όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι!
Το τμήμα μας για ακομη μια φορά πρωτοτυπεί. Για να καταφέρουμε να πάρουμε πτυχίο απαιτείται να παρακολουθήσουμε δύο σεμιναρικά μαθήματα. Με το που διαλέγουμε κατεύθυνση στο 3ο έτος μας δίνεται η “ευκαιρία” να επιλέξουμε αυτά τα μαθήματα. Τη στιγμή που τα περισσότερα μαθήματα στο αμφιθέατρο αποτελούν μια ex cathedra διάλεξη, όπου εκτός από 5-6 σελίδες σημειώσεις δεν έχουν να προσφέρουν και πολλά παραπάνω, τα σεμιναριακά μαθήματα θα μπορούσαν να είναι αυτά που θα δικαίωναν την επιλογή μας να σπουδάσουμε στο ιστορικό-αρχαιολογικό.
Οι περισσότεροι θα πίστευαν οτι τα σεμιναριακά μαθήματα, θα μας έδιναν τη δυνατότητα να εμβαθύνουμε στο αντικείμενο που μας ενδιαφέρει, ερχόμενοι σε επαφή με μια πλούσια βιβλιογραφία, να σκεφτούμε κριτικά πάνω σ’ένα ιστορικό θέμα και μέσα από την παρουσίαση και την ομαδική συζήτηση του θέματος να σπάμε τον μονόλογο του καθηγητή και επιτέλους να αναλαμβάνουμε δράση. Στην ιδανική τους μορφή θα κατέρριπταν στην πράξη το μοντέλο εξέτασης που ωθεί τους φοιτητές στην αποστήθιση και την παπαγαλία.
Η πραγματκότητα όμως είναι διαφορετική, τα σεμιναριακά μαθήματα συμβάλλουν στην εντατικοποίηση ή ακόμα και στην παράταση των σπουδών μας. Η μεγαλύτερη αιτία γι’ αυτό το γεγονός είναι ο περιορισμός του αριθμού που δέχεται ο κάθε καθηγητής, συνήθως 20-25 φοιτητές. Αυτό ωθεί ή δίνει την ευκαιρία στους καθηγητές να θέτουν προαπαιτούμενα για να μας δεχθούν στο μάθημά τους (υψηλός βαθμός,γνώση ξένων γλωσσών κ.α) ή να αφήνουν τη θεά Τύχη να αποφασίζει μέσω κλήρωσης. Χαρακτηριστικός ήταν ο τρόπος που διάλεξαν ορισμένοι καθηγητές αυτό το εξάμηνο.
Πιο συγκεκριμένα ο κ. Μπιργάλιας για να επιλέξει από τα 50 ενδιαφερόμενα άτομα τους 30 τυχερούς έκανε μια προσωπική συνέντευξη, όπου ρωτούσε καταρχήν τους βαθμούς και στις τρεις αρχαίες ιστορίες και έπειτα σε μορφή προφορικής εξέτασης λεπτομέριες πάνω στο αντικείμενο.
Άλλη χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του κ.Φλάισερ , ο οποίος ζήτησε από τους φοιτητές να συμπληρώσουν ένα εξαντλητικό ερωτηματολόγιο σχετικά με την κατοχή και τον εμφύλιο. Αποτέλεσμα ήταν πολλοί φοιτητές είτε να καταλήξουν σε κάποιο άλλο σεμιναριακό που τους ενδιέφερε λιγότερο και άρα που δεν θα είναι τόσο πρόθυμοι να ασχοληθούν, είτε να αναγκαστούν να παρατείνουν τις σπουδές τους επομιζόμενοι όλο το κόστος που συνεπάγεται αυτό με την ελπίδα να σταθούν τυχεροί στο επόμενο εξάμηνο. Γι’αυτούς τους λόγους κρίνουμε αναγκαίο στα σεμιναριακά όπου υπάρχει μεγάλη ζήτηση, τη δημιουργία κλιμακίων ώστε όλοι να επιλέγουν το μάθημα της αρεσκείας τους, πράγμα που είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν αρκετοί καθηγητές που δεν διστάζουν να προτείνουν την περαιτέρω αύξηση των σεμιναριακών ή την πριμοδότηση τους. Κάτι που αν γίνει με τους υπάρχοντες εξεταστικούς φραγμούς θα δυσχεράνει ακόμα περισσότερο τους ρυθμούς των σπουδών μας. Απέναντι στην θεοποίηση των σεμιναειακών μαθημάτων από τους καθηγητές μας και την προσπάθειά τους να τα αυξήσουν σε αριθμό με την αλλαγή του προγράμματος σπουδών, εμείς προτείνουμε οι καθηγητές να δίνουν τη δυνατότητα για απαλλακτικές εργασίες σε περισσότερα μαθήματα, αντί να μας αναγκάζουν να δίνουμε αυτές τις ανιερές εξετάσεις, που δεν μας προσφέρουν τίποτα παρα μόνο κάποιες αποσπασματικές γνώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα και όχι μια μεθοδολογία επεξεργασίας και κριτικής των ιστορικών γεγονότων.
Παράλληλα είμαστε το μόνο τμήμα με τόσο στενό περιορισμό στη δήλωση των μαθημάτων. Μέχρι και το Ε’ εξάμηνο δικαιούμαστε να δηλώσουμε μόνο τρία επιπλέον χρωστούμενα μαθήματα απο παλαιότερα εξάμηνα, τη στιγμή που σε άλλα τμήματα η δήλωση είτε είναι ανοιχτή, είτε ο περιορισμός δεν είναι μικρότερος από πέντε μαθήματα.
Αν όλα αυτά μας φαντάζουν απογοητευτικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πίσω από καθετί αρνητικό κρύβεται μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να διεκδικήσουμε και τελικά να κερδίσουμε καλύτερους όρους στην καθημερινότητά μας. Η λύση δεν βρίσκεται ούτε στον ατομικό δρόμο, τον ανταγωνισμό, το συνεχές τρέξιμο, ούτε στην ανάθεση των προβλημάτων μας σε εκπροσώπους-παράγοντες. Βρίσκεται στην καθημερινή πάλη μέσα στα αμφιθέατρα απέναντι σε όσους κάνουν την ζωή μας χειρότερη, βρίσκεται εκεί που το ατομικό ΕΓΩ γίνεται συλλογικό ΕΜΕΙΣ και δυναμώνει τόσο ώστε να φέρει στο προσκήνιο τις δικές μας ανάγκες για αξιοπρεπείς όρους σπουδών, για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, για μόνιμη και αξιοπρεπή δουλειά.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
Το τμήμα μας για ακομη μια φορά πρωτοτυπεί. Για να καταφέρουμε να πάρουμε πτυχίο απαιτείται να παρακολουθήσουμε δύο σεμιναρικά μαθήματα. Με το που διαλέγουμε κατεύθυνση στο 3ο έτος μας δίνεται η “ευκαιρία” να επιλέξουμε αυτά τα μαθήματα. Τη στιγμή που τα περισσότερα μαθήματα στο αμφιθέατρο αποτελούν μια ex cathedra διάλεξη, όπου εκτός από 5-6 σελίδες σημειώσεις δεν έχουν να προσφέρουν και πολλά παραπάνω, τα σεμιναριακά μαθήματα θα μπορούσαν να είναι αυτά που θα δικαίωναν την επιλογή μας να σπουδάσουμε στο ιστορικό-αρχαιολογικό.
Οι περισσότεροι θα πίστευαν οτι τα σεμιναριακά μαθήματα, θα μας έδιναν τη δυνατότητα να εμβαθύνουμε στο αντικείμενο που μας ενδιαφέρει, ερχόμενοι σε επαφή με μια πλούσια βιβλιογραφία, να σκεφτούμε κριτικά πάνω σ’ένα ιστορικό θέμα και μέσα από την παρουσίαση και την ομαδική συζήτηση του θέματος να σπάμε τον μονόλογο του καθηγητή και επιτέλους να αναλαμβάνουμε δράση. Στην ιδανική τους μορφή θα κατέρριπταν στην πράξη το μοντέλο εξέτασης που ωθεί τους φοιτητές στην αποστήθιση και την παπαγαλία.
Η πραγματκότητα όμως είναι διαφορετική, τα σεμιναριακά μαθήματα συμβάλλουν στην εντατικοποίηση ή ακόμα και στην παράταση των σπουδών μας. Η μεγαλύτερη αιτία γι’ αυτό το γεγονός είναι ο περιορισμός του αριθμού που δέχεται ο κάθε καθηγητής, συνήθως 20-25 φοιτητές. Αυτό ωθεί ή δίνει την ευκαιρία στους καθηγητές να θέτουν προαπαιτούμενα για να μας δεχθούν στο μάθημά τους (υψηλός βαθμός,γνώση ξένων γλωσσών κ.α) ή να αφήνουν τη θεά Τύχη να αποφασίζει μέσω κλήρωσης. Χαρακτηριστικός ήταν ο τρόπος που διάλεξαν ορισμένοι καθηγητές αυτό το εξάμηνο.
Πιο συγκεκριμένα ο κ. Μπιργάλιας για να επιλέξει από τα 50 ενδιαφερόμενα άτομα τους 30 τυχερούς έκανε μια προσωπική συνέντευξη, όπου ρωτούσε καταρχήν τους βαθμούς και στις τρεις αρχαίες ιστορίες και έπειτα σε μορφή προφορικής εξέτασης λεπτομέριες πάνω στο αντικείμενο.
Άλλη χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του κ.Φλάισερ , ο οποίος ζήτησε από τους φοιτητές να συμπληρώσουν ένα εξαντλητικό ερωτηματολόγιο σχετικά με την κατοχή και τον εμφύλιο. Αποτέλεσμα ήταν πολλοί φοιτητές είτε να καταλήξουν σε κάποιο άλλο σεμιναριακό που τους ενδιέφερε λιγότερο και άρα που δεν θα είναι τόσο πρόθυμοι να ασχοληθούν, είτε να αναγκαστούν να παρατείνουν τις σπουδές τους επομιζόμενοι όλο το κόστος που συνεπάγεται αυτό με την ελπίδα να σταθούν τυχεροί στο επόμενο εξάμηνο. Γι’αυτούς τους λόγους κρίνουμε αναγκαίο στα σεμιναριακά όπου υπάρχει μεγάλη ζήτηση, τη δημιουργία κλιμακίων ώστε όλοι να επιλέγουν το μάθημα της αρεσκείας τους, πράγμα που είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν αρκετοί καθηγητές που δεν διστάζουν να προτείνουν την περαιτέρω αύξηση των σεμιναριακών ή την πριμοδότηση τους. Κάτι που αν γίνει με τους υπάρχοντες εξεταστικούς φραγμούς θα δυσχεράνει ακόμα περισσότερο τους ρυθμούς των σπουδών μας. Απέναντι στην θεοποίηση των σεμιναειακών μαθημάτων από τους καθηγητές μας και την προσπάθειά τους να τα αυξήσουν σε αριθμό με την αλλαγή του προγράμματος σπουδών, εμείς προτείνουμε οι καθηγητές να δίνουν τη δυνατότητα για απαλλακτικές εργασίες σε περισσότερα μαθήματα, αντί να μας αναγκάζουν να δίνουμε αυτές τις ανιερές εξετάσεις, που δεν μας προσφέρουν τίποτα παρα μόνο κάποιες αποσπασματικές γνώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα και όχι μια μεθοδολογία επεξεργασίας και κριτικής των ιστορικών γεγονότων.
Παράλληλα είμαστε το μόνο τμήμα με τόσο στενό περιορισμό στη δήλωση των μαθημάτων. Μέχρι και το Ε’ εξάμηνο δικαιούμαστε να δηλώσουμε μόνο τρία επιπλέον χρωστούμενα μαθήματα απο παλαιότερα εξάμηνα, τη στιγμή που σε άλλα τμήματα η δήλωση είτε είναι ανοιχτή, είτε ο περιορισμός δεν είναι μικρότερος από πέντε μαθήματα.
Αν όλα αυτά μας φαντάζουν απογοητευτικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πίσω από καθετί αρνητικό κρύβεται μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να διεκδικήσουμε και τελικά να κερδίσουμε καλύτερους όρους στην καθημερινότητά μας. Η λύση δεν βρίσκεται ούτε στον ατομικό δρόμο, τον ανταγωνισμό, το συνεχές τρέξιμο, ούτε στην ανάθεση των προβλημάτων μας σε εκπροσώπους-παράγοντες. Βρίσκεται στην καθημερινή πάλη μέσα στα αμφιθέατρα απέναντι σε όσους κάνουν την ζωή μας χειρότερη, βρίσκεται εκεί που το ατομικό ΕΓΩ γίνεται συλλογικό ΕΜΕΙΣ και δυναμώνει τόσο ώστε να φέρει στο προσκήνιο τις δικές μας ανάγκες για αξιοπρεπείς όρους σπουδών, για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, για μόνιμη και αξιοπρεπή δουλειά.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
- Άμεση κατάργηση του ενός σεμιναριακού.
- Κατάργηση των προαπαιτούμενων (πχ. ξένη γλώσσα)
- Δημιουργία περισσότερων κλιμακίων στα σεμιναριακά, ώστε να υπάρξει άμεση απορρόφηση όλων των φοιτητών.
- Κατάργηση των εξεταστικών φραγμών, δυνατότητα αντικατάστασης της εξέτασης με απαλλακτική εργασία.
- Ανοικτές δηλώσεις μαθημάτων.
Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ
Ε.Α.Α.Κ ★
Ε.Α.Α.Κ ★
