(αναδημοσίευση από alfavita.gr)
Ο πραγματικός στόχος είναι να αποσυνδεθεί το πτυχίο από το επάγγελμα και να μπει ένας ακόμη φραγμός
Στο κείμενο «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Πρώτα ο μαθητής» που κατέθεσε η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου στις 4 Μαρτίου 2010 στο Υπουργικό Συμβούλιο γίνεται αναφορά «στην καθιέρωση Πιστοποιητικού Παιδαγωγικής Κατάρτισης». Σύμφωνα με το κείμενο «η παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης παρέχεται : α) κατά τη διάρκεια των σπουδών και εντάσσεται στο Πρόγραμμα των Τμημάτων με τη μορφή «Ειδικού Προγράμματος Σπουδών στις Επιστήμες της Αγωγής», β) μετά την αποφοίτηση και με βάση όρους και προϋποθέσεις που τίθενται από το Υπουργείο Παιδείας σε συνεννόηση με τα ανώτατα ιδρύματα».
Παράλληλα επισημαίνεται ότι η εισαγωγή στο εκπαιδευτικό σύστημα προβλέπεται «μετά από επιτυχείς εξετάσεις στον ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών που θα διαθέτουν Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης» [...]
Το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας ή κατάρτισης (το Υπουργείο Παιδείας χρησιμοποίησε, μέσα σε περίπου ένα μήνα, σε επίσημα κείμενά του και τις δυο φράσεις) δεν είναι κάτι νέο. Το βρίσκουμε θεσμοθετημένο από το 1997 [...] (Υπουργός Παιδείας Γεράσιμος Αρσένης). Στο Άρθρο 6 του νόμου αυτού προβλέπονται σχετικά τα παρακάτω:
«.Με απόφαση των οικείων ΑΕΙ, που εγκρίνεται από τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, καταρτίζονται στα ΑΕΙ προγράμματα θεωρητικής κατάρτισης και πρακτικής άσκησης, διάρκειας δύο ακαδημαϊκών εξαμήνων, τα οποία παρακολουθούν οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί είτε κατά τη διάρκεια των βασικών σπουδών τους είτε μετά τη λήξη αυτών. Σε όσους παρακολουθούν επιτυχώς τα προγράμματα, χορηγείται πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα συμμετοχής στους διαγωνισμούς για την κατάρτιση πίνακα διοριστέων εκπαιδευτικών».
Ωστόσο η παραπάνω ρύθμιση δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα θέματα. Πρώτον πιστεύουμε ότι ο πραγματικός λόγος που το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας έρχεται πάλι στην επιφάνεια είναι να δημιουργηθεί ένας ακόμη φραγμός, ένα κόσκινο, στην πορεία των προσλήψεων των εκπαιδευτικών έτσι ώστε να εξυπηρετηθεί ο στρατηγικός στόχος που είναι η δραστική μείωση των διορισμών εκπαιδευτικών. [...] Ας προσέξουμε: εξετάσεις για να μπει κανείς στο Πανεπιστήμιο, εξετάσεις για το πτυχίο, εξετάσεις για το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας, Διαγωνισμός Εκπαιδευτικών, προϋπηρεσία, μεταπτυχιακό κλπ. Και όποιος … διασωθεί θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει μια θέση στη σχολική εκπαίδευση. Οι υπόλοιποι θα εξαφανιστούν από τον ορίζοντα, νόμιμα, καθώς θα έχουν σκοντάψει σε κάποιο από τα ψηλά εμπόδια. Κι όλα αυτά γιατί; Στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί.
Δεύτερον: Έχει κανείς αμφιβολία ότι εάν το Πιστοποιητικό αυτό αποκτιέται μετά τις προπτυχιακές σπουδές, θα ζητήσει η ιδιωτική πρωτοβουλία να συμμετέχει; Έχει κανείς αμφιβολία ότι τα ίδια τα Πανεπιστήμια στα πλαίσια των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων του «Μη τα περιμένετε όλα από τη δημόσια επιχορήγηση - δεν υπάρχει δυνατότητα - βγάλτε το ψωμί σας μόνοι σας» δεν θα επιδιώξουν να στήσουν ΚΕΚ για τα Πιστοποιητικά;
Τρίτο και σημαντικότερο: Ουσιαστικά και τυπικά προωθείται η οδηγία της Ε.Ε που ορίζει ότι η αποφοίτηση, η λήψη ενός τίτλου σπουδών, αποσυνδέεται από την επαγγελματική κατοχύρωση και διασφάλιση. Κι αυτό επιτυγχάνεται όταν οι απόφοιτοι των «καθηγητικών» σχολών, για να μπορέσουν να διδάξουν θα χρειαστεί να αποκτήσουν πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας, εκτός του βασικού κύκλου των σπουδών τους και στη συνέχεια να «αξιολογηθούν» ατομικά, μέσα από διαγωνισμούς τύπου ΑΣΕΠ. [...]
Παράλληλα επισημαίνεται ότι η εισαγωγή στο εκπαιδευτικό σύστημα προβλέπεται «μετά από επιτυχείς εξετάσεις στον ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών που θα διαθέτουν Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης» [...]
Το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας ή κατάρτισης (το Υπουργείο Παιδείας χρησιμοποίησε, μέσα σε περίπου ένα μήνα, σε επίσημα κείμενά του και τις δυο φράσεις) δεν είναι κάτι νέο. Το βρίσκουμε θεσμοθετημένο από το 1997 [...] (Υπουργός Παιδείας Γεράσιμος Αρσένης). Στο Άρθρο 6 του νόμου αυτού προβλέπονται σχετικά τα παρακάτω:«.Με απόφαση των οικείων ΑΕΙ, που εγκρίνεται από τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, καταρτίζονται στα ΑΕΙ προγράμματα θεωρητικής κατάρτισης και πρακτικής άσκησης, διάρκειας δύο ακαδημαϊκών εξαμήνων, τα οποία παρακολουθούν οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί είτε κατά τη διάρκεια των βασικών σπουδών τους είτε μετά τη λήξη αυτών. Σε όσους παρακολουθούν επιτυχώς τα προγράμματα, χορηγείται πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα συμμετοχής στους διαγωνισμούς για την κατάρτιση πίνακα διοριστέων εκπαιδευτικών».
Ωστόσο η παραπάνω ρύθμιση δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα θέματα. Πρώτον πιστεύουμε ότι ο πραγματικός λόγος που το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας έρχεται πάλι στην επιφάνεια είναι να δημιουργηθεί ένας ακόμη φραγμός, ένα κόσκινο, στην πορεία των προσλήψεων των εκπαιδευτικών έτσι ώστε να εξυπηρετηθεί ο στρατηγικός στόχος που είναι η δραστική μείωση των διορισμών εκπαιδευτικών. [...] Ας προσέξουμε: εξετάσεις για να μπει κανείς στο Πανεπιστήμιο, εξετάσεις για το πτυχίο, εξετάσεις για το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας, Διαγωνισμός Εκπαιδευτικών, προϋπηρεσία, μεταπτυχιακό κλπ. Και όποιος … διασωθεί θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει μια θέση στη σχολική εκπαίδευση. Οι υπόλοιποι θα εξαφανιστούν από τον ορίζοντα, νόμιμα, καθώς θα έχουν σκοντάψει σε κάποιο από τα ψηλά εμπόδια. Κι όλα αυτά γιατί; Στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί.
Δεύτερον: Έχει κανείς αμφιβολία ότι εάν το Πιστοποιητικό αυτό αποκτιέται μετά τις προπτυχιακές σπουδές, θα ζητήσει η ιδιωτική πρωτοβουλία να συμμετέχει; Έχει κανείς αμφιβολία ότι τα ίδια τα Πανεπιστήμια στα πλαίσια των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων του «Μη τα περιμένετε όλα από τη δημόσια επιχορήγηση - δεν υπάρχει δυνατότητα - βγάλτε το ψωμί σας μόνοι σας» δεν θα επιδιώξουν να στήσουν ΚΕΚ για τα Πιστοποιητικά;
Τρίτο και σημαντικότερο: Ουσιαστικά και τυπικά προωθείται η οδηγία της Ε.Ε που ορίζει ότι η αποφοίτηση, η λήψη ενός τίτλου σπουδών, αποσυνδέεται από την επαγγελματική κατοχύρωση και διασφάλιση. Κι αυτό επιτυγχάνεται όταν οι απόφοιτοι των «καθηγητικών» σχολών, για να μπορέσουν να διδάξουν θα χρειαστεί να αποκτήσουν πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας, εκτός του βασικού κύκλου των σπουδών τους και στη συνέχεια να «αξιολογηθούν» ατομικά, μέσα από διαγωνισμούς τύπου ΑΣΕΠ. [...]
