18 Νοεμβρίου 2015

JE SUIS PARIS? Μία ματιά στα γεγονότα…


«Σε μία Ευρώπη που αντιμετωπίζει το τεραστίων διαστάσεων προσφυγικό ζήτημα, σε μία Ευρώπη που την τελευταία πενταετία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρωτοφανούς έντασης οικονομική κρίση και με τις συνέπειες μιας εξίσου πρωτοφανούς πολιτικής λιτότητας, σε μια τέτοια Ευρώπη έρχεται τώρα να προστεθεί η «τρομοκρατική υστερία», με πολύ δυσοίωνες συνέπειες για το πολιτικό μέλλον της ηπείρου…». Η παραπάνω θέση γάλλου δημοσιογράφου την τραγική νύχτα της 13/11 που 122 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την τριπλή επίθεση στην γαλλική πρωτεύουσα, δεν θα μπορούσε να είναι πιο καίρια. Η αναβίωση της αντιτρομοκρατικής ρητορικής συμβαδίζει σχεδόν πάντα με την αναβίωση της αντί-ισλαμικής υστερίας, με την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τις συντηρητικές πολιτικές. Είναι ζητούμενο ο γαλλικός, αλλά και συνολικότερα όλοι οι λαοί της Ευρώπης, να αντιληφθούν τις πραγματικές αιτίες που οδηγούν σε τέτοια τραγικά φαινόμενα και να αποφύγουμε την αναδίπλωση σε αντιδραστικές σκέψεις και πολιτικές που μόνο νερό ρίχνουν στον μύλο της «τρομοκρατίας».

«Εν αρχήν ἦν ο πόλεμος….»
Το ISIS δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι το «αρνητικό αποτύπωμα» των επί 10ετίας επεμβάσεων των χωρών της Δύσης στην περιοχή της Μέσης ανατολής, η προσπάθεια δηλαδή της γεωπολιτικής κυριαρχίας της Αμερικής και της Ευρώπης πάνω στα κράτη και τους λαούς της περιοχής. Ξεκινώντας από το Αφγανιστάν, έπειτα το Ιράκ και με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη Συρία, οι ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις έχουν οδηγήσει σε πλήρη αποσταθεροποίηση την περιοχή, ανατρέποντας πολιτικά καθεστώτα και διαταράσσοντας τον κοινωνικό ιστό αυτών των περιοχών με τον πόλεμο, την πείνα, την εξαθλίωση. Η συσσωρευμένη αντίδραση στους Δυτικούς και η οργή για τον πόλεμο κόχλαζε στις μουσουλμανικές κοινωνίες.

«Η γέννηση του θηρίου…»
Αυτό όμως που κατάφερε να μετατρέψει αυτή την αντίδραση στην μεγαλύτερη στρατιωτική-εγκληματική ισλαμιστικη οργάνωση, ήταν και πάλι η παρεμβατικότητα της Δύσης. Συγκεκριμένα, η Αμερική, αλλά και η Γαλλία είχε αναμειχθεί, επιχείρησε να στρέψει μέρος αυτής της αντίδρασης εναντίον του καθεστώτος της Συρίας, εκμεταλλευόμενη τις αντιπαλότητα μεταξύ των δογμάτων του Ισλάμ (σιίτες-σουνίτες). Υπάρχουν τρανταχτές αποδείξεις αποστολής εξοπλισμού και παροχής πολεμικής εκπαίδευσης από την CIA, προς μέλη ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων. Αυτή η διαδικασία εν τέλει γέννησε και το ISIS. Μόνο που παράλληλα με την επίθεση στην Συρία, το ισλαμικό κράτος έβαλε στο στόχαστρό του και τις χώρες της Δύσης. Η παραπάνω θεώρηση προκύπτει από μια σειρά ανεξάρτητων και μη συνδεδεμένων μεταξύ τους πηγών (αρχηγοί κρατών, πολιτικοί, δημοσιογράφοι) και αποδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την υποκρισία της «πολιτισμένης Δύσης», όταν κηρύσσει τον πόλεμο στην τρομοκρατία.

Και τώρα τι θα γίνει;
Ώρες μετά την επίθεση, ο πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολλάντ, διακήρυττε ότι θα επιζητήσει την κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης για διευρυμένο χρονικό διάστημα αλλά και την εφαρμογή στρατιωτικού νόμου σε «ορισμένες περιοχές της επικράτειας». Η αναστολή βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων, όπως του «συνέρχεσθαι», η λογοκρισία της πολιτικής έκφρασης, η παραβίαση προσωπικών δεδομένων (όπως e-mail) ήδη έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται στην Γαλλική πρωτεύουσα από την επαύριον της επίθεσης. Παράλληλα υπάρχει σοβαρή πιθανότητα με το «ορισμένες περιοχές» να στοχοποιούνται τα γκέτο και οι συνοικίες μεταναστών που αφθονούν στο Παρίσι και γενικότερα στη Γαλλία και ο κίνδυνος στοχοποίησης του μουσουλμανικού στοιχείου. Και όλα αυτά ενώ η Γαλλική Αεροπορία στις 14/11 πραγματοποίησε 20 βομβαρδισμούς στο έδαφος της Συρίας…
Παράλληλα, υπάρχει και το φλέγον ζήτημα των προσφύγων που φαίνεται ότι θα οδηγηθεί σε έντονη κρίση λόγω του χτυπήματος. Ήδη η μια σειρά από Ευρωπαϊκές χώρες έχουν κλείσει τα σύνορά τους ακυρώνοντας κάθε προσφυγική εισροή προς αυτές, ενώ η Πολωνία ανακοίνωσε ότι αρνείται να δεχτεί πρόσφυγες. Μια ενδεχόμενη συνολική άρνηση αποδοχής των προσφυγικών ρευμάτων είναι πολύ πιθανή και θα οδηγήσει σε φοβερή μοίρα τους ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο αλλά και θα μετατρέψει τις χώρες υποδοχής, όπως η Ελλάδα, σε χώρες εγκλωβισμού.

Υπάρχει, λοιπόν συνολικότερος κίνδυνος μέσα από την ανάδυση της αντί-τρομοκρατικής ιδεολογίας, να οδηγηθούμε σε αντιδραστικές και συντηρητικές πολιτικές και στην εθνικιστική αναδίπλωση της Ευρώπης, γεγονός άλλωστε που, όπως επισημαίνει ο γάλλος δημοσιογράφος, υποβοηθάται από την σκληρή πολιτική λιτότητας που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και από την παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των ευρωπαϊκών κρατών και λαών (όπως είναι οι περιπτώσεις της Ελλάδας και της Πορτογαλίας).

Για εμάς, είναι απαραίτητο να αντιληφθούν οι λαοί της Ευρώπης, ότι ο πόλεμος, οι επεμβάσεις οδηγούν στην αποσταθεροποίηση και αυτή με τη σειρά της στην αντίδραση και την «τρομοκρατία». Γι’ αυτό πρέπει να αγωνιστούμε ώστε να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γεννούν την τρομοκρατία αλλά και το προσφυγικό πρόβλημα. Όπως επίσης, είναι χρέος όλων μας να μην επιτρέψουμε η χώρα μας, αλλά και συνολικά η Ευρώπη, να αναδιπλωθεί σε αντιδραστικές και αντιδημοκρατικές πολιτικές. Σε τελική ανάλυση, στο φαύλο κύκλο του πολέμου και της τρομοκρατίας, αυτοί που πάντα την «πληρώνουν» είναι ο απλός κόσμος, είτε πρόκειται για τον λαό της Συρίας που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τα σπίτια του μπροστά στην απειλή του πολέμου, είτε για τον γαλλικό λαό που πληρώνει τις πολιτικές επιλογές και τις μεγαλομανείς φαντασιώσεις της κυβέρνησής του.

Για να ξαναγυρίσουμε λοιπόν στο αρχικό ερώτημα, je suis Paris?, εμείς απαντάμε όχι! Δεν είμαστε με το Παρίσι, είμαστε με τον γαλλικό λαό, είμαστε με όλους τους λαούς του κόσμου!