3 Μαΐου 2014

Γιατί να ψηφίσω Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ/εαακ στο Φιλολογικό

Ήρθε η ανάπτυξη:

Ανεργία στους νέους 60%
Μετανάστευση της νεολαίας
Φασισμός
Συλλογική κατάθλιψη
Διάλυση κοινωνικών παροχών
Διαγραφές φοιτητών
Υποχρηματοδότηση
Σχέδιο Αθηνά 2

Και είναι οργή αυτό που νιώθω, οργή και αγανάκτηση...

Στην κοινωνία που μας ετοιμάζουν περισσεύουμε... όλοι!

Καταργείται κάθε εργασιακό δικαίωμα: Απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ανασφάλιστη ελαστική εργασία, μισθοί εξαθλίωσης, ανεργία
Διάλυση κοινωνικών παροχών : Κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, απολύσεις εκπαιδευτικών
Φασισμός: με κύριο εκφραστή την Χρυσή Αυγή, δεν περιορίζεται πλέον σε ρατσιστικές εκδηλώσεις και ναζιστικούς χαιρετισμούς αλλά φτάνει και μέχρι τη δολοφονία, δρώντας μαζί με την πολιτική του μνημονίου.
Τρομοκρατία ΜΜΕ, απαγόρευση πορειών, φίμωση όλων όσων αντιστέκονται...

Καμμένη γη αφήνουν και στην εκπαίδευση...

Μέσα σ’ αυτό το τοπίο το σχολείο δεν μένει ανεπηρέαστο. Ετοιμάζεται ένα λύκειο εξεταστικό κάτεργο που αλλάζει άρδην τον τρόπο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο αλλά περισσότερο καλλιεργεί τον ανταγωνισμό και τον ατομισμό, που χαρακτηρίζει ολόκληρη την κοινωνία που φτιάχνουν για εμάς. Παράλληλα ολοένα και περισσότεροι καθηγητές απολύονται...

Πανεπιστήμιο: Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω

Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με την αναστολή των μαθημάτων λόγω της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων ενάντια στην προσπάθεια του Υπουργείου να απολύσει 500 από αυτούς. Πολλά ειπώθηκαν σχετικά με το αν ο αγώνας τους ήταν δίκαιος ή όχι με όλους τους καλοθελητές των ΜΜΕ να προσπαθούν με κάθε τρόπο να στρέψουν τους φοιτητές εναντίον της απεργίας...
Όμως ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων που ήταν ένας αγώνας για το ίδιο το πανεπιστήμιο, για να μπορούν τα ιδρύματα να λειτουργήσουν και να εκπληρώσουν το έργο τους και να μην ξεπουλήσουν τις υπηρεσίες τους στους εργολάβους (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομική επιβάρυνση των φοιτητών), μας έδωσε ένα πολύ σημαντικό μάθημα αξιοπρέπειας και αντίστασης και μας δίδαξε πως τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς τη συλλογική διεκδίκηση.
Η επίθεση που δέχεται σήμερα το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν αρκείται μόνο στην προσπάθεια υποστελέχωσής του από διδακτικό και διοικητικό προσωπικό αλλά είναι πολύπλευρη:


Σχέδιο Αθηνά 2: Η προσπάθεια του υπουργείου να εφαρμόσει το Σχέδιο Αθηνά όπου δεν κατάφερε να το κάνει την περασμένη χρονιά επανέρχεται! Το Σχέδιο Αθηνά 2 έρχεται να κλείσει κι άλλες σχολές, να συγχωνεύσει τμήματα, να πετάξει έξω απ το πανεπιστήμιο χιλιάδες φοιτητές, να μετατρέψει τα γνωστικά αντικείμενα σε μια σειρά δεξιοτήτων και να ισοπεδώσει τις ανθρωπιστικές επιστήμες.
Πιστωτικές μονάδες: Δηλαδή ξ εισαγωγή σε κάθε προσφερόμενο μάθημα μονάδων που στο τέλος της φοίτησης θα συναθροίζονται για το τελικό νούμερο. Όμως το γεγονός ότι οι μονάδες δεν θα είναι ίδιες για όλα τα μαθήματα δημιουργούν αρχικά πτυχία διασπασμένα και απόφοιτους “πολλών ταχυτήτων”. Κι έπειτα, μαζί με την διάσπαση της ενιαιότητας ουσιαστικά απαξιώνεται το πτυχίο του και δυσκολεύει η δυνατότητα μας να διεκδικούμε συλλογικα τα επαγγελματικά μας δικαιώματα.
Διαγραφές: Το υπουργείο απειλεί με διαγραφή 180.000 φοιτητών και καταργεί το δικαίωμά τους στις σπουδές τη στιγμή που αυτοί δεν επιβαρύνουν σε κανέναν τομέα τα ιδρύματα.
Υποχρηματοδότηση: Καταργούνται τα δωρεάν συγγράμματα, οι εστίες απειλούνται με κλείσιμο, η σίτιση έχει ήδη περιοριστεί.
Αξιολόγηση: Το πρόσχημα του υπουργείου για να περνά μέτρα εις βάρος των φοιτητών και να εκβιάζει τα ιδρύματα σχετικά με την χρηματοδότηση.
Συμβούλια Ιδρύματος: Ο ρόλος τους τη φετινή χρονιά αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα! Το Σ.Ι. αποτελείται από ανθρώπους του υπουργείου και έχει μοναδικό σκοπό να στρώνει το δρόμο για την εφαρμογή των αντιεκπαιδευτικών νόμων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απόρριψη της υποψήφιας καθηγήτριας για την Κοσμητεία της Φιλοσοφικής με σαφή αιτιολόγηση τις πολιτικές της πεποιθήσεις ενάντια στην εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και του Σχεδίου Αθηνά που καταδικάστηκαν μαζικά από φοιτητές και καθηγητές το περασμένο διάστημα.

Απέναντι σε όλα αυτά το μοναδικό μας όπλο είναι ο φοιτητικός μας σύλλογος.Με μαζικές γενικές συνελεύσεις και συλλογικές διαδικασίες, αλλα και στο δρόμο με πορείες και διαδηλώσεις και ακόμη και στα ίδια τα αμφιθέατρα και τους διαδρόμους της Φιλοσοφικής έχουμε χρέος να αντισταθούμε απέναντι σε αυτούς που θέλουν να μετατρέψουν το Πανεπιστήμιο σε χώρο παραγωγής πειθήνιων και υπάκουων ανθρώπων που θα συμμορφώνονται σε κάθε μέτρο και διαταγή.

Αν κάτι μας απέδειξε το παρελθόν και ιδιαίτερα οι περσινές κινητοποιήσεις και η νίκη που πετύχαμε ενάντια στη συγχώνευση των ξενόγλωσσων τμημάτων και του Προγράμματος ψυχολογίας είναι πως ο μόνος δρόμος υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας είναι η συλλογικότητα.
Ο εκφυλισμός του συνδικαλισμού μέσα στο πανεπιστήμιο στρεβλώνει την έννοια της πολιτικής δράσης και στοχεύει στην ανάδειξη κάποιων εκλεκτών. Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό μπορεί κανείς να πιστεύει πως μπορεί να χαράξει μόνος του το δρόμο του. Όμως το να αδιαφορούμε για ό,τι συμβαίνει γύρω μας σημαίνει ότι αφήνουμε το χώρο σε τρίτους να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.

Ακριβώς γι’ αυτό επιμένουμε να συμμετέχουμε στις διαδικασίες του συλλόγου μας. Από τις γενικές συνελεύσεις μέχρι τις φοιτητικές εκλογές η οργάνωση του φοιτητικού κινήματος για τις διεκδικήσεις που αυτό θέλει να πετυχαίνει δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήνεται στα χέρια λίγων.

Γι’ αυτό η αποχή σημαίνει ενίσχυση όσων προωθούν την απάθεια, όσων τους βολεύει η μη συμμετοχή…

Και δεν είναι άλλοι από αυτούς που καλλιεργούν χρόνια τώρα μέσα στη Σχολή μας την αδιαφορία και την αποπολιτικοποίηση… Και δεν είναι άλλοι από την ΔΑΠ(ΝΔ) και την ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ):
και με τη σειρά μας, τους καταγγέλλουμε!
* γιατί στηρίζουν «εκ των έσω» τις επιλογές των πολιτικών τους φορέων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) και ξεπουλάνε με την πρώτη ευκαιρία το δημόσιο, δωρεάν πανεπιστήμιο.
* γιατί δεν ντρέπονται να εξαγοράζουν την ψήφο μας με ρουσφέτια, πάρτυ, εκδρομές και σημειώσεις.
* γιατί στοχεύουν στην αποπολιτικοποίηση του
συλλόγου, καλλιεργώντας λογικές ανάθεσης («Ψήφισε με και… βλέπουμε»).


Ευθύνες για τις παθογένειες του συλλόγου μας έχει και η ΠΚΣ/ΜΑΣ/ΚΝΕ με την επιλογή της να απομονώνεται από άλλες αγωνιστικές δυνάμεις. Χαρακτηριστική είναι η προσπάθειά της για τη διάσπαση του ενιαίου φοιτητικού μας συλλόγου τον οποίο και απαξιώνει παρόλο που ήταν μονίμως παρών στους μεγάλους σταθμούς του φοιτητικού κινήματος τις τελευταίες δεκαετίες. Μπροστά στις υπαρκτές προβληματικές του συλλόγου μας επιλέγει τον εύκολο δρόμο να φτιάξει κάτι δικό της και να απομονώνεται από όλους τους υπόλοιπους φοιτητές, ενώ την ίδια στιγμή έχει και αυτή μερίδιο ευθύνης για τον εκφυλισμό των γενικών συνελεύσεων τις οποίες συχνά επιδιώκει να μετατρέψει σε ενδοαριστερό εμφύλιο που δεν αφορά τα ευρύτερα στρώματα των φοιτητών.

Όσο για την ΑΡΕΝ, η αδράνειά της σε μη κινηματικές περιόδους και η απουσία της από τα φοιτητικά αμφιθέατρα δηλώνει και την ανικανότητά της να αφουγκράζεται τα ερωτήματα και τις ανάγκες των φοιτητών και να υπερασπίζεται τα φοιτητικά συμφέροντα.



Στον καιρό της κρίσης μας θέλουν τον καθένα μόνο του να βυθίζεται ατομικά σε αδιέξοδο. Όμως ήδη το προηγούμενο διάστημα με τους αγώνες που έγιναν για την απόσυρση του σχεδίου Αθηνά αλλα και με τους αγώνες ενάντια στις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων φάνηκε οτι οι φοιτητές μαζί με την πανεπιστημιακή κοινότητα είναι σε θέση να υπερασπιστούν σθεναρά το δημόσιο πανεπιστήμιο απο την επίθεση του Αρβανιτόπουλου και της παρέας του, αλλά και κάθε Αρβανιτόπουλου, ακυρώνοντας στην πράξη την εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων που επιβάλλει η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

«Ο χειρότερος αγράμματος είναι ο πολιτικά αγράμματος. Δεν ακούει τίποτα, δεν βλέπει τίποτα, δε μετέχει στην πολιτική ζωή.
Δε δείχνει να γνωρίζει ότι το κόστος διαβίωσης, η τιμή των φασολιών, του αλευριού, του ενοικίου, των φαρμάκων, όλα βασίζονται σε πολιτικές αποφάσεις. Νιώθει ακόμη και περήφανος για την πολιτική του αμορφωσιά, φουσκώνει το στήθος και λέει πως μισεί την πολιτική.»
Μ.Μπρεχτ


Να δείξουμε πως δεν μένουμε αμέτοχοι αλλά υψώνουμε τη φωνή μας διεκδικώντας όσα μας ανήκουν! Στις φετινές φοιτητικές εκλογές να στείλουμε ηχηρό μήνυμα ενάντια στις λογικές που ταυτίζουν την πολιτική και τη συμμετοχή στα κοινά με την απραξία και τον ατομισμό. Με την αριστερά της ρήξης και της ανατροπής αμφισβητούμε το κυρίαρχο μοντέλο ζωής και αναζητούμε τη δράση μέσα από τη λογική της συμπόρευσης στους αγώνες για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας! Γι’ αυτό συγκροτούμε ένα άλλο μοντέλο πολιτικής παρέμβασης, αγωνιζόμαστε μέσα από την Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ. επιμένοντας στην ανεξαρτησία από κόμματα, οικονομικούς φορείς και καθηγητές.
Δάσκαλε, ποτέ σου μη ξεχνάς,
δεν τους διδάσκεις μοναχά πλάι στο μαυροπίνακα.
Διδάσκεις, μ’ όσα πράττεις κι όσα όχι,
μ’ ότι αντιπαλεύεις και μ’ ότι σιγοντάρεις,
μ’ αυτά που αφήνεις δίπλα σου και μ’ όσα απωθείς.

Αγωνιζόμαστε για:

* Δημόσια-δωρεάν παιδεία για όλους
* Ενιαία πτυχία με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα, όχι πιστωτικές μονάδες
* Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών,φοιτητικές παροχές,καμία σκέψη για δίδακτρα
* Ενάντια στις διαγραφές,αξιολογήσεις, πρότυπους κανονισμούς

Στις 7 Μάη, στηρίζουμε τον ανεξάρτητο, αριστερό χώρο της σχολής μας, ψηφίζουμε την

ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Σ.Α.Φ. -Κ.ΑΡ.ΦΙ./ΕΑΑΚ