Οι πρωτοφανούς συμμετοχής -για τα μεταπολιτευτικά χρόνια- απεργιακές κινητοποιήσεις τις ημέρες της 48ωρης πανεργατικής απεργίας στις 19 και 20 Οκτώβρη έστειλαν μήνυμα αντίστασης και παλλαϊκού ξεσηκωμού ενάντια στα επαναλαμβανόμενα μνημόνια και τη βαρβαρότητα που μας επιβάλλουν. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων και νεολαίας έδωσαν τόνο συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης της εξαθλίωσης που -παρά τη γενικευμένη απονομιμοποίησή της- παραμένει πιστή στην πολιτική που χρεοκοπεί το λαό προς όφελος μιας μικρής εγχώριας μειοψηφίας και των ξένων κηδεμόνων της.
Η απόπειρα τρομοκράτησης των διαδηλωτών με την έξαρση της αστυνομικής καταστολής και τον πρωτοφανή αυταρχισμό δεν θα καταφέρει να κάμψει τη μαχητική διάθεση του λαού που αγωνίζεται. Το ίδιο ισχύει και για τις προβοκατόρικες δολοφονικές επιθέσεις που εξαπέλυσαν ενάντια σε εργάτες διαδηλωτές διάφορες τυχοδιωκτικές, “αντιεξουσιαστικές” ομάδες που δρουν έξω από το λαϊκό κίνημα και σε τελική ανάλυση ενάντια σ'αυτό. Οι ίδιες αυτές ομάδες, διάτρητες από παρακρατικούς μηχανισμούς, επιτέθηκαν την Τετάρτη σε συνδικαλιστές – εκπαιδευτικούς των Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων και φέρουν μαζί με την κυβέρνηση και την αστυνομία καίρια ευθύνη για το νεκρό διαδηλωτή της Πέμπτης.
Ο Δημήτρης Κοτσαρίδης, οικοδόμος και συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ είναι νεκρός του κινήματος και υπεύθυνοι για το θάνατό του είναι τόσο το κράτος που βομβαρδίζει με χημικά κάθε λαϊκή κινητοποίηση, όσο κι αυτοί που επιτίθενται με πέτρες και μολότωφ ενάντια σε διαδηλωτές. Η στάση του ΚΚΕ να ελέγξει οργανωτικά το χώρο μπροστά στη Βουλή απτυπώνει τη λανθασμένη, διασπαστική και ιδιοκτησιακή λογική του για τους αγώνες και τα κινήματα. Ωστόσο, οι οποιεσδήποτε διαφωνίες και διαφορετικές αντιλήψεις, θεμιτές και δικαιολογημένες, θα πρέπει να λύνονται με πολιτικούς όρους μέσα στο κίνημα και όχι με καταφυγή στη βία. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο τα μπλοκ του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ είχαν κάθε δικαίωμα να αμυνθούν.
Το λαϊκό κίνημα πρέπει να δώσει μαχητική και ενωτική απάντηση στην κυβερνητική επίθεση, σε κάθε κρατικό και παρακρατικό μηχανισμό βίας κατά του κινήματος, συνεχίζοντας ενωτικά μέσα από την κλιμάκωση με απεργιακό αγώνα διάρκειας και παλλαϊκό ξεσηκωμό, για να ανατραπεί η πολιτική Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.
