Φοιτητικές εκλογές: Άλλη μια φορά
στο ντιβάνι του αναλυτή...
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές έρχονται σε ένα τελείως
διαφορετικό και πρωτόγνωρο πολιτικό σκηνικό.
Πέντε χρόνια μνημονιακών πολιτικών προκάλεσαν εξαθλίωση σε μεγάλες
μερίδες της ελληνικής κοινωνίας, διάλυση των κοινωνικών παροχών και ένα μαύρο
τοπίο στο χώρο της εργασίας. Ενδεικτικό παράδειγμα συνιστούν τα ποσοστά
ανεργίας, που για την νεολαία αγγίζουν το 60%. Μια πραγματικότητα που έχει
πλήξει και το χώρο ψυχικής υγείας, με κλείσιμο και υποστελέχωση δομών και
προδιαγράφει ένα αβέβαιο μέλλον και για εμάς ως αυριανούς εργαζόμενους στο
χώρο.
Η παραπάνω συνθήκη οδήγησε στην απαξίωση των μνημονιακών
κομμάτων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και στην ανάδειξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία ναι μεν
συμπύκνωσε τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας για ένα
καλύτερο αύριο αλλά η λογική της “διαπραγμάτευσης” με τους “εταίρους” δείχνει
να μην μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις προσδοκίες του λαού για ένα
καλύτερο μέλλον. Αλλά ας δούμε λίγο τα πράγματα και πιο συγκεκριμένα...
Μια ματιά
στην εκπαίδευση
Η νέα κυβέρνηση αναδείχτηκε φέροντας ως θέσεις στο χώρο της
εκπαίδευσης προοδευτικές αλλαγές, όπως η ανάκληση των διαγραφών, η κατάργηση
των Συμβουλίων Ιδρύματος, οι υποσχέσεις για μαζικούς διορισμούς. Μέτρα που δεν
μας χαρίστηκαν απλά και μόνο από την εκλογή της κυβέρνησης, αλλά αποτελούν
πάγια αιτήματα του φοιτητικού κινήματος. Η άρση του μέτρου των διαγραφών
αποτελεί επί της ουσίας ενσωμάτωση της πίεσης που άσκησε το φοιτητικό κίνημα με
τους αγώνες του το προηγούμενο διάστημα και δεν ήταν τυχαίο πως ήταν από τις
πρώτες τροποποιήσεις της κυβέρνησης στην εκπαίδευση.
Ωστόσο, η στάση αυτή δεν θα πρέπει να μας κάνει να
επαναπαυόμαστε. Το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση στηρίχτηκε στις προσδοκίες των
εργαζομένων και της νεολαίας και δημιουργεί ένα πιο ευνοϊκό πεδίο διεκδίκησης
δεν σημαίνει ότι κάθε απαίτηση μας αυτόματα θα γίνει πραγματικότητα. Η συνθήκη
της διάλυσης της Δημόσιας-Δωρεάν εκπαίδευσης, με την υποχρηματοδότηση των
ιδρυμάτων, η μείωση των φοιτητικών παροχών, το μέτρο της αξιολόγησης, η
απαξίωση των πτυχίων μας συνιστούν ανοιχτά μέτωπα για τα οποία κάθε φοιτητής θα
πρέπει να συνεχίσει να αγωνίζεται.
Αγώνας
λοιπόν για:
·
Ενιαία
πτυχία με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα. Το πτυχίο μας θα πρέπει
να έχει αντίκρυσμα στης αγορά εργασίας και να μην αποτελούν προαπαιτούμενο τα
μεταπτυχιακά(ειδικά όταν καλούμαστε να πληρώσουμε ποσά της τάξης των 10.000
ευρώ όπως στο μεταπτυχιακίο της Κλινικής Ψυχολογίας). Ένα πτυχίο που θα μας
δίνει κοινά επαγγελματικά δικαιώματα ώστε να μπορούμε αύριο να αγωνιζόμαστε
μαζί για αυτά και όχι ο καθένας μόνος του!
·
Φοιτητικές
παροχές. Η δωρεάν σίτηση, στέγαση,
συγγράμματα και μεταφορά είναι δικαιώματα όλων μας τα οποία πρέπει να
επανακατοχυρώσουμε.
·
Αύξηση
της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων και επαναπρόσληψη όλου του αναγκαίου προσωπικού.
Η μείωση των κονδυλίων και οι διαθεσιμότητες-απολύσεις των διοικητικών που
έφεραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις διακυβεύουν την λειτουργια των
πανεπιστημίων. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς πιο μακριά από την γραμματεία ή
την βιβλιοθήκη του τμήματος μας για να το συνειδητοποιήσει...
·
Κατάργηση
του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, ο οποίος αποτελεί το θεσμικό πλαίσιο
που κατοχυρώνει τις διάφορες αιχμές της επίθεσης στα Πανεπιστήμια, την
αντιδημοκρατική λειτουργία τους (όπως την είδαμε και το προηγούμενο διάστημα με
την αυταρχική διοίκηση του Φορτσάκη) και αποτελεί μοχλό για την προώθηση των
αντι-εκπαιδευτικών πολιτικών.
·
Άρση
του μέτρου της δήμευσης των αποθεματικών των ιδρυμάτων. Το μέτρο αυτό απλά
φέρνει τα Πανεπιστήμια σε ακόμη δυσκολότερη θέση. Επιπλεόν αποτελεί αναγνώριση
ενός χρέους που η νεολαία δεν έχει δημιουργήσει!
Επειδή οι αγώνες μπορούν να κερδίζουν!
Πριν δυο χρόνια το τμήμα μας ήρθε αντιμέτωπο με τα σχέδια
του υπουργείου για την απομείωση του Δημόσιου-Δωρεάν Πανεπιστημίου, μέσω των
συγχωνεύσεων που έφερνε το «σχέδιο Αθηνά». Το τμήμα μας απειλήθηκε με
συγχώνευση με το ΦΠΨ και το ενδεχόμενο το πτυχίο μας να χάσει τα επαγγελματικά
δικαιώματα που μας κατοχύρωνε. Ωστόσο, μέσα από τους συλλογικούς μας αγώνες,
τις τμηματικές και τις γενικές συνελεύσεις, πλάι στα άλλα πληττόμενα τμήματα
δώσαμε μια απάντηση στο υπουργείο Παιδείας, κερδίζοντας την μετατροπή μας σε
αυτόνομο τμήμα.
Μια
ψυχοδιαγνωστική απόπειρα...
Παραλλήρημα μεγαλείου: Από τους συλλογικούς αγώνες, κάποιοι
απουσιάζουν… Και δεν είναι άλλοι από αυτούς που καλλιεργούν χρόνια τώρα μέσα
στη Σχολή μας την αδιαφορία και την αποπολιτικοποίηση… Και δεν είναι άλλοι από
την ΔΑΠ(ΝΔ) και την ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ). Και με τη σειρά μας, τους καταγγέλλουμε!
* γιατί στηρίζουν «εκ των έσω» τις επιλογές των πολιτικών
τους φορέων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) και ξεπουλάνε με την πρώτη ευκαιρία το δημόσιο, δωρεάν
πανεπιστήμιο.
* γιατί δεν ντρέπονται να εξαγοράζουν την ψήφο μας με
ρουσφέτια, πάρτυ, εκδρομές και σημειώσεις.
* γιατί στοχεύουν στην αποπολιτικοποίηση του συλλόγου,
καλλιεργώντας λογικές ανάθεσης («Ψήφισε με και… βλέπουμε»).
Το φάσμα του Αυτισμού: Μερίδα ευθύνης έχει η ΠΚΣ/ΜΑΣ/ΚΝΕ που με
την επιλογή της να απομονώνεται από άλλες αγωνιστικές δυνάμεις. Ειδικά σε μια
περίοδο που οι φοιτητές μπορούν και πρέπει να αγωνιστούν για να πάρουν πίσω όσα
διέλυσαν οι μνημονιακές πολιτικές, η ΚΝΕ φοβικά επιλέγει να δρα μέσα στο
Πανεπιστήμιο μόνο με όσους συμφωνούν με το δικό της κομματικό σκεπτικό.
Χαρακτηριστική είναι η προσπάθειά της για τη διάσπαση του ενιαίου φοιτητικού
μας συλλόγου, και η δημιουργία ενός “κομματικά” ελεγχόμενου συλλόγου στο
ιστορικό.
Διαταραχές Προσωπικότητας: Η ΑΡΕΝ, από την άλλη, διατείνεται
ότι είναι ανεξάρτητη, ένα δίκτυο σχημάτων, ουσιαστικά όμως αποτελεί τη νεολαία
του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Και το πρόβλημα με αυτό είναι ότι οδηγεί σε
αντιφατικές τοποθετήσεις: τη μία υπεράσπιση της κυβέρνησης ακόμη και στα πιο
αρνητικά της, την άλλη κριτική σε αυτή χωρίς να έχει μια σταθερή πολιτική θέση.
Το βασικό πρόβλημα της ΑΡΕΝ, όμως είναι οτι για μας είναι μια συνδικαλιστικά
ανενεργή δύναμη, καθώς απουσιάζει από τα αμφιθέατρα και αδυνατεί να αντιληφθεί
τα ερωτήματα των φοιτητών. Γι' αυτό και αδυνατεί να παίξει καθοριστικό ρόλο
στην δυναμική εμφάνιση του φοιτητικού κινήματος...
Στις φετινές φοιτητικές εκλογές να στείλουμε ηχηρό μήνυμα
ενάντια στις λογικές που ταυτίζουν την πολιτική και τη συμμετοχή στα κοινά με
την απραξία και τον ατομισμό. Αμφισβητούμε το κυρίαρχο μοντέλο ζωής και
αναζητούμε τη δράση μέσα από τη λογική της συμπόρευσης στους αγώνες για τη
διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας! Γι αυτό συγκροτούμε ένα άλλο μοντέλο πολιτικής
παρέμβασης, αγωνιζόμαστε μέσα από την Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ.
επιμένοντας στην ανεξαρτησία από κόμματα, οικονομικούς φορείς και καθηγητές.
ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΜΑΣ
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ/ ΕΑΑΚ
Συνεργασία Ανεξάρτητων Φιλοσοφικής
στη Ψυχολογία
