσεις χιλιάδων και χιλιάδων Χιλιανών, δεν μπορεί να μείνουν άκαρποι για πάντα.…
Εργαζόμενοι της πατρίδας μου: επιθυμώ να σας ευχαριστήσω για την αφοσίωση που πάντα επιδείξατε, για την εμπιστοσύνη σας προς έναν άνθρωπο που εξέφρασε απλά τις μακροχρόνιες προσδοκίες σας για δικαιοσύνη• που υποσχέθηκε να τηρεί το σύνταγμα και τους νόμους -κι αυτό ακριβώς έπραξε….
Ιδιαίτερα χαιρετίζω εσάς, τις ταπεινές γυναίκες της γης μας, τις αγρότισσες που μας πιστέψατε, τις μάνες που αισθανθήκατε το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά σας. Χαιρετίζω τους επαγγελματίες της Χιλής, τους πατριώτες που συνέχισαν να εργάζονται παρά τη στάση των επαγγελματικών τους ενώσεων -των ταξικών τους ενώσεων- που μάχονταν να διατηρήσουν τα προνόμια που τους αποδίδει η καπιταλιστική κοινωνία. Χαιρετίζω τους νέους, που με τα τραγούδια τους μας μετέφεραν τον ενθουσιασμό τους και την αγωνιστική τους διάθεση. Χαιρετίζω τον ανώνυμο Χιλιανό, τους εργάτες, τους αγρότες, τους διανοούμενους, όλους όσοι πρόκειται να διωχτούν, καθώς ο εγχώριος φασισμός εκδηλώνεται πλέον ανοικτά εδώ και αρκετές ώρες με τρομοκρατικές επιθέσεις, ανατινάξεις γεφυρών, διακοπή των σιδηροδρομικών επικοινωνιών, καταστροφή των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, εμπρός στα απαθή βλέμματα εκείνων που το καθήκον τους ήταν να προστατεύσουν αυτές τις υποδομές• παραβίασαν το καθήκον τους: ας τους κρίνει η ιστορία….
Ο λαός πρέπει να αμυνθεί, αλλά όχι να αυτοθυσιαστεί. Ο λαός δεν πρέπει να αφεθεί να καταστραφεί ή να γαζωθεί από τις σφαίρες, αλλά ούτε και να εξευτελισθεί.
Εργαζόμενοι της πατρίδας μου!
Πιστεύω στη Χιλή και το πεπρωμένο της. Θα εμφανιστούν κι άλλοι άνθρωποι και θα ξεπεράσουμε τούτες τις σκοτεινές και πικρές στιγμές της προδοσίας. Συνεχίστε, γνωρίζοντας πως αργά ή γρήγορα οι μεγάλες λεωφόροι θα ξανανοίξουν και ελεύθεροι άνθρωποι θα τις διαβούν, για να οικοδομήσουν μια καλύτερη κοινωνία.
Ζήτω η Χιλή! Ζήτω ο λαός! Ζήτω οι εργαζόμενοι!
Ας είναι αυτά τα τελευταία μου λόγια. Είμαι σίγουρος πως η θυσία μου δεν είναι μάταιη. Είμαι σίγουρος πως θα αντιπροσωπεύει τουλάχιστον την αιώνια ηθική καταδίκη της μοχθηρίας, της θρασυδειλίας και της προδοσίας''
