Φοιτητικές
εκλογές. Μια διαδικασία ξένη προς την
πλειοψηφία των φοιτητών, μια διαδικασία
που ίσως δημιουργεί αποστροφή. Γιατί
όμως η συμμετοχή σε μια μαζική δημοκρατική
διαδικασία δεν μπορεί να εμπνεύσει τους
φοιτητές;
Στην
προσπάθεια να συμμετάσχουμε και εμείς
σε αυτόν τον προβληματισμό ας δούμε
μερικές από τις “στερεοτυπικές” απόψεις
που επικρατούν:
Η λογική της αποχής:
Το
μεγαλύτερο, δυστυχώς, κομμάτι των
φοιτητών τείνει να αντιλαμβάνεται το
πανεπιστήμιο μονάχα σαν ακαδημαϊκό
χώρο που έρχεται να σπουδάσει και να
πάρει όσο το δυνατόν γρηγορότερα το
πτυχίο του. Με βάση αυτή τη λογική, θεωρεί
ότι ο σύλλογος, και τα όργανά του είναι
κάτι το περιττό, και έτσι απέχει από
κάθε μορφή συλλογικής διαδικασίας όπως
είναι και οι φοιτητικές εκλογές. Η
αντίληψη αυτή όμως παραβλέπει το γεγονός
ότι μέσα κι έξω από το πανεπιστήμιο
αντιμετωπίζουμε μια σειρά από προβλήματα.
Ειδικά στην περίοδο το νέο νομοσχέδιο
Γαβρόγλου για την παιδεία
έρχεται να αλλάξει ριζικά προς το
χειρότερο τον ήδη ασφυκτικό τρόπο με
τον οποίο σπουδάζουμε και να διαλύσει
το μέλλον της γενιάς μας, αποσπώντας
όποιο εναπομείναν επαγγελματικό δικαίωμα
υπήρχε στο πτυχίο μας, ορίζονται
αναβαθμισμένα καθήκοντα και αγώνες για
εμάς. Επομένως η αντίληψη της αποχής
παραβλέπει την αναγκαιότητα συλλογικής
έκφρασης και αγώνα για την υπεράσπιση
και διεκδίκηση των παραπάνω.
H
"αντιπαραταξιακή" λογικη:
Υπάρχει
και μια μερίδα των φοιτητών που ναι μεν
αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα των
συλλογικών διαδικασιών και οργάνων,
αλλά εξαιτίας κυρίως της δράσης των
καθεστωτικών παρατάξεων στη σχολή που
πράγματι παρεμβαίνουν στο σύλλογο και
τις διαδικασίες του με όρους κομματικής
οικοδόμησης και πελατειακών σχέσεων,
συμβάλλοντας στον εκφυλισμό του,
επιλέγουν την αποχή. Αυτή, όμως, η πρακτική
των παραπάνω δυνάμεων και η λογική του
«σάπιου φοιτητικού συνδικαλισμού» που
δημιουργούν και αναπαράγουν δεν
αντιστοιχεί σε καμία περίπτωση στην
πολιτική διαπάλη που λαμβάνει χώρα
εντός του πανεπιστημίου. Πέρα, λοιπόν,
από τους τύπους που θα εκπροσωπούν στη
σχολή την κομματική τους γραμμή και
ταυτόχρονα θα σε παίρνουν τηλέφωνο για
ποτάκια, υπάρχουν και πολιτικές
δυνάμεις οι οποίες όντως αγωνίζονται
για την προώθηση των συμφερόντων των
φοιτητών και επιδιώκουν οι διαδικασίες
του συλλόγου να είναι μαζικές, δημοκρατικές
και στα χέρια των φοιτητών.
H
"αντι-αναθετική" λογική:
Τέλος,
ένα μικρό μέρος του φοιτητικού συλλόγου
θεωρεί ότι οι φοιτητικές εκλογές δρούν
αναθετικά και ουσιαστικά αποσπούν τον
κόσμο των σχολών από το να αγωνιστούν
γιατί τα «φορτώνουν» στις πολιτικές
δυνάμεις. Αυτή η αντίληψη, ξεκινάει μεν
από έναν υγιή προβληματισμό, αλλά
παραβλέπει το γεγονός ότι οι εκλογές
καθορίζουν πολλά περισσότερα στην
εσωτερική λειτουργία και ζωή του συλλόγου
από ένα απλό αποτέλεσμα.
Γιατί
λοιπόν έχει σημασία να συμμετέχουμε
όλοι στις φοιτητικές εκλογές;
- Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν μια σφυγμομέτρηση του παλμού της σπουδάζουσας νεολαίας, η οποία καλείται να πάρει θέση πάνω στην ασφυκτική πραγματικότητα που της έχει επιβληθεί. Την επόμενη των εκλογών, δεν θα είμαστε η νεολαία που “αδιαφορεί για τα πολιτικά”, η νεολαία που “δεν νοιάζεται, αρκεί να έχει καπουτσίνο και τσιγάρα”. Η συμμετοχή στις φοιτητικές εκλογές αποτελεί από μόνη της πολιτική τοποθέτηση -μια πολιτική τοποθέτηση που δεν πρέπει να χαρίσουμε τόσο εύκολα. Σε μια συγκυρία που μας θέλουν σκυφτούς και φοβισμένους, αδιάφορους και απαθείς, ας τους δείξουμε πως δεν ξεχάσαμε ότι μας πέφτει λόγος. Πως η νεολαία μπορεί να είναι για ακόμα μια φορά εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που δεν συμβιβάζεται, ο αποσταθεροποιητικός παράγοντας στην σταθερότητα της λιτότητας, της ανεργίας και της μιζέριας.
- Εντός και εκτός πανεπιστημίου, ειδικά μέσα στα χρόνια της κρίσης, προσπαθούν να μας επιβάλλουν μια ζοφερή πραγματικότητα. Μόλις προχθές ψηφίστηκε το τέταρτο μνημόνιο (ούτε ένα, ούτε δύο...) ενώ και μέσα στη σχολή η κατάσταση δεν διαγράφεται ιδιαίτερα αισιόδοξη: Από την κατάργηση της διδακτικής επάρκειας, στην ανυπαρξία μόνιμων διορισμών την τελευταία δεκαετία, ο δρόμος είναι μικρός -όχι όμως προκαθορισμένος. Για να μπορέσουμε, λοιπόν, να κατοχυρώσουμε εκ νέου τα δικαιώματα και τα συμφέροντα μας, είναι αναγκαία η συμμετοχή στις διαδικασίες του συλλόγου, ο οποίος αποτελεί το μοναδικό όπλο που έχουμε για να διεκδικούμε και να κατακτούμε νίκες, όπως έχει αποδείξει η ιστορία των φοιτητικών κινημάτων. Η μαζικότητα των διαδικασιών του λοιπόν παίζει καθοριστικό ρόλο για την ισχύ που αυτός θα έχει, άρα και για την δυνατότητά μας να κερδίζουμε τις μικρές και μεγάλες μάχες που έχει να δώσει η γενιά μας.
- Όπως σε όλες τις εκλογικές μάχες, καλείσαι και στις φοιτητικές εκλογές να επιλέξεις «με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις». Οι φοιτητικές παρατάξεις, όσο κι αν ορισμένες από αυτές πλασάρονται ως παρεούλες, εκφράζουν συγκεκριμένες πολιτικές τοποθετήσεις και συγκεκριμένη στάση απέναντι στα ζητήματα του πανεπιστημίου. Ως εκ τούτου, όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι εκλογές δεν είναι παρά ένα πανηγύρι, θα επιμένουμε ότι είναι πολιτική διαδικασία. Στις εκλογές δεν ψηφίζουμε τους φίλους μας, αλλά πολιτικό χώρο και πολιτικές αντιλήψεις.
- Εκτός από την καταγραφή ενός πολιτικού συσχετισμού στο Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου, η οποία έχει σίγουρα μια σημασία, ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι μέσα από τις εκλογές ορίζεται η απαρτία της Γενικής Συνέλευσης, με βάση το 10% των ψηφισάντων, όπως αναγραφόταν στο καταστατικό του συλλόγου. Επομένως οι εκλογές είναι μια ουσιαστική διαδικασία του συλλόγου μας, καθώς δρουν προωθητικά για τη διεξαγωγή των Γενικών Συνελεύσεων -μεγαλύτερη συμμετοχή στις εκλογές σημαίνει μεγαλύτερη συμμετοχή στις συνελεύσεις και νομιμοποίηση στα μάτια των φοιτητών αλλά και της κοινωνίας. Η συμμετοχή στις εκλογές και σε όλες τις άλλες κινηματικές και δημοκρατικές διαδικασίες του συλλόγου, δεν αποτελούν συναίνεση σε μια σαπίλα, αλλά ακριβώς το αντίθετο! Αποτελούν την μοναδική πραγματική κατεύθυνση υπέρβασης της.
Άρα
η αποχή από τις φοιτητικές εκλογές δεν
αποτελεί λύση στις όντως υπαρκτές
προβληματικές που χαρακτηρίζουν τις
διαδικασίες του συλλόγου. Δεν αποτελεί
στάση διαμαρτυρίας, αλλά εν τέλει
καταλήγει στην παθητική αποδοχή μιας
πραγματικότητας που μας έχουν επιβάλλει.
Η αδιαφορία για “τα κοινά”, συνεπάγεται
την αδιαφορία για τις σπουδές μας, για
το εργασιακό μας μέλλον, για τις κοινωνικές
εξελίξεις αλλά και εν τέλει συμβάλλει
στη διαμόρφωση μιας “απολιτίκ”
κουλτούρας συνολικά στην κοινωνία.
«Αυτοί
που είναι εναντίον της πολιτικής είναι
υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται»
Μπ.
Μπρέχτ
Για
μας οι εκλογές δεν αποτελούν παρά μια
ακόμη πολιτική μάχη που ερχόμαστε να
δώσουμε φιλοδοξώντας να συμπορευτούμε
με όλους τους φοιτητές που αισθάνονται
ότι τα συμφέροντά τους πλήττονται από
τις ασκούμενες πολιτικές στην εκπαίδευση
και θέλουν να αγωνιστούν για ένα
πανεπιστήμιο πραγματικά δημόσιο, δωρεάν
και δημοκρατικό.
Επιμένουμε
να συμμετέχουμε για να γίνει ο σύλλογος
όπλο στα χέρια των φοιτητών.
Για
να μην αποφασίζουν άλλοι για εμάς, χωρίς
εμάς!
