κείμενο της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΣΑΦ - ΚΑΡΦΙ για την επιχειρούμενη διάσπαση του συλλόγου Ιστορικού Αρχαιολογικού από την ΚΝΕ

ΦΤΙΑΞΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ! ΜΠΟΡΕΙΣ!

Εδώ και κάποιες μέρες, η ΚΝΕ/ΜΑΣ/ΠΚΣ θριαμβολογεί για την επικείμενη δημιουργία άλλου φοιτητικού συλλόγου στο ιστορικό- αρχαιολογικό, σαν βήμα προς τα εμπρός για την προώθηση της αγωνιστικής αντίληψης μέσα στο τμήμα και την σοβαρή και στιβαρή συγκρότηση των οργάνων του (τμηματική Γενική Συνέλευση και τμηματικό Δ.Σ.).

Μας λένε: «Τώρα είναι πιο ώριμο από ποτέ να συγκροτήσουμε ξεχωριστό Φοιτητικό Σύλλογο Ιστορικού – Αρχαιολογικού. Τον δικό μας Σύλλογο, με τη Γενική του Συνέλευση, το Διοικητικό του Συμβούλιο, όπου όλοι μας, κάθε σπουδαστής, θα μπορεί να απευθύνεται, να συμμετέχει ενεργά, να λέει τη γνώμη του, να παίρνονται πρωτοβουλίες για κάθε τι που μας απασχολεί, να λειτουργεί ζωντανά.»        

Ποια όμως η ανάγκη δημιουργίας νέου – ξεχωριστού συλλόγου, όταν υπάρχει ήδη Φοιτητικός Σύλλογος στο Ιστορικό Αρχαιολογικό;!  Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

·         Κάθε τμήμα στη Φιλοσοφική, έχει θεσμικά τις δικές του αυτοτελείς διαδικασίες. Προβλέπονται οι τμηματικές συνελεύσεις καθώς και τα τμηματικά Διοικητικά Συμβουλία. Επομένως, υπάρχουν εκείνα τα όργανα, στα οποία μπορούμε να οργανωνόμαστε, να συζητάμε τα προβλήματα μας και να αναζητάμε λύσεις. Όπου μπορούμε να  συζητάμε και να αποφασίζουμε για κάθε ζήτημα που μας απασχολεί : από το κόψιμο ενός συγγράμματος στο 1^ο έτος μέχρι την πολιτική της κυβέρνησης και τις μειώσεις στους μισθούς. Τα όργανα τα οποία η ΚΝΕ θέλει να ... ξαναφτιάξει.

·         Κάθε φοιτητής της Φιλοσοφικής έχει το μεγάλο πλεονέκτημα να ανήκει παράλληλα και στον ευρύτερο σύλλογο, αυτό της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών «Κώστας Βάρναλης».  Ένας σύλλογος, ο οποίος δε λειτουργεί αντιπαραθετικά με τους τμηματικούς. Αντιθέτως, λόγω του εύρους του κόσμου που εκπροσωπεί, έχει τέτοια δυναμική και νομιμοποίηση όπου μπορεί να λειτουργήσει ως ένα πολύ ισχυρό όπλο στα χέρια του κάθε φοιτητή.

 

Μας λένε: «Ως πότε θα ανεχόμαστε ένα Σύλλογο – φάντασμα χωρίς ουσιαστικά καταστατικό, όπως είναι ο σημερινός που εκπροσωπεί τους πάνω από 11.000 σπουδαστές όλης της φιλοσοφικής;»

Μπορεί ο φοιτητικός σύλλογος Φιλοσοφικής να μη συνεδριάζει όσο συχνά και με την ποιότητα που θα έπρεπε, είναι όμως τουλάχιστον ανιστόρητο, προσβλητικό και χυδαίο να χαρακτηρίζεις ένα σύλλογο ως «φάντασμα», ο οποίος ήταν μονίμως παρών στους μεγάλους σταθμούς του φοιτητικού κινήματος τις τελευταίες δεκαετίες. Από τις κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο Αρσένη και στον ΑΣΕΠ, μέχρι τα αντιπολεμικά κινήματα του 2002, τα μεγαλειώδη κινήματα ενάντια στο νόμο Πλαίσιο Γιαννάκου του 06-07, το θρυλικό Δεκέμβρη του 08, τις καταλήψεις του περσινού Σεπτέμβρη ενάντια στο νόμο – πλαίσιο Διαμαντοπούλου.

Επίσης, ας μας εξηγήσουν οι συνάδελφοι από την ΚΝΕ το γιατί είναι κακό να υπάρχει ένας σύλλογος ο οποίος να εκπροσωπεί πάνω από 10.000 σπουδαστές. Από τη στιγμή που τα ζητήματα που τους αφορούν είναι τόσο παρεμφερή είναι τουλάχιστον διασπαστικό το να τα συζητούν ξεχωριστά. Γιατί οι φοιτητές του Ιστορικού Αρχαιολογικού να είναι κάτι το διακριτό σε σχέση με τους υπόλοιπους της φιλοσοφικής;

Ας θυμηθούμε γιατί υπάρχει ο σύλλογος φοιτητών Φιλοσοφικής «Κώστας Βάρναλης» και είναι ενιαίος:

·         Οι σχολές της Φιλοσοφικής είναι ομοειδής. Ανθρωπιστικού περιεχομένου, με γενικό αντικείμενο τη μελέτη της Γλώσσας, της Ιστορίας και της Παιδαγωγικής.

·         Ο επαγγελματικός προσανατολισμός των αποφοίτων είναι παρεμφερής. Βασική διέξοδος όλων των τμημάτων είναι η εκπαίδευση.

·         Χωροταξικά επιτρέπεται η συνεύρεση και η συνεννόηση, αφού όλοι βρισκόμαστε σε ένα και μόνο κτήριο.

Η πρόταση της ΚΝΕ/ΠΣΚ/ΜΑΣ επί της ουσίας, αυτό στο οποίο οδηγεί είναι στο να διαλυθεί ο ενιαίος αυτός σύλλογος. Ας αναρωτηθούμε ποιοι θα ωφεληθούν. Σίγουρα αυτοί δεν είναι οι φοιτητές.

 

Μας λένε: «Ως πότε θα ανεχόμαστε τη σημερινή τραγική κατάσταση που έχουν φέρει το σύλλογο οι παρατάξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που πλειοψηφούν εδώ και χρόνια, με διαδικασίες παρωδία, μπουζούκια και ρουσφέτια, στηρίζοντας και υλοποιώντας τα τερατουργήματα των κυβερνήσεών τους;»

Να ενημερώσουμε τους συναδέλφους από την ΚΝΕ ότι ο σύλλογος είναι όλων των φοιτητών του τμήματος και δεν είναι «της ΚΝΕ», «της ΔΑΠ», της «ΠΑΣΠ» ή οποιουδήποτε πολιτικού χώρου. Στον σύλλογο συμμετέχουν όλοι ανεξαρτήτως οι φοιτητές του τμήματος από τη στιγμή που γράφονται στη σχολή.

Επομένως, στις σωστά αναφερόμενες παρωδίες των καθεστωτικών παρατάξεων υπάρχουν δύο δρόμοι.

·         Ο εύκολος δρόμος, του να κάνεις σα να μην υπάρχουν. Να φτιάξεις κάτι δικό σου, ξεκάθαρο, κρυστάλλινο, κατακόκκινο, να τα λες μόνο με όσους συμφωνούν μαζί σου και να αφήνεις να συνεχίζεται αυτή η παθογένεια, αρκεί εσύ να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου. Σας θυμίζει κάτι; Μήπως είναι αυτό που προτείνει η ΚΝΕ για το σύλλογο του Ιστορικού Αρχαιολογικού;

·         Ο δύσκολος δρόμους, του να αναγνωρίσεις την παθογένεια και να προσπαθήσεις να αναδείξεις τη δικιά σου αντίληψη για το τι σημαίνει πολιτική και πολιτισμός μέσα στο πανεπιστήμιο. Να μη «φτύσεις» εκείνον τον φοιτητή, ο οποίος για προσωπικούς, κοινωνικούς, οικογενειακούς λόγους έχει επιλέξει τις καθεστωτικές παρατάξεις, τη «Μύκονο» και τα «μπουζούκια» και να μην τον αφήσεις βορρά στη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ. Είναι πραγματικά δύσκολο, απέναντι σε ένα συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα, σε ένα καθορισμένο πολιτισμικό μοντέλο και σε μια πανίσχυρη ιδεολογική χούντα των ΜΜΕ να προσπαθήσεις να είσαι το αντίβαρο. Εμείς, ως ΕΑΑΚ, διαχρονικά επιλέγαμε αυτόν, το δύσκολο δρόμο και έτσι θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

Άλλωστε, εμείς προτιμούμε ένα σύλλογο και μία Γενική Συνέλευση στην οποία δε θα γίνεται ένας «ενδοαριστερός εμφύλιος» ο οποίος δεν αφορά τα ευρύτερα στρώματα των φοιτητών. Αντίθετα, θέλουμε μια Γενική Συνέλευση, στην οποία η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ θα τοποθετούνται, η παρουσία τους στη σχολή δε θα είναι η «ιλουστρασιόν» - παραπλανητική των σημειώσεων, των πάρτυ και των εκδρομών, αλλά οι απόψεις τους θα εκτίθενται δημόσια. Μόνο τότε, στις συλλογικές διαδικασίες, οι φοιτητές και οι αριστερές παρατάξεις και συλλογικότητες (όπως η ΚΝΕ και τα ΕΑΑΚ) δε θα προσπαθούν να ανοίξουν μέτωπο η μία στην άλλη αλλά θα μάχονται τις πολιτικές οι οποίες είναι εχθρικές απέναντι στο πανεπιστήμιο, στους φοιτητές και στην κοινωνία.

 

Αν όντως τους ενδιέφερε να ξεπεραστούν τα υπαρκτά προβλήματα της Γενικής Συνέλευσης, θα έπρεπε πρωτίστως να ασκήσουν αυτοκριτική στη στάση τους στις τελευταίες Συνελεύσεις. Διαλύουν τη διαδικασία αναλωνόμενοι σε χυδαιότητες προς τις άλλες αριστερές δυνάμεις και σε αστεία επιχειρήματα. Η συνεχής υπεράσπιση των κομματικών μηχανισμών (βλέπε Π.Α.ΜΕ. και Μ.Α.Σ.) και η καταγγελία συλλήβδην όσων δε συμμετέχουν σε αυτά δεν είναι αντικείμενο της συνέλευσης.

Γιατί παίρνει η ΚΝΕ αυτή την πρωτοβουλία; Εκτιμούμε ότι η κίνηση διάσπασης του φοιτητικού Συλλόγου σχετίζεται με την αδυναμία της ΚΝΕ να συμμετέχει με τους όρους που θα ήθελε στο φοιτητικό κίνημα. Ο σεχταρισμός της την έχει αφήσει απομονωμένη και ανίκανη να συμμετέχει στις μεγάλες μάχες των φοιτητών είτε αφορούν το πανεπιστήμιο (βλέπε τις περσινές καταλήψεις για το νόμο Διαμαντοπούλου) είτε είναι σε σύνδεση με τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων. Προκειμένου να υπερβούν τον αποκλεισμό τους, οι συνάδελφοι της ΚΝΕ και του ΜΑΣ, προχωρούν σε κινήσεις απελπισίας που μόνο καλό δεν κάνουν στη συγκρότηση των συλλόγων και τις συνελεύσεις. Ο δρόμος που ανοίγει η διάσπαση του Ιστορικού – Αρχαιολογικού είναι ο δρόμος της διάλυσης των συλλόγων και της υποταγής τους στις σκοπιμότητες της εκάστοτε πολιτικής δύναμης. Στην πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση πάει πολύ πίσω  τη συγκρότηση του Φοιτητικού Κινήματος και την δυνατότητά του να διεκδικεί όλα όσα καταστρατηγούν οι επαίσχυντοι νόμοι για το πανεπιστήμιο.

Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αν ήταν τόσο ειλικρινής η στάση της ΚΝΕ γιατί επιλέγει να σπάσει το σύλλογο ΜΟΝΟ στο Ιστορικό Αρχαιολογικό - στο οποίο έχει σημαντική εκλογική καταγραφή και μπορεί να στήσει κομματικό μηχανισμό - και όχι σε ολα τα τμήματα της Φιλοσοφικής; Γιατί δεν αποχωρεί από το Διοικητικό Συμβούλιο Φιλοσοφικής; Γιατί η ΚΝΕ στο φιλολογικό ή στα ξενόγλωσσα, για παράδειγμα, δε διακρίνουν τα ίδια προβλήματα και δεν παίρνουν ανάλογες πρωτοβουλίες;

Οι εποχές έχουν βάλει ψηλά τον πήχη για το φοιτητικό κίνημα. Σε αυτή τη συγκυρία, η κίνηση διάσπασης είναι εκτός τόπου και χρόνου. Είναι στη ίδια κατεύθυνση με τον εμμονικό ενδοαριστερό εμφύλιο που στήνουν οι δυνάμεις της ΚΝΕ στις Γενικές Συνελεύσεις. Είναι οι στιγμές που μένουμε κόκκαλο από τις αρλούμπες για «τα ΕΑΑΚ γνήσιοι απόγονοι των SS της Βαλτικής», για τα ΕΑΑΚ που προμοτάρουν τη Χρυσή Αυγή και άλλα ευφάνταστα παραμύθια. Την ίδια ώρα που μέσα στην φιλοσοφική υπάρχει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που είναι 25 χρόνια πρώτη δύναμη, το ΜΑΣ/ΚΝΕ καταναλώνει τόσες δυνάμεις στη συκοφάντηση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ. Το αποκορύφωμα της παράνοιας, τελικά, είναι ότι οι ίδιοι που ωρύονται για τα παραπάνω είναι αυτοί που ανησυχούν ότι «στις γενικές συνελεύσεις δεν συζητιούνται τα προβλήματα των φοιτητών». Η αλήθεια είναι ότι κολακευόμαστε από την εμμονική ενασχόληση που έχει η ΚΝΕ μαζί μας.

Δεν πέφτουμε στην παγίδα τους.  Σε τόσο κρίσιμες περιόδους, θέλουμε να αποφεύγουμε να ασχολούμαστε με τα εσωτερικά των συλλόγων και την κόντρα των ριζοσπαστικών δυνάμεων. Σε αντίθεση με την ΚΝΕ (και την κάθε ΚΝΕ) ξέρουμε ποιος είναι ο εχθρός. Επιλέγουμε να συγκρουστούμε με τη δολοφονική συγκυβέρνηση, την ΕΕ, το ΔΝΤ και την επίθεση όλων αυτών στους εργαζόμενους και την νεολαία. Συγκρουόμαστε με αυτούς που «μας πήραν το βιβλίο από το χέρι και μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι», αυτούς που κλέβουν το μισθό των γονιών μας (ή και το δικό μας) για να αποπληρωθεί ένα χρέος που δεν δημιουργήσαμε, για να ξεπεραστεί η κρίση του συστήματος τους. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από μαζικές, δημοκρατικές διαδικασίες που θα κάνουν τον αγώνα υπόθεση όλων των φοιτητών και όχι ενός πολιτικού χώρου. Σε αυτή τη λογική, αναγνωρίζουμε τα ελλείμματα των ίδιων των συνελεύσεων και την ευθύνη μας για αυτά. Φυσικά, η λύση δεν είναι η διάλυση αλλά η σκληρή αυτοκριτική και η δουλειά μαζί με όλους τους φοιτητές για τη βελτίωση των διαδικασιών. Σε αυτό συμβάλλει και η διενέργεια τμηματικών συνελεύσεων οι οποίες θα βοηθούν στην κουβέντα της γενικής συνέλευσης ώστε ο φοιτητικός σύλλογος να έχει επαρκή εικόνα για τα ζητήματα των μελών του.     

Μόνο έτσι μπορούμε να ανατρέψουμε το σχέδιο κυβέρνησης-υπουργείου παιδείας. Αυτοί ετοιμάζουν ένα μαύρο μέλλον για τη γενιά μας και την ίδια στιγμή προσπαθούν να διαλύσουν κάθε δημοκρατική διαδικασία μέσα στις σχολές για να περάσουν τα σχέδια τους «αναίμακτα». Αυτό το σχέδιο παίζουν και οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που δεν εμφανίζονται στις συνελεύσεις και τις υποβαθμίζουν διαρκώς μέσα στην προσπάθεια τους να ναρκώσουν τους φοιτητές. Αυτές είναι οι δυνάμεις που πρέπει να μπουν στο στόχο των φοιτητών και των Συνελεύσεων για να χρεωθούν το ρόλο που παίζουν και να απομονωθούν. Η ανατροπή αυτών των δυνάμεων αλλά και των πολιτικών τους πατρώνων, κυβέρνησης και τρόικας, είναι ο μόνος δρόμος που έχει η νεολαία για να εξασφαλίσει το μέλλον που της αξίζει. Σε αυτό το δρόμο δεσμευόμαστε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΑΦ – ΚΑΡΦΙ / εαακ