3 Μαΐου 2015



Στο κόσμο των ξενογλώσσων, είμαστε όλοι...ξένοι

Νέα κατάστασταση, νέα ερωτήματα, νέες δυνατότητες.
Έχουν συμπληρωθεί τρεις μήνες από τότε που η λαϊκή εντολή απονομιμοποίησε τις σκληρές μνημονιακές πολιτικές  που τα τελευταία πέντε χρόνια χειροτέρευαν ολοένα και περισσότερο τις ζωές όλων μας. Με την αλλαγή της κυβέρνησης φαίνεται να ανοίγει μια περίοδος με νέα ερωτήματα και δυνατότητες. Αυτή η νέα κατάσταση προκύπτει από την ενίσχυση της λαϊκής αυτοπεποίθησης και τη δημιουργία προσδοκιών πως κάτι μπορεί να αλλάξει με πρόταγμα το αίτημα για άρση της λιτότητας και τη δικαίωση των αγώνων της προηγούμενης περιόδου. Ωστόσο, οι προσδοκίες της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας μένουν αδικαίωτες. Αυτό γιατί η συγκυβέρνηση αδυνατεί να εφαρμόσει ακόμα και τις ανεπαρκείς εξαγγελίες της λόγω του συμπαγούς τείχους που υψώνεται απέναντί της στην υποτιθέμενη διαπραγμάτευση, πράγμα που δείχνει τα ασφυκτικά όρια που επιβάλλει η ευρωπαϊκή ένωση.  Ανοίγεται όμως ένα ευρύτερο πεδίο διεκδίκησης από το λαϊκό παράγοντα και τα επί μέρους κινήματα, καθώς η νέα κυβέρνηση φαίνεται να αγνοεί λιγότερο τα αιτήματα των κοινωνικών αγώνων και να είναι περισσότερο διαπερατή από τις λαϊκές πιέσεις.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...
Πάρα τις αλλαγές στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, σ’ ό,τι αφορά τη φοιτητική μας καθημερινότητα και την κατάσταση μέσα στο Πανεπιστήμιο, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Πτυχές των αντιεκπαιδευτικών νόμων συνεχίζουν να εφαρμόζονται, όπως και η υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Το Πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας παραμένει στα πλαίσια πρηγούμενων κατευθύνσεων που είχαν μπει για τα ιδρύματα, υϊοθετώντας παράλληλα, ανεπαρκώς, ορισμένα από τα φοιτητικά αιτήματα. Τέτοια είναι η κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος και των διαγραφών που όμως δεν αποτελούν χάρισμα της κυβέρνησης, αλλά αποτέλεσμα των αγώνων των Φοιτητικών Συλλόγων ενάντια σ’ αυτά τα μέτρα.

Στο δρόμο του αγώνα!
Στην αρχή της φετινής χρονιάς οι φοιτητές  βρέθηκαν αντιμέτωποι με το μέτρο των διαγραφών αλλά και του Οργανισμού των Ιδρυμάτων που όριζε την πλήρη εντατικοποίηση της φοιτητικής καθημερινότητας, που διέλυε τις φοιτητικές παροχές και που εν τέλει δημιουργούσε μια νέα πραγματικότητα στο εσωτερικό του πανεπιστημίου εντελώς εχθρική απέναντί τους. Επιπλέον οι ίδιοι Φοιτητικοί Σύλλογοι που τοποθετήθηκαν και κινητοποιήθηκαν κατά του θεσμού των Συμβουλίων Ιδρύματος (μιας αυταρχικής και εξω-πανεπιστημιακής δομής διοίκησης των ιδρυμάτων), κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τις απολυταρχικές πρακτικές του πρύτανη Θ. Φορτσάκη. Το φοιτητικό κίνημα βγήκε στο προσκήνιο με προμετωπίδα την κατάργηση των ορίων φοίτησης και το ζήτημα της δημοκρατίας εντός των πανεπιστημίων, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις και μαζικές διαδηλώσεις παρά μάλιστα το πρωτόγνωρο όργιο καταστολής. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι βγήκαν στο δρόμο του αγώνα με σκοπό την υπεράσπιση ενός δημόσιου δωρεάν και δημοκρατικού πανεπιστημίου, ενός πανεπιστημίου με κατοχυρωμένα τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των φοιτητών, όπου οι αγώνες της νεολαίας αλλά και του συνόλου της κοινωνίας θα έχουν θέση σε αυτό.  Επομένως, στο σήμερα, γίνεται φανερό ότι τίποτα δε θα κερδηθεί χωρίς τους αγώνες μας και είναι πιο απαραίτητο από ποτέ να διεκδικήσουμε τις ανάγκες μας, μακριά από λογικές αναμονής κι ανάθεσης.


Όλα κερδίζονται!
Διεκδικούμε λοιπόν να πάρουμε πίσω όλα όσα χάσαμε τα τελευταία χρόνια της κοινωνικής καταστροφής, αλλά διεκδικούμε και ακόμα περισσότερα, νέες κατακτήσεις που θα βελτιώνουν τους όρους της φοιτητικής μας καθημερινότητας και της επαγγελματικής μας προοπτικής. Τα πάγια αιτήματα του φοιτητικού κινήματος συνεχίζουν να είναι επίκαιρα:
o        Η κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου που συμπυκνώνει αιχμές όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων. Από το αυταρχικό μοντέλο διοίκησης μέχρι την κατάργηση του ασύλου (που η νέα κυβέρνηση δεσμεύτηκε πως θα επανακατοχυρώσει, διαψεύδοντας όμως πριν λίγες μέρες η ίδια τον εαυτό της). Ενός νόμου που επέφερε το πιο σκληρό χτύπημα στο δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο, στοχεύοντας παράλληλα στην όλο και εντονότερη εντατικοποίηση των σπουδών μας.
o        Η εναντίωση στα διασπασμένα πτυχία χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και στους ατομικούς φακέλους προσόντων. Με απλά λόγια ζητάμε να παίρνουμε όλοι ένα πτυχίο που θα έχει αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας και δεν θα το έχουμε για να το κορνιζάρουμε στον τοίχο μας. Ένα πτυχίο που θα μας δίνει κοινά επαγγελματικά δικαιώματα ώστε να μπορούμε αύριο να αγωνιζόμαστε μαζί για αυτά και όχι ο καθένας μόνος του.
o        Η αντίθεση στην αξιολόγηση των ιδρυμάτων η οποία μοναδικό σκοπό έχει να οδηγήσει τμήματα και σχολές σε κλείσιμο. Η αξιολόγηση αποτέλεσε βασικό μοχλό πίεσης για την εφαρμογή του σχεδιόυ Αθηνά που εξαφάνιζε από τον χάρτη ολόκληρα τμήματα. Με τους αγώνες μας μέσω του φοιτητικού μας συλλόγου καταφέραμε στη Φιλοσοφική να μην κλείσει το τμήμα της Ψυχολογίας και να μην συγχωνευθούν τα ξενόγλωσσα. Γίνεται ξεκάθαρο λοιπόν ότι αυτός ο μηχανισμός μόνο ενάντια στα συμφέροντα μας μπορεί να λειτουργήσει.
o        Ο αγώνας ενάντια στις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων οι οποίες οδήγησαν εκατοντάδες ανθρώπους στην ανεργία και διέλυσαν τις διοικητικές υπηρεσίες των σχολών.
o        Η διεκδίκηση για τη μη περικοπή των φοιτητικών παροχών. Η σίτηση, η στέγαση, τα συγγράμματα και η μεταφορά είναι δικαιώματα όλων μας τα οποία πρέπει να επανακατοχυρώσουμε.
o        Η ενταντίωση προς την κλοπή των αποθεματικών από ΑΕΙ και ΤΕΙ τη στιγμή που η υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων συνεχίζεται, για να αποπληρωθεί ένα χρέος που δεν ανήκει στο λαό και τη νεολαία.

Στα καθ’ ημάς...

Υπάρχει μια σειρά ζητημάτων που αφορούν ειδικότερα τις ξενόγλωσσες φιλολογίες της Φιλοσοφικής.

o        Είναι σαφής αφενός μια τάση για ολοένα και μεγαλύτερη εντατικοποίηση των σπουδών. Οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις οι απουσίες, εκτός από στέρηση ακαδημαϊκών ελευθεριών, αποτελούν επίσης και σημαντικότατο εμπόδιο για τους φοιτητές που εργάζονται. Τα όρια στον αριθμό φοιτητω΄ν που μπορούν να παρακολουθήσουν ένα μάθημα όπως έχουν ήδη εφαρμοστεί στον τομέα Ιστορίας με αποτέλεσμα να αποκλείονται όσοι φοιτητές δεν πρόλαβαν να τα δηλώσουν. Τέλος, καθιερώνεται ένα σύστημα εξέτασης με υποχρεωτικές προόδους και παρουσιάσεις εργασιών επιβαρύνοντας κι άλλο το πρόγραμμα σπουδών.
o        Αφετέρου, τα εργασιακά δικαιώματα αποτελούν σήμερα θολό ζήτημα. Συγκεκριμένα, η εισαγωγή εξέτασης στο 2ο έτος του Αγγλικού, η επιτυχία στην οποία είναι προϋπόθεση για την εξασφάλιση διδακτικής επάρκειας για το δημόσιο, αποτελεί κατεύθυνση για όλα τα ξενόγλωσσα, που ενδέχεται να πάρει χαρακτηριστικά μιας δύσκολης, επί πληρωμή εξέτασης. Σε κάθε περίπτωση αποτελεί μια διαδικασία αποστοίχισης των εργασιακών δικαιωμάτων τα οποία δεν κατοχυρώνονται πλέον με το πτυχίο αλλά με άλλου τύπου προαπαιτούμενα.
o        Παράλληλα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για σεβασμό στις ακαδημαϊκές μας ελευθερίες, για καμία περικοπή στα συγγράματα και για τη λειτουργία των σπουδαστηρίων και των βιβλιοθηκών της σχολής καθημερινά 9:00-21:00.
o        Τέλος, σαν αυριανοί απόφοιτοι και εκπαιδευτικοί θα πρέπει να απαιτήσουμε να μην κριθεί «πλεονάζων» ή «ανενεργός» ούτε ένας συνάδελφος εκπαιδευτικός και να αγωνιστούμε για μαζικούς διορισμούς στο δημόσιο σχολείο. Διεκδικούμε δημόσια και δωρεάν ξενόγλωσση εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.
Με τον ανυποχώρητο αγώνα του Φ.Σ. Φιλοσοφικής ενάντια στο σχέδιο Αθηνά που συγχώνευε σε ένα τμήμα τις ξενόγλωσσες φιλολογίες, αποδείξαμε πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και μπήκαμε εμπόδιο στη διάλυση των τμημάτων μας. Με τον ίδιο τρόπο θα απαντήσουμε εκ νέου όποτε κι αν χρειαστεί απέναντι στην εντείνομενη φημολογία για ένα σχέδιο Αθηνά 2, αλλά και σε οποιαδήποτε πτυχή της επίθεσης στο δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο.

Και οι άλλοι τι λένε;

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ : Η κατεξοχήν δύναμη που δεν λέει τίποτα! Δεν εμφανίζεται στις Γενικές συνελεύσεις, δεν συμμετέχει στη λειτουργία του Διοικητικού συμβουλίου, “απ-αξιά” συνολικά τις πολιτικές διαδικασίες και την εσωτερική ζωή του συλλόγου. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πρόταση για το πανεπιστήμιο; Τουναντίον, έχει τον δυστοπικό οδηγό “παιδεία 2020” ένα σπάνιο ντοκουμέντο για ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί σαν  ιδιωτικό σχολείο και δεν θα έχει καμία σχέση με την έννοια του ανοιχτού, δημοκρατικού και δημοσίου-δωρεάν πανεπιστημίου

ΠΑΣΠ: Μαζί με την αποδιάρθρωση του ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε κ η αποδιάρθρωση της «δημοκρατικής παράταξης».

ΠΚΣ/ΜΑΣ/ΚΝΕ: Βασικό χαρακτηριστικό της ΠΚΣ είναι ότι εμφανίζεται με πολλές μορφές, αλλά πάντα με το ίδιο πολιτικό σκεπτικό : ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ! Άλλο βασικό στοιχείο είναι η επιλογή της να πορεύεται μόνη της μακριά από όσους δεν συμφωνούν στο πλήρες με το δικό της πολιτικό σκεπτικό. Χαρακτηριστική η κίνησή της να διασπάσει τον ενιαίο σύλλογό μας και να δημιουργήσει ένα ξεχωριστό, κομματικά ελεγχόμενο σύλλογο, στο τμήμα μας.

ΑΡΕΝ: Ενώ διατείνεται ότι είναι ανεξάρτητη, αποτελεί τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Και το πρόβλημα με αυτό είναι ότι οδηγεί σε αντιφατικές τοποθετήσεις, τη μία υπεράσπιση της κυβέρνησης ακόμη και στα πιο αρνητικά της, την άλλη κριτική σε αυτή χωρίς να έχει μια σταθερή πολιτική θέση. Το βασικό πρόβλημα της ΑΡΕΝ, όμως είναι οτι για μας είναι μια συνδικαλιστικά ανενεργή δύναμη, καθώς απουσιάζει από τα αμφιθέατρα και αδυνατεί να αντιληφθεί τα ερωτήματα των φοιτητών. Γιαυτό και αδυνατεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην δυναμική εμφάνιση του φοιτητικού κινήματος.

 «Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή»
Antonio Gramsci

Για μας είναι ξεκάθαρο ότι μοναδικό όπλο για να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, για καλύτερες συνθήκες σπουδών και αξιοπρεπή εργασιακή προοπτική είναι ο φοιτητικός μας σύλλογος και οι συλλογικές του διαδικασίες. Έτσι για εμάς, αν και η Γενική Συνέλευση αποτελεί το ανώτατο όργανο των φοιτητών για την συλλογική τους έκφραση και την προάσπιση των συμφερόντων τους,  οι Φοιτητικές Εκλογές αποτελούν μια σημαντική διαδικασία για την εσωτερική πολιτική ζωή του συλλόγου και η συμμετοχή σε αυτές είναι απραίτητη προϋπόθεση για την υγιή λειτουργία του. Η αποχή και η αδιαφορία ουσιαστικά συντελούν στην προσπάθεια διάλυσης του πανεπιστημίου, καθώς αποδυναμώνει το μοναδικό όπλο που έχουμε για να αγωνιστούμε, δηλαδή τον σύλλογό μας.
Σε αυτή τη λογική βλέπουμε και την συμμετοχή της ενωτικής πρωτοβουλίας στις εκλογές, ως μια πολιτική μάχη στην οποία θα δώσουμε το δικό μας στίγμα. Μακριά από το κυρίαρχο πρότυπο του ατομικού δρόμου και ανεξάρτητοι από κομματικούς φορείς και καθηγητές, είμαστε πεποισμένι πως μόνο οι συλλογικοί αγώνες μπορούν να διεκδικούν και να πετυχαίνουν νίκες. Σε αυτή τη βάση, η στήριξη της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ ΕΑΑΚ, έχει το νόημα όχι της ανάθεσης, αλλά της συμπόρευσης στους αγώνες που δώσαμε, δίνουμε και θα δώσουμε στο μέλλον. Στις φετινές εκλογές να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί ενάντια στις πολιτικές που πλήτουν τα συμφέροντά μας, ενάντια σε λογικές  ηττοπάθειας και συμβιβασμού!

ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΜΑΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ/ ΕΑΑΚ

Συνεργασία Ανεξάρτητων Φιλοσοφικής στα Ξενόγλωσσα