3 Μαΐου 2015



Παραφιλολογίες…

Οι αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό....
Η αλλαγή  της κυβέρνησης μετά την πτώση της αντιλαϊκής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ δημιουργεί μια νέα κατάσταση. Είναι ξεκάθαρο ότι και σε αυτήν την νέα συνθήκη τίποτα δεν θα μας χαριστεί χωρίς ανυποχώρητους αγώνες, καθώς η λογική «διαπραγμάτευσης» με τους «εταίρους» (δηλαδή την ΕΕ και το ΔΝΤ) που ακολουθεί η κυβέρνηση συνεχίζει να πλήττει τα συμφέροντα των εργαζόμενων και της νεολαίας. Όμως το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση συμπύκνωσε τις προσδοκίες του λαού για μια καλύτερη ζωή την κάνει πιο ευάλωτη απέναντι στον διεκδικητισμό των κινημάτων και αυτό φαίνεται και στο νέο νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια, το οποίο ναι μεν δεν αγγίζει πολλα κομμάτια της διάλυσης του πανεπιστημίου (π.χ. αξιολόγηση, πιστωτικές μονάδες, κατάργηση φοιτητικών παροχών) και για αυτό πρέπει να έρθουμε σε αντιπαράθεση με αυτά, αλλά καταργεί τις διαγραφές και τα αυταρχικά συμβούλια ιδρύματος.
Αυτά τα μέτρα δεν πρέπει να τα θεωρήσουμε ως «χάρη» από την νέα κυβέρνηση αλλά ως κατακτήσεις των φοιτητών που πάλεψαν και απονομιμοποίησαν στα μάτια της κοινωνίας αυτές τις πολιτικές!

...και η επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος
Αρκεί να θυμηθούμε την επίθεση που δέχτηκε το Πανεπιστήμιο για μια ακόμη φορά στην αρχή της φετινής χρονιάς. Οι διαγραφές αλλά και ο Οργανισμός των Ιδρυμάτων που όριζε την πλήρη εντατικοποίηση της φοιτητικής καθημερινότητας, που διέλυε τις φοιτητικές παροχές και που εν τέλει δημιουργούσε μια νέα πραγματικότητα στο εσωτερικό του πανεπιστημίου, ήρθαν για να καταφέρουν ένα μεγάλο πλήγμα στα δικαιώματά και τα συμφέροντά μας. Αποφασίσαμε συλλογικά, όμως, να μην κοιτάζουμε τις κατακτήσεις μας να γκρεμίζονται. Αποφασίσαμε να αντισταθούμε. Αποφασίσαμε να διεκδικήσουμε ξανά όσα μας ανήκουν.
Απέναντί μας στάθηκε η αυταρχική και αντιδημοκρατική πρυτανική αρχή του Φορτσάκη που με όπλο του την αστυνομοκρατία προσπάθησε να καταστείλει τους φοιτητικούς αγώνες. Όμως μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και τις μαζικές διαδηλώσεις το φοιτητικό κίνημα βγήκε μπροστά και υπερασπίστηκε την δημοκρατία στο εσωτερικό του πανεπιστημίου. Υπερασπιστήκαμε, δηλαδή, τη δυνατότητα των φοιτητικών συλλόγων να παρεμβαίνουν στα όργανα διοίκησης και να έχουν λόγο για το τι γίνεται στο πανεπιστήμιο αλλά και το πανεπιστημιακό άσυλο το οποίο έχει δεχτεί συνεχείς παραβιάσεις από τις αστυνομικές δυνάμεις τα τελευταία χρόνια.
Πέρα όμως από τις πολιτκές εξελίξεις και τις μεγάλες μάχες του φοιτητικού κινήματος υπάρχουν και τα μικρά αλλά και τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως φοιτητές του Φιλολογικού, σε σχέση με την εργασιακή μας προοπτική αλλά και την φοιτητική μας καθημερινότητα. Μάχες που πρέπει να δίνουμε καθημερινά για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας ως φοιτητές και μελλοντικοί εργαζόμενοι, για να μπορούμε εν τέλει να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.

Επαγγελματική προοπτική εκπαιδευτικών:
μία οδύσσεια στην έρημο της ανασφάλειας…
ΑΣΕΠ:Ο διαγωνισμός που σου εξασφαλίζει μια θέση στην ανεργία!!!
Ο δήθεν εξορθολογισμός του δημόσιου τομέα εκμηδενίζει από το 2008 μέχρι και σήμερα τους διορισμούς των εκπαιδευτικών. Στην πραγματικότητα βέβαια ο ΑΣΕΠ από τη στιγμή της δημιουργίας του λειτουργούσε όχι ως μέσο πρόσληψης αλλά ως μέσο απόρριψης. Παρολα αυτά, ενώ γνωρίζουμε πως υπάρχει έλλειψη σε καθηγητικό προσωπικό στις βαθμίδες της εκπαίδευσης, οι επιτυχόντες του διαγωνισμού παραμένουν μέχρι και σήμερα άνεργοι.Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση αλλά και η στρατηγική της απαξίωσης του δημόσιου δωρεάν σχολείου μέσω π.χ. της κατάργησης των μόνιμων προσλήψεων και της αντικατάστασής τους από ωρομίσθιους καθηγητές.Κατάργηση του ΑΣΕΠ: η κατάργηση του διαγωνισμού της ντροπής και οι μαζικοί διορισμοί , πρέπει να είναι η κυρίαρχη διεκδίκηση του φοιτητικού και του εκπαιδευτικού κινήματος.
Μισθοί:Ο κατώτατος μισθός ενός νεοδιόριστου εκπαιδευτικού φτάνει πλέον τα 450 ευρώ!όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό για ένα συνάδελφο που μόλις έχει διοριστεί σε μια απομακρυσμένη περιοχή της χώρας,όπου υποχρεούται να παραμείνει για 3 τουλάχιστον έτη και να επιβιώσει με ένα μισθό που δεν καλύπτει ούτε τα βασικά έξοδα…
Αξιολόγηση: Ας υποθέσουμε ότι επιτέλους καταφέραμε να διοριστούμε στο δημόσιο σχολείο! Και όμως η οδύσσειά μας δεν τελειώνει εδώ. Τα πρώτα δύο χρόνια του διορισμού ο εκπαιδευτικός είναι υπό δοκιμή, πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν περάσει την «πίστα» της αξιολόγησης απομακρύνεται από την σχολική τάξη.

Και η άβυσσος συνεχίζεται στο Φιλολογικό!
Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας(ΠΠΔΕ): Το κόλπο συνεχίζεται και στο εσωτερικό του πανεπιστημίου, καθώς το ΠΠΔΕ είναι  ένα ακόμα φίλτρο ώστε να πετιούνται μελλοντικοί καθηγητές έξω από το δημόσιο σχολείο. Σε φιλολογικά τμήματα της επαρχίας έχει επιβληθεί το ΠΠΔΕ που αποτελεί μια εξωτερική εξέταση, την οποία όποιος δεν περάσει δεν έχει δικαίωμα εργασίας ως εκπαιδευτικός. Ουσιαστικά αποστιχίζει το επαγγελματικό δικαίωμα του εκπαιδευτικού από το πτυχίο της φιλολογίας και το μετατρέπει σε ένα πτυχίο ανεργίας και με την βούλα! Αν και αυτή τη στιγμή το μέτρο δεν έχει έρθει να πλήξει το δικό μας τμήμα, είναι προφανές ότι σύντομα θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αυτό.

Συγγράμματα: Πέρα από τις περικοπές των φοιτητικών παροχών σε σίτιση και στέγαση, στο φιλολογικό υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με την μείωση των συγγραμμάτων. Σε αντίθεση με μερικά χρόνια πριν που μπορούσαμε να παίρνουμε δύο ή περισσότερα συγγράμματα ανά μάθημα, τώρα συχνά καλούμαστε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο συγγράμματα εξίσου απαραίτητα.

Εντατικοποίηση, πειθάρχηση, καθηγητική αυθαιρεσία: Ένα άλλο ζήτημα που έχει ανακύψει είναι η στάση καθηγητών του τμήματός μας που μάλλον νομίζουν ότι η σχολή είναι το φέουδο τους και εμείς οι φοιτητές πρέπει να υπακούμε στις “παραξενιές” τους και να μην λέμε κουβέντα όταν τα θέματα στην εξεταστική είναι πιο δύσκολα και από τις εξετάσεις στον ΑΣΕΠ. Τέτοια είναι η περίπτωση με το μάθημα του Μπενέτου, ο οποίος νομίζει ότι από το πρώτο μας έτος είμαστε παντογνώστες της λατινικής, με αποτέλεσμα τα ποσοστά των επιτυχόντων, λίγο να απέχουν από το ποσοστό λιπαρών στα light γιαούρτια! Και σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε και διάφορους καθηγητές, οι οποίοι έχουν την αντίληψη ότι διδάσκουν σε σχολική αίθουσα και έστω και λίγα λεπτά να καθυστερήσει κάποιος ,του απαγορεύουν την είσοδο! (Ναι. Και πάλι ο Μπενέτος είναι ο ένοχος). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κάτι πρωτόγνωρο κάνει την εμφάνιση του στο πρώτο έτος! Ένα προαιρετικό σεμιναριακό μάθημα στα πλαίσια των βυζαντινών που βελτιώνει το βαθμό. Η πρακτική αυτή έχει ως στοχο την εντατικοποιήση των φοιτητων ,σε συνδυασμό με την καθιερωση των προοδων τα τελευταια δυο χρονια στην σχολη μας  

Και οι άλλοι τι λένε για όλα αυτά;
Ας δούμε τί λένε (και τί δεν λένε) οι άλλες πολιτικές δυνάμεις για τα ζητήματα της σχολής…

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ - αυτή που κοιμάται αλλά η τύχη της δουλεύει...
Η κατεξοχήν δύναμη που δεν λέει τίποτα! Δεν εμφανίζεται στις Γενικές συνελεύσεις, δεν συμμετέχει στη λειτουργία του Διοικητικού συμβουλίου, “απ-αξιά” συνολικά τις πολιτικές διαδικασίες και την εσωτερική ζωή του συλλόγου. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πρόταση για το πανεπιστήμιο; Τουναντίον, έχει τον δυστοπικό οδηγό “παιδεία 2020”, ένα σπάνιο ντοκουμέντο για ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί  σαν ιδιωτικό σχολείο και δεν θα έχει καμία σχέση         με την έννοια του ανοιχτού, δημοκρατικού και δημοσίου-δωρεάν πανεπιστημίου, διόλου τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι ήταν μεγάλη “φαν” της προηγούμενης μνημονιακής κυβέρνησης και σταθερά της             Νέας Δημοκρατίας. Επί της ουσίας όμως αποφεύγει την έκθεση των θέσεων της και την πολιτική αντιπαράθεση  και απλά μέσω της αδιαφορίας και της απάθειας που καλλιεργεί στις σχολές διευκολύνει το έργο της διάλυσης του πανεπιστημίου όπου και όπως αυτό συντελείται.                                              
Αποτελεί σίγουρα την πιο επικίνδυνη επιλογή...

ΠΑΣΠ – τα περασμένα μεγαλεία...
Σαν τη συνοδοιπόρο (ΔΑΠ) της για χρόνια, έτσι και η “δημοκρατική παράταξη” ουσιαστικά επέλεγε την αδιαφορία και την απάθεια, απλά με λίγο πιο “σοσιαλιστικό”-προοδευτικό περιτύλιγμα. Μετά και την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, από δεύτερη δύναμη με πάρτι, κλαμπάκια και σαμπάνιες έχει μετατραπεί σε μια μικρή ομάδα νεολαίων του ΓΑΠ που περνούν μια κρίση ταυτότητας. Ένα πολιτικό απολίθωμα                                που ομολογουμένως προσφέρει στιγμές γέλιου...

ΠΚΣ ( ΚΝΕ/ΜΑΣ) – η μόνη πολιτική δύναμη που συμμαχεί με τον εαυτό της!
Βασικό χαρακτηριστικό της ΠΚΣ είναι ότι εμφανίζεται με πολλές μορφές, αλλά πάντα με το ίδιο πολιτικό σκεπτικό : ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ! Άλλο βασικό στοιχείο είναι η επιλογή της να πορεύεται μόνη της μακριά από όσους δεν συμφωνούν στο πλήρες με το δικό της πολιτικό σκεπτικό. Χαρακτηριστική η κίνησή της να διασπάσει              τον ενιαίο σύλλογό μας και να δημιουργήσει ένα ξεχωριστό, κομματικά ελεγχόμενο σύλλογο, στο τμήμα μας. Και δεν έχει καν την τιμιότητα να αποχωρήσουν οι δυνάμεις της  από την εκλογική διαδικασία του συλλόγου φιλοσοφικής, αλλά ουσιαστικά επιδιώκει να κάνει διπλοψηφία! Μια αριστερή δύναμη, η εμμονή της οποίας όμως στην ξεχωριστή, δική της δράση, λειτουργεί διασπαστικά στους αγώνες και την κάνει να απέχει                   από τις μεγάλες μάχες του φοιτητικού κινήματος...

ΑΡΕΝ – η πολιτική δύναμη με κρίση ταυτότητας...
Γιατί το λέμε αυτό; Διότι ενώ η ΑΡΕΝ διατείνεται ότι είναι ανεξάρτητη, ένα δίκτυο σχημάτων, ουσιαστικά αποτελεί τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Και το πρόβλημα με αυτό είναι ότι την οδηγεί σε αντιφατικές τοποθετήσεις, τη μία υπεράσπιση της κυβέρνησης ακόμη και στα πιο αρνητικά της, την άλλη κριτική σε αυτή χωρίς να έχει μια σταθερή πολιτική θέση με γνώμονα την υπεράσπιση των φοιτητικών συμφερόντων. Το βασικό πρόβλημα της ΑΡΕΝ, όμως είναι ότι για μας είναι μια συνδικαλιστικά ανενεργή δύναμη, καθώς απουσιάζει από τα αμφιθέατρα και αδυνατεί να αντιληφθεί τα ερωτήματα των φοιτητών. Γι αυτό και αδυνατεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην δυναμική επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος...

Ο αγώνας συνεχίζεται! Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!
Απέναντι σε όλους αυτούς που θέλουν να διαχειριστούν τις ζωές μας, το φοιτητικό κίνημα σε σύνδεση με τους αγώνες των εργαζομένων χρόνια τώρα έχει δείξει ότι μπορεί να παλεύει, να αντιστέκεται και εν τέλει να νικα! Με συλλογικούς αγώνες, κόντρα στον ατομικό δρόμο, συνεχίζουμε να διεκδικούμε! Γι’ αυτό και μας φοβούνται! Φοβούνται την αλληλεγγύη των αμφιθεάτρων, την συλλογικότητα των συνελεύσεων, την δύναμη του δίκαιου αγώνα μας!
Στις φετινές φοιτητικές εκλογές, να κάνουμε την φωνή μας να ακουστεί ενάντια σε κάθε πολιτική που καταργεί τα δικαιώματά μας, ενάντια σε λογικές ατομισμού, ηττοπάθειας και υποταγής. Να στηρίζουμε τον ανεξάρτητο, από κόμματα, οικονομικούς φορείς και καθηγητικό κατεστημενο, αριστερό χώρο της σχολής μας, την Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ ΚΑΡΦΙ εαακ, όχι με βάση την λογική της ανάθεσης αλλά της συμπόρευσης στους αγώνες. Γιατί επιμένουμε να αναζητούμε και να φτιάχνουμε την αριστερά της εποχής μας όχι μέσα σε κομματικά γραφεία και βιασμένες «ομοφωνίες» αλλά μέσα στους πραγματικούς κοινωνικούς αγώνες, μέσα στις αγωνίες των εργαζομένων και της νεολαίας μέσα στην προσπάθεια σύνθεσης των διαφορετικών απόψεων και της  συνειδητής συλλογικής δράσης.


Αγωνιζόμαστε για:
·                Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και εργασία με δικαιώματα για όλους.
·      Ενιαίο πτυχίο φιλολόγου με κατοχυρωμένα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα, Μόνη προυπόθεση για μαζικούς μόνιμους διορισμούς στο δημόσιο σχολείο.
·                Άμεση μονιμοποίηση των ωρομίσθιων-αναπληρωτών καθηγητών.. Πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους. Κατάργηση του ΑΣΕΠ. Καμία σκέψη για ΠΠΔΕ.
·                Ανθώπινους ρυθμούς σπουδών. Άμεση αναβαθμολόγιση μαθημάτων με μαζικά κοψίματα.
·                Αύξηση των φοιτητικών παροχώ. Δωρεάν σίτιση-στέγαση-συγγράματα-μεταφορές. Δωρεάν διανομή σημειώσεων.

ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΜΑΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ/ ΕΑΑΚ

Συνεργασία Ανεξάρτητων Φιλοσοφικής στο Φιλολογικό