Λίγο πριν συμπληρωθούν 2 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στο διεθνή μηχανισμό αποσάρθρωσης (Δ.Ν.Τ), οι επιπτώσεις της πολιτικής του σε συνδυασμό με τις κυβερνητικές τακτικές καθίστανται ολοφάνερες όχι μόνο στο πορτοφόλι των πολιτών αλλά και στην υγεία τους. Πληθώρα ερευνών που έχουν διεξαχθεί το τελευταίο διάστημα αναδεικνύουν την τραγική πραγματικότητα στην οποία καλούνται να επιβιώσουν οι πολίτες.
Πιο αναλυτικά, οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας και η αβεβαιότητα για την εργασιακή προοπτική έχουν ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την άυξηση των ποσοστών κατάθλιψης, κρίσης πανικού, αυτοκαταστροφικού ιδεασμού (10%), αυτοκτονιών (17-36%), κοινωνικής παθολογίας ( αλκοόλ, ναρκωτικά, πορνεία), με συνέπεια όλο και περισσότερα άτομα να χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης. Εξετάζοντας όλα αυτά καθίσταται αυτονόητη και αναγκαία η μέριμνα του Υπουργείου Υγείας για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Αυτό όμως μόνο σε μια περίοδο όπου θα λειτουργούσε το κοινωνικό κράτος. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η εναρμονισμένη με τη γενικότερη κυβερνητική πολιτική του εργασιακού μεσαίωνα επιλογή του Υπ. Υγείας να στελεχώσει δημόσιους φορείς με εθελοντές ψυχολόγους. Πρόκειται για μια προσχηματική και μη αποτελεσματική πρόταση που προωθεί την κατάφωρη εκμετάλλευση και την αμισθί εργασία των ψυχολόγων.
Ωστόσο, στην Ελλάδα του 2012, στην Ελλάδα του μνημονίου, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο αποδιάρθρωσης του συστήματος υγείας και πρόνοιας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνα, το Δ.Ν.Τ στο πέρασμά του από οποιαδήποτε χώρα εκτός των άλλων κατάφερε να σαρώσει το σύστημα υγείας με άμεσες συνέπεις:
τη μείωση των δεικτών υγείας
τη μείωση πόρων προς το σύστημα περίθαλψης
και έμμεσες στις συντάξεις και στην ασφάλιση.
Αυτή η άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική στοχεύει και στην αποδυνάμωση και αποστελέχωση των δημόσιων φορέων υγείας προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του κλάδου. Χαρακτηριστικό καθίσταται το παράδειγμα της συγχώνευσης του Ε.Σ.Υ σε 83 νοσοκομεία από 137 καθώς και το γεγονός ότι σχεδόν οι μισοί από τους φορείς που θα υπαχθούν στο σύστημα της εφεδρείας αποτελούν δομές υγείας και πρόνοιας (ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, Κέντρα Ψυχικής Υγείας κλπ).
Στα πλαίσια αυτά της κοινωνικής εξαθλίωσης δική μας απάντηση δε μπορεί να είναι άλλη παρά συλλογικές πρωτοβουλίες και αγώνες, που δε θα αποτελούν απλώς ένα κίνημα διαμρτυρίας και διεκδίκησης πρόσκαιρων και επιφανειακών λύσεων, αλλά θα απαιτούν ένα δημόσιο σύστημα ψυχικής υγείας προσαρμοσμένο στις ανάγκες του λαού. Η '' ατομική αλληλεγγύη'' ιδιωτικά ή κρατικά οργανωμένη είναι πολύ λιγότερο πλατιά και τελικά αναποτελεσματική σε σχέση με την αγωνιστική αλληλεγγύη ενός μαιζκού κινήματος που διεκδικεί μέτρα πανκοινωνικής ισχύος από το κράτος, την κυβέρνηση, την τρόικα και τους συνασπισμένους εργοδότες, που αγωνίζεται με την προοπτική της ανατροπής και μιας νέας κοινωνίας.
Να μην περάσει η υγειονομική μεταρρύθμιση
Ένταξη της ψυχικής υγείας στην κοινωνικη ασφάλιση
Ενίσχυση του δημοσίου χαρακτήρα του συστήματος υγείας
Ανεξάρτητοι-ες Προγράμματος Ψυχολογίας
