Είδαμε και σας προτείνουμε: "Χταποδάκια και άλλα διηγήματα"

Στην αρχή ξεκινήσαμε να δούμε μια παράσταση νέων παιδιών τα οποία κάνουν τις πρώτες τους απόπειρες να μεταπηδήσουν από τον ερασιτεχνισμό στον επαγγελματισμό. Γνωρίζοντας κιόλας ότι τη συνολική επιμέλεια της παράστασης την είχαν τα ίδια, διασκευή, σκηνοθεσία, ερμηνεία. Με αυτή τη διάθεση λοιπόν διαμορφώθηκαν οι αρχικές μας προσδοκίες. Με ένα χαμόγελο ενθάρρυνσης και επιοικούς αντιμετώπισης απέναντι στον "φοβισμένο πρωτάρη".

Με το που μπήκαμε όμως στον υπόγειο χώρο του Bios η όλη εικόνα του θεάτρου προμήνυε κάτι το τουλάχιστον προσεγμένο. Λίγα λαμπιόνια, μια κρεμάστρα και τρεις καρέκλες διαμορφώνουν το σκηνικό. Όσο φτωχικό και αν έμοιαζε άλλο τόσο πλήρες ήταν. Και από την πρώτη κιόλας εντύπωση ο πήχης των προσδοκιών μας άρχισε να ανεβαίνει. Ώσπου οι νέοι αυτοί ηθοποιοί εμφανίστηκαν και μετά από τα πρώτα κιόλας λόγια δεν προσδοκούσαμε να δούμε απλώς μια αξιόλογη προσπάθεια κάποιων άσημων πρωτάρηδων, αλλά ανθρώπων οι οποίοι σε έκαναν να πιστεύεις ότι είναι χρόνια στο θεατρικό κουρμπέτι.


Αυτό που από το ξεκίνημα κιόλας θα προσέξεις είναι η ενδιαφέρουσα προσέγγιση του κάθε ήρωα, ο οποίος δεν ενσαρκώνεται πάντα από ένα και μόνο ηθοποιό. Τις ατάκες του κάθε ήρωα τις μοιράζονται οι ηθοποιοί μεταξύ τους, άλλοτε ο καθένας ξεχωριστά, άλλοτε οι δύο μαζί απέναντι στον τρίτο και άλλοτε και οι τρεις μαζί, χορωδιακά. Με έναν τρόπο όμως πολύ μετρημένο, έξυπνο, με στόχο να αναδειχθεί το κείμενο. Έτσι, δημιουργείται ένα υφαντό από φωνές, ατάκες και χαρακτήρες, το οποίο συμβάλλει στη δραματοποίηση των κειμένων.

Η διασκευή διηγημάτων ώστε να μπορεί να στηθεί πάνω σε αυτά θεατρική παράσταση είναι ένα ψιψοκίνδυνο εγχείρημα, το οποίο όμως τα παιδιά αυτά το έφεραν εις πέρας, λες και οι ίδιοι οι συγγραφείς είχαν γράψει όχι διηγήματα αλλά θεατρικά έργα!

Το πιο ενδιαφέρον όμως ήταν η επιλογή των διηγημάτων.  «Χταποδάκια» του Μ. Καραγάτση, «Τα ρέστα» του Κ. Ταχτσή, «Ένας χωρισμός» του Μ. Χάκκα, «Ο τάφος» του Δ. Χατζή και «Ο κ. Γαρύφαλλος» του Ντ. Χριστιανόπουλου. Λογοτέχνες από τη  γενιά του '30 και της μεταπολεμικής γενιάς. Κείμενα που πραγματεύονταν καθημερινές στιγμές λαϊκών ανθρώπων τα χρόνια της ... Ελλάδας της φτώχιας. Χρόνια στα οποία πίσω από κάθε έκφανση της ζωής, από αυτή της εργασίας μέχρι αυτή του έρωτα και της φιλίας, κρύβονται άλλοτε καλυμμένα και άλλοτε απροκάλυπτα η φτώχια, η ανασφάλεια, ο φόβος, η καχυποψία, οι διώξεις, η μετανάστευση. Και ενώ τα κείμενα αυτά είναι γεμάτα από κωμικές και ανάλαφρες στιγμές, η αναπόφευκτη σύγκριση του κοινωνικού τους background με την Ελλάδα του σήμερα ώρες ώρες σου δημιουργεί ένα συναισθηματικό μπέρδεμα. Η σοκαριστική ομοιότητα στιγμών οι οποίες απέχουν δεκαετίες μεταξύ τους είναι άλλοτε θλιβερή και άλλοτε εξοργιστική. Παρολ'αυτά είναι δοσμένη τόσο από τους συγγραφείς όσο και από τους ερμηνευτές με τρόπο ώστε αυτό που προσλαμβάνεις, η γενική αίσθηση, να είναι τουλάχιστον απολαυστική!

Αν επιθυμείτε λοιπόν να κάνετε ένα περίπατο στα καφενεία, στα σοκάκια, στα σαλόνια και στις μουσικές της παλιάς Αθήνας, αλλά και να αναλογιστείτε τις σημερινές ομοιότητες, η παράσταση αυτή είναι ένας εξαιρετικός ξεναγός!

Πότε; 25/12, 01,07,08/01
Που; Bios basement

Σκηνοθεσία / Ερμηνεία/ Διασκευή κειμένων:

Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Πανάγου, Νατάσα Παπανδρέου

 

Σκηνικά/ Κοστούμια: Ευαγγελία Κατέχη

Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κυριαζίδης

 

 

 

Πηγή:www.monopoli.gr