Όταν κάποιος ακούει για την σχολή μας , την Φιλοσοφική, κατ'ευθείαν σκέφτεται τα τμήματα της φιλολογίας , της ψυχολογίας, της ιστορίας και αρχαιολογίας. Σπάνια κανείς αναφέρεται στα ξενόγλωσσα τμήματα (αγγλική , γαλλική φιλολογία) , πόσο μάλλον σε τμήματα όπως είναι η ιταλική, ισπανική, γρμανική φιλολογία. Τα τμήματα αυτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τα ¨μεγάλα” - κεντρικά τμήματα της Φιλοσοφικής και μάλλον παίζουν ρόλο κομπάρσου. Παρ' όλα αυτά , αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι καθώς εύκολα μπορούμε να παρατηρήσουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχουν τα τμήματα αυτά στις αυθαιρεσίες των καθηγητών και στην υποτίμηση τους από το ίδρυμα. Στο συγκεκριμένο κείμενο θα αναφερθούμε στο τμήμα του γαλλικού το οποίο αποτελεί χαρακτηρηστική περίπτωση αυτής της κατάστασης.
Οι φοιτητές της γαλλικής φιλολογίας θα έχουν αντιληφθεί σε ποιά κατάσταση αναφερόμαστε..
Πιο αναλυτικά:
1) Το χιλιοειπωμένο ζήτημα των συγγραμμάτων! Ενώ όλοι οι φοιτητές φιλοσοφικής δικαιούνται και εν τέλει παίρνουν ένα σύγγραμμα ανά μάθημα, στο δικό μας τμήμα θεωρείται πολυτέλεια αν πάρουμε πάνω από ένα σύγγραμμα το εξάμηνο. Αυτό συμβαίνει διότι λόγω της χαμηλής κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία οι παραγγελίες για συγγράμματα σε ξένους εκδοτικούς οίκους δεν εξυπηρετούνται. Παρ' όλα αυτά οι καθηγητές συνεχίζουν να παραγγέλνουν ξένα συγγράμματα με αποτέλεσμα να μην έχουμε κανένα! Η κατάσταση είναι ανεπίτρεπτη ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι τα προηγούμενα χρόνια οι φοιτητές λάμβαναν περισσότερα του ενός βιβλία δωρεάν για να καλύψουν όλη την ύλη της βιβλιογραφίας.
2) Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι είτε θα αγοράσουμε οι ίδιοι τα βιβλία μας (μας πουλάνε φούμαρα για δημόσια παιδεία) είτε ότι θα εκβιαζόμαστε να παρακολούθουμε το μάθημα για να κρατάμε σημειώσεις ακόμη και αν δεν μπορούμε είτε διότι δουλεύουμε είτε διότι απλά δεν θέλουμε! Έμμεσα λοιπόν επιστρέφουμε σε ένα μοτίβο “σχολείου” , ο οποίος υποτιμά τον χαρακτήρα των ελεύθερων ακαδημαικών διαλέξεων του Πανεπιστημίου.
3) Οι καθηγητές σε αυτήν την συγκυρία , αντί να προσπαθούν να βελτιώσουν την κατάσταση, είτε προτείνοντας διαφορετικά συγγράμματα είτε δείχνοντας κατανόηση απέναντι στους φοιτητές , δυσχεραίνουν τα πράγματα με την στάση τους . Δεν ανεβάζουν τις παραδόσεις των μαθημάτων στο e-class και “πουλάνε” σημειώσεις αγκαλιά με την ΔΑΠ. Αυτό όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα αλλά το παρατείνει επ' άπειρον.
4) Ακόμη, οι καθηγητές βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν του κεφαλιού τους. Στα πιο πολλά μαθήματα υπάρχει χαρτί στο οποίο σημειώνεται ονομαστικά ο κάθε φοιτητής που βρίσκεται στο μάθημα έτσι ώστε να λαμβάνεται υπ' όψιν η παρουσία του στον βαθμό της εξεταστικής, αλλά κατά τ' άλλα μιλάμε για αξιοκρατία. Αν η ουσία του Πανεπιστημίου είναι το πόσο “συνεπής” είναι κάποιος ας το κλείσουμε το μαγαζί. Και το κερασάκι στην τούρτα , επιβάλλονται εργασίες οι οποίες συμβάλλουν στον βαθμό του εκάστοτε μαθήματος στην εξεταστική. Οι εργασίες πρέπει να είναι όντως προαιρετικές και να γίνονται από φοιτητές που θέλουν να εμβαθύνουν στο συγκεκριμένο θέμα και όχι εκβιαστικά και υποχρεωτικά για επιπλέον βαθμό.
5) Καθηγητές ,όπως η κ. Αποστόλου, με το “απουσιολόγιό” τους , αρχίζουν και “κόβουν φάτσες” και στιγματίζουν φοιτητές οι οποίοι για τον έναν ή τον άλλον λόγο δεν είναι παρόντες στο μάθημα και δημιουργούν ένα δίκτυο πελατειακών σχέσεων με αυτούς που μπαίνουν στο μάθημα, πράγμα το οποίο για εμάς είναι εκτός Πανεπιστημίου και οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια.
Αυτά είναι ενδεικτικά παραδείγματα για το τι συμβαίνει στην καθημερινότητα των φοιτητών του γαλλικού και πιστεύουμε ότι όσο δίνεται περιθώριο σε όσους επιβάλλουν μία τέτοια κατάσταση τα πράγματα θα χειροτερέψουν για όλους μας.
Επιλέγουμε λοιπόν να βάλουμε ένα τέρμα σε όλα αυτά και να υψώσουμε αντιστάσεις έτσι ώστε να εμποδίσουμε τα χειρότερα να έρθουν! Επιλέγουμε τον συλλογικό αγώνα μέσα από τον φοιτητικό μας σύλλογο για να διεκδικήσουμε όσα μας αρνούνται!
Οι φοιτητές της γαλλικής φιλολογίας θα έχουν αντιληφθεί σε ποιά κατάσταση αναφερόμαστε..
Πιο αναλυτικά:
1) Το χιλιοειπωμένο ζήτημα των συγγραμμάτων! Ενώ όλοι οι φοιτητές φιλοσοφικής δικαιούνται και εν τέλει παίρνουν ένα σύγγραμμα ανά μάθημα, στο δικό μας τμήμα θεωρείται πολυτέλεια αν πάρουμε πάνω από ένα σύγγραμμα το εξάμηνο. Αυτό συμβαίνει διότι λόγω της χαμηλής κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία οι παραγγελίες για συγγράμματα σε ξένους εκδοτικούς οίκους δεν εξυπηρετούνται. Παρ' όλα αυτά οι καθηγητές συνεχίζουν να παραγγέλνουν ξένα συγγράμματα με αποτέλεσμα να μην έχουμε κανένα! Η κατάσταση είναι ανεπίτρεπτη ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι τα προηγούμενα χρόνια οι φοιτητές λάμβαναν περισσότερα του ενός βιβλία δωρεάν για να καλύψουν όλη την ύλη της βιβλιογραφίας.
2) Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι είτε θα αγοράσουμε οι ίδιοι τα βιβλία μας (μας πουλάνε φούμαρα για δημόσια παιδεία) είτε ότι θα εκβιαζόμαστε να παρακολούθουμε το μάθημα για να κρατάμε σημειώσεις ακόμη και αν δεν μπορούμε είτε διότι δουλεύουμε είτε διότι απλά δεν θέλουμε! Έμμεσα λοιπόν επιστρέφουμε σε ένα μοτίβο “σχολείου” , ο οποίος υποτιμά τον χαρακτήρα των ελεύθερων ακαδημαικών διαλέξεων του Πανεπιστημίου.
3) Οι καθηγητές σε αυτήν την συγκυρία , αντί να προσπαθούν να βελτιώσουν την κατάσταση, είτε προτείνοντας διαφορετικά συγγράμματα είτε δείχνοντας κατανόηση απέναντι στους φοιτητές , δυσχεραίνουν τα πράγματα με την στάση τους . Δεν ανεβάζουν τις παραδόσεις των μαθημάτων στο e-class και “πουλάνε” σημειώσεις αγκαλιά με την ΔΑΠ. Αυτό όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα αλλά το παρατείνει επ' άπειρον.
4) Ακόμη, οι καθηγητές βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν του κεφαλιού τους. Στα πιο πολλά μαθήματα υπάρχει χαρτί στο οποίο σημειώνεται ονομαστικά ο κάθε φοιτητής που βρίσκεται στο μάθημα έτσι ώστε να λαμβάνεται υπ' όψιν η παρουσία του στον βαθμό της εξεταστικής, αλλά κατά τ' άλλα μιλάμε για αξιοκρατία. Αν η ουσία του Πανεπιστημίου είναι το πόσο “συνεπής” είναι κάποιος ας το κλείσουμε το μαγαζί. Και το κερασάκι στην τούρτα , επιβάλλονται εργασίες οι οποίες συμβάλλουν στον βαθμό του εκάστοτε μαθήματος στην εξεταστική. Οι εργασίες πρέπει να είναι όντως προαιρετικές και να γίνονται από φοιτητές που θέλουν να εμβαθύνουν στο συγκεκριμένο θέμα και όχι εκβιαστικά και υποχρεωτικά για επιπλέον βαθμό.
5) Καθηγητές ,όπως η κ. Αποστόλου, με το “απουσιολόγιό” τους , αρχίζουν και “κόβουν φάτσες” και στιγματίζουν φοιτητές οι οποίοι για τον έναν ή τον άλλον λόγο δεν είναι παρόντες στο μάθημα και δημιουργούν ένα δίκτυο πελατειακών σχέσεων με αυτούς που μπαίνουν στο μάθημα, πράγμα το οποίο για εμάς είναι εκτός Πανεπιστημίου και οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια.
Αυτά είναι ενδεικτικά παραδείγματα για το τι συμβαίνει στην καθημερινότητα των φοιτητών του γαλλικού και πιστεύουμε ότι όσο δίνεται περιθώριο σε όσους επιβάλλουν μία τέτοια κατάσταση τα πράγματα θα χειροτερέψουν για όλους μας.
Επιλέγουμε λοιπόν να βάλουμε ένα τέρμα σε όλα αυτά και να υψώσουμε αντιστάσεις έτσι ώστε να εμποδίσουμε τα χειρότερα να έρθουν! Επιλέγουμε τον συλλογικό αγώνα μέσα από τον φοιτητικό μας σύλλογο για να διεκδικήσουμε όσα μας αρνούνται!
