Η κουβέντα για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών έχει ξεκινήσει εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία, ωστόσο σήμερα επαναφέρεται σαφέστατα επικαιροποιημένη.
Επιχείρημα 1ο: Οι ώρες των μαθημάτων μειώνονται
Το επιχείρημα αυτό είναι σαθρό και καταρρίπτεται εύκολα καθώς στην καλύτερη περίπτωση οι ώρες θα μειωθούν ελάχιστα (από μια έως τέσσερις ώρες την εβδομάδα), ενώ υπάρχει και το ενδεχόμενο αυτές να αυξηθούν εξαιτίας των επιλεγόμενων από άλλα τμήματα μαθημάτων τα οποία θα παραμείνουν 5ωρα.
Επιχείρημα 2ο: Με το καθεστώς των 2 καθηγητών τα μαθήματα ούτως ή άλλως δεν είναι 40 αλλά 80
Ούτε κι αυτό το επιχείρημα ευσταθεί και θα είχε μηδενική αξία αν ήταν σε ισχύ ο συμψηφισμός και η κατοχύρωση, η οποία καταργήθηκε πριν 2 χρόνια. Αυτές οι ρυθμίσεις προβλέπουν, σε κάθε μάθημα που έχει 2 ή περισσότερους διδάσκοντες να ισχύει πρώτα ο απόλυτος συμψηφισμός, δηλαδή 10+0=5, και ύστερα, αν δηλαδή δεν περνάμε το μάθημα με τον συμψηφισμό, να μπορούμε να κατοχυρώνουμε το μέρος του μαθήματος που περάσαμε και το Σεπτέμβρη να δίνουμε μόνο το μέρος του μαθήματος που κοπήκαμε. Είναι συνεπώς εμφανές ότι η κατάργηση αυτών των ρυθμίσεων με πρωτοβουλία των καθηγητών, της ΔΑΠ, της ΠΑΣΠ αλλά και με τη σιωπηλή συναίνεση της ΠΚΣ, έγινε με σκοπό να προλειάνει το έδαφος για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών.
Ο κύριος Βοσκός όμως αποσιωπά το ότι με την αύξηση των μαθημάτων θα αυξηθεί σημαντικά και η εξεταστέα ύλη. Λογικά θα περιμέναμε ότι με το παρόν καθεστώς των δύο καθηγητών ανά μάθημα αυτοί θα αυτοπεριορίζονταν όσον αφορά την εξεταστέα ύλη. Αυτό όπως όλοι έχουμε διαπιστώσει δεν συμβαίνει και η ύλη είναι τις περισσότερες φορές απέραντη. Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν αλλάξει το πρόγραμμα σπουδών...
Που αποσκοπεί η αλλαγή; Πού θα οδηγηθούμε;
Οι προτάσεις του κ. Βοσκού για την διάσπαση των μαθημάτων μας από 5ωρα σε 3ωρα και την παράλληλη αύξησή τους από 40 σε 60 είναι σύμφυτες με τις κατευθύνσεις της Μπολόνια για διασπάσεις μαθημάτων, τμημάτων, πτυχίων και εντάσσονται στη συνολικότερη προσπάθεια του Υπουργείου να αποτοιχίσει τα επαγγελματικά μας δικαιώματα από το πτυχίο και να δυσχεράνει τους ρυθμούς σπουδών μας στην κατεύθυνση της εντατικοποίησης και πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος. Η αύξηση των μαθημάτων θα οδηγήσει αναπόφευκτα και στην αύξηση των εξετάσεων που θα είμαστε αναγκασμένοι να δίνουμε. Και όλο αυτό βέβαια θα οδηγήσει και στην αύξηση του χρόνου σπουδών μας μετατρέποντας το πτυχίο σε ένα άπιαστο όνειρο...
Άλλωστε, το ζήτημα της αλλαγής του προγράμματος σπουδών ανοίγει αυτήν την εποχή σε μια πληθώρα σχολών, όπως η Νομική, το Οικονομικό, το Πολυτεχνείο αλλά και πολλές άλλες σχολές και αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο. Ένα παράδειγμα για το πού μπορεί να οδηγηθούμε είναι αυτό της Γεωπονικής στην οποία τα μαθήματα από 50 που ήταν αρχικά, αργότερα έγιναν 70 και κατέληξαν σήμερα 120 (!) με αποτέλεσμα ο μέσος όρος φοίτησης αυτής της σχολής να έχει φτάσει τα 7,5 χρόνια!
Εκτός όλων αυτών η αλλαγή του προγράμματος σπουδών θα ανοίξει διάπλατα το δρόμο στους καθηγητές να περάσουν κι άλλες τέτοιου είδους αλλαγές, οι οποίες έχουν βέβαια απορριφθεί επανειλημμένα από το φοιτητικό σύλλογο. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η πρόταση για διάσπαση του Φιλολογικού σε δυο ροές, αυτή του φιλολόγου-καθηγητή β'βάθμιας και αυτή του φιλολόγου-ερευνητή. Είναι φανερό πως τέτοιες αλλαγές οδηγούν χωρίς αμφιβολία στη δημιουργία φοιτητών πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Επιπλέον, με αυτές τις αλλαγές ο δρόμος ανοίγεται διάπλατα και για τη μετατροπή των διδακτικών μονάδων που αντιστοιχούν σε κάθε μάθημα σε πιστωτικές, δηλαδή τη δημιουργία μαθημάτων διαφορετικής μεταξύ τους αξίας. Έτσι, το πτυχίο μας θα μετατραπεί σε ατομικό φάκελο προσόντων, όμοιο με αυτόν των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, και ο καθένας μας θα πρέπει ατομικά να κυνηγάει το πιο “ακριβό” μάθημα για να αποκτήσει ένα πτυχίο που θα τον αναγκάζει σε ατομική διεκδίκηση εργασίας με τους χειρότερους δυνατούς όρους. Παράλληλα, η αλλαγή του προγράμματος σπουδών διευκολύνει την πλήρη εφαρμογή της διάταξης για τη λίστα συγγραμμάτων καθώς οι καθηγητές μας δεν θα είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι να βρουν παραθυράκια στο νόμο για να λάβουμε τα απαραίτητα για μας συγγράμματα, αλλά θα λαμβάνουμε μόνον ένα για κάθε μάθημα.
Τι λένε για αυτά οι παρατάξεις;
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ όχι μόνο δεν λέει τίποτα για όλα αυτά αν και αυτοπροβάλλεται ως η “δύναμη εμπιστοσύνης”, αλλά ως γνήσιο κυβερνητικό φερέφωνο πιέζει για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών, αδιαφορώντας για τις αποφάσεις του φοιτητικού συλλόγου αλλά και για τα πραγματικά συμφέροντα των φοιτητών, μιας και αυτά ουδόλως προσιδιάζουν με αυτά της κυβέρνησης. Οι συνάδελφοι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ άλλωστε λίγο ενδιαφέρονται για το αν θα καταφέρουμε να περάσουμε τα μαθήματα καθώς έχουν εξασφαλισμένες θέσεις στα μεταπτυχιακά πριν ακόμα τελειώσουν το Α’ εξάμηνο!
Η ΠΑΣΠ παρά τις συχνές τις αγωνιστικές κορώνες και “διεκδικήσεις” της για το τμήμα, επιλέγει να μη βγάλει άχνα για μια αλλαγή που διακυβεύει το πτυχίο μας. Άλλωστε, επιμένει να λειτουργεί στο πλευρό των καθηγητών και του υπουργείου, και να υποστηρίζει τις διατάξεις για την εφαρμογή της Αξιολόγησης και όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων.
Καλούμε επιτέλους την ΠΚΣ να πάρει ξεκάθαρη θέση για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών καθώς αυτή και η ΔΑΠ ήταν οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που συμμετείχαν πέρυσι στην επιτροπή του Βοσκού για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών. Οι συνάδελφοι από την ΠΚΣ θα πρέπει επιτέλους να υπερασπιστούν και τις έντονα αγωνιστικές τους φανφάρες, χωρίς να καταγγέλουν τις αποφάσεις του φοιτητικού συλλόγου και αφήνοντας κατά μέρος τα αιτήματά τους για “ειδίκευση μέσα στο πτυχίο”. Έτσι κι αλλιώς τους πρόλαβε ο κ. Βοσκός...!
Τι πραγματικά πρέπει να αλλάξει;
Το πρόγραμμα σπουδών όντως έχει πολλά προβλήματα και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Τα επαγγελματικά δικαιώματα που κατοχυρώνει είναι περιορισμένα και δεν μας δίνει άμεσα τη δυνατότητα να δουλέψουμε μετά τη σχολή. Επιπλέον, το αποστειρωμένο περιεχόμενο των μαθημάτων, αλλά και ο στείρος και διεκπεραιωτικός τρόπος διδασκαλίας απέχουν πολύ από τις ανάγκες μας ως σύγχρονων εκπαιδευτικών και ως φοιτητών. Οι προτάσεις όμως των καθηγητών δεν έχουν σκοπό να επιλύσουν τα υπάρχοντα προβλήματα, αλλά να τα επιτείνουν, μετατρέποντας τις σπουδές μας σε καταναγκαστικό έργο.
Απαιτούμε:
· Καμία εφαρμογή των προτεινόμενων αλλαγών στο πρόγραμμα σπουδών του Φιλολογικού – Όχι στις κατευθύνσεις της Μπολόνια για διασπάσεις μαθημάτων, τμημάτων, πτυχίων
· Όχι στις πιστωτικές μονάδες και την Αξιολόγηση.
· Καμία εφαρμογή του νέου νόμου-πλαίσιο στο τμήμα μας – έγκαιρη διανομή όλων των βιβλίων μέσα στη σχολή.
· Όχι στα προαπαιτούμενα και τις αλυσίδες μαθημάτων.
Παλεύουμε για:
· Ενιαίο πτυχίο φιλολόγου με κατοχυρωμένα όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα.
· Μαζικούς και μόνιμους διορισμούς στο δημόσιο σχολείο με μόνη προϋπόθεση το πτυχίο – κατάργηση του θεσμού της ωρομισθίας και της αναπλήρωσης.
· Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.
· Να ξανατεθούν σε ισχύ οι εξεταστικές ρυθμίσεις του συμψηφισμού και της κατοχύρωσης.
· Προαιρετικές ομαδικές απαλλακτικές εργασίες με ελεύθερης επιλογής βιβλιογραφία και θέμα από τους φοιτητές.
Οι σημερινές προτάσεις του κ. Βοσκού συμπυκνώνονται στη διάσπαση των μαθημάτων μας από 5ωρα σε 3ωρα και την παράλληλη αύξησή τους από 40 σε 60.
Επιχείρημα 1ο: Οι ώρες των μαθημάτων μειώνονται
Το επιχείρημα αυτό είναι σαθρό και καταρρίπτεται εύκολα καθώς στην καλύτερη περίπτωση οι ώρες θα μειωθούν ελάχιστα (από μια έως τέσσερις ώρες την εβδομάδα), ενώ υπάρχει και το ενδεχόμενο αυτές να αυξηθούν εξαιτίας των επιλεγόμενων από άλλα τμήματα μαθημάτων τα οποία θα παραμείνουν 5ωρα.
Επιχείρημα 2ο: Με το καθεστώς των 2 καθηγητών τα μαθήματα ούτως ή άλλως δεν είναι 40 αλλά 80
Ούτε κι αυτό το επιχείρημα ευσταθεί και θα είχε μηδενική αξία αν ήταν σε ισχύ ο συμψηφισμός και η κατοχύρωση, η οποία καταργήθηκε πριν 2 χρόνια. Αυτές οι ρυθμίσεις προβλέπουν, σε κάθε μάθημα που έχει 2 ή περισσότερους διδάσκοντες να ισχύει πρώτα ο απόλυτος συμψηφισμός, δηλαδή 10+0=5, και ύστερα, αν δηλαδή δεν περνάμε το μάθημα με τον συμψηφισμό, να μπορούμε να κατοχυρώνουμε το μέρος του μαθήματος που περάσαμε και το Σεπτέμβρη να δίνουμε μόνο το μέρος του μαθήματος που κοπήκαμε. Είναι συνεπώς εμφανές ότι η κατάργηση αυτών των ρυθμίσεων με πρωτοβουλία των καθηγητών, της ΔΑΠ, της ΠΑΣΠ αλλά και με τη σιωπηλή συναίνεση της ΠΚΣ, έγινε με σκοπό να προλειάνει το έδαφος για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών.
Ο κύριος Βοσκός όμως αποσιωπά το ότι με την αύξηση των μαθημάτων θα αυξηθεί σημαντικά και η εξεταστέα ύλη. Λογικά θα περιμέναμε ότι με το παρόν καθεστώς των δύο καθηγητών ανά μάθημα αυτοί θα αυτοπεριορίζονταν όσον αφορά την εξεταστέα ύλη. Αυτό όπως όλοι έχουμε διαπιστώσει δεν συμβαίνει και η ύλη είναι τις περισσότερες φορές απέραντη. Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν αλλάξει το πρόγραμμα σπουδών...
Που αποσκοπεί η αλλαγή; Πού θα οδηγηθούμε;
Οι προτάσεις του κ. Βοσκού για την διάσπαση των μαθημάτων μας από 5ωρα σε 3ωρα και την παράλληλη αύξησή τους από 40 σε 60 είναι σύμφυτες με τις κατευθύνσεις της Μπολόνια για διασπάσεις μαθημάτων, τμημάτων, πτυχίων και εντάσσονται στη συνολικότερη προσπάθεια του Υπουργείου να αποτοιχίσει τα επαγγελματικά μας δικαιώματα από το πτυχίο και να δυσχεράνει τους ρυθμούς σπουδών μας στην κατεύθυνση της εντατικοποίησης και πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος. Η αύξηση των μαθημάτων θα οδηγήσει αναπόφευκτα και στην αύξηση των εξετάσεων που θα είμαστε αναγκασμένοι να δίνουμε. Και όλο αυτό βέβαια θα οδηγήσει και στην αύξηση του χρόνου σπουδών μας μετατρέποντας το πτυχίο σε ένα άπιαστο όνειρο...
Άλλωστε, το ζήτημα της αλλαγής του προγράμματος σπουδών ανοίγει αυτήν την εποχή σε μια πληθώρα σχολών, όπως η Νομική, το Οικονομικό, το Πολυτεχνείο αλλά και πολλές άλλες σχολές και αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο. Ένα παράδειγμα για το πού μπορεί να οδηγηθούμε είναι αυτό της Γεωπονικής στην οποία τα μαθήματα από 50 που ήταν αρχικά, αργότερα έγιναν 70 και κατέληξαν σήμερα 120 (!) με αποτέλεσμα ο μέσος όρος φοίτησης αυτής της σχολής να έχει φτάσει τα 7,5 χρόνια!
Εκτός όλων αυτών η αλλαγή του προγράμματος σπουδών θα ανοίξει διάπλατα το δρόμο στους καθηγητές να περάσουν κι άλλες τέτοιου είδους αλλαγές, οι οποίες έχουν βέβαια απορριφθεί επανειλημμένα από το φοιτητικό σύλλογο. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η πρόταση για διάσπαση του Φιλολογικού σε δυο ροές, αυτή του φιλολόγου-καθηγητή β'βάθμιας και αυτή του φιλολόγου-ερευνητή. Είναι φανερό πως τέτοιες αλλαγές οδηγούν χωρίς αμφιβολία στη δημιουργία φοιτητών πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Επιπλέον, με αυτές τις αλλαγές ο δρόμος ανοίγεται διάπλατα και για τη μετατροπή των διδακτικών μονάδων που αντιστοιχούν σε κάθε μάθημα σε πιστωτικές, δηλαδή τη δημιουργία μαθημάτων διαφορετικής μεταξύ τους αξίας. Έτσι, το πτυχίο μας θα μετατραπεί σε ατομικό φάκελο προσόντων, όμοιο με αυτόν των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, και ο καθένας μας θα πρέπει ατομικά να κυνηγάει το πιο “ακριβό” μάθημα για να αποκτήσει ένα πτυχίο που θα τον αναγκάζει σε ατομική διεκδίκηση εργασίας με τους χειρότερους δυνατούς όρους. Παράλληλα, η αλλαγή του προγράμματος σπουδών διευκολύνει την πλήρη εφαρμογή της διάταξης για τη λίστα συγγραμμάτων καθώς οι καθηγητές μας δεν θα είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι να βρουν παραθυράκια στο νόμο για να λάβουμε τα απαραίτητα για μας συγγράμματα, αλλά θα λαμβάνουμε μόνον ένα για κάθε μάθημα.
Τι λένε για αυτά οι παρατάξεις;
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ όχι μόνο δεν λέει τίποτα για όλα αυτά αν και αυτοπροβάλλεται ως η “δύναμη εμπιστοσύνης”, αλλά ως γνήσιο κυβερνητικό φερέφωνο πιέζει για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών, αδιαφορώντας για τις αποφάσεις του φοιτητικού συλλόγου αλλά και για τα πραγματικά συμφέροντα των φοιτητών, μιας και αυτά ουδόλως προσιδιάζουν με αυτά της κυβέρνησης. Οι συνάδελφοι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ άλλωστε λίγο ενδιαφέρονται για το αν θα καταφέρουμε να περάσουμε τα μαθήματα καθώς έχουν εξασφαλισμένες θέσεις στα μεταπτυχιακά πριν ακόμα τελειώσουν το Α’ εξάμηνο!
Η ΠΑΣΠ παρά τις συχνές τις αγωνιστικές κορώνες και “διεκδικήσεις” της για το τμήμα, επιλέγει να μη βγάλει άχνα για μια αλλαγή που διακυβεύει το πτυχίο μας. Άλλωστε, επιμένει να λειτουργεί στο πλευρό των καθηγητών και του υπουργείου, και να υποστηρίζει τις διατάξεις για την εφαρμογή της Αξιολόγησης και όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων.
Καλούμε επιτέλους την ΠΚΣ να πάρει ξεκάθαρη θέση για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών καθώς αυτή και η ΔΑΠ ήταν οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που συμμετείχαν πέρυσι στην επιτροπή του Βοσκού για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών. Οι συνάδελφοι από την ΠΚΣ θα πρέπει επιτέλους να υπερασπιστούν και τις έντονα αγωνιστικές τους φανφάρες, χωρίς να καταγγέλουν τις αποφάσεις του φοιτητικού συλλόγου και αφήνοντας κατά μέρος τα αιτήματά τους για “ειδίκευση μέσα στο πτυχίο”. Έτσι κι αλλιώς τους πρόλαβε ο κ. Βοσκός...!
Τι πραγματικά πρέπει να αλλάξει;
Το πρόγραμμα σπουδών όντως έχει πολλά προβλήματα και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Τα επαγγελματικά δικαιώματα που κατοχυρώνει είναι περιορισμένα και δεν μας δίνει άμεσα τη δυνατότητα να δουλέψουμε μετά τη σχολή. Επιπλέον, το αποστειρωμένο περιεχόμενο των μαθημάτων, αλλά και ο στείρος και διεκπεραιωτικός τρόπος διδασκαλίας απέχουν πολύ από τις ανάγκες μας ως σύγχρονων εκπαιδευτικών και ως φοιτητών. Οι προτάσεις όμως των καθηγητών δεν έχουν σκοπό να επιλύσουν τα υπάρχοντα προβλήματα, αλλά να τα επιτείνουν, μετατρέποντας τις σπουδές μας σε καταναγκαστικό έργο.
Απαιτούμε:
· Καμία εφαρμογή των προτεινόμενων αλλαγών στο πρόγραμμα σπουδών του Φιλολογικού – Όχι στις κατευθύνσεις της Μπολόνια για διασπάσεις μαθημάτων, τμημάτων, πτυχίων
· Όχι στις πιστωτικές μονάδες και την Αξιολόγηση.
· Καμία εφαρμογή του νέου νόμου-πλαίσιο στο τμήμα μας – έγκαιρη διανομή όλων των βιβλίων μέσα στη σχολή.
· Όχι στα προαπαιτούμενα και τις αλυσίδες μαθημάτων.
Παλεύουμε για:
· Ενιαίο πτυχίο φιλολόγου με κατοχυρωμένα όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα.
· Μαζικούς και μόνιμους διορισμούς στο δημόσιο σχολείο με μόνη προϋπόθεση το πτυχίο – κατάργηση του θεσμού της ωρομισθίας και της αναπλήρωσης.
· Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.
· Να ξανατεθούν σε ισχύ οι εξεταστικές ρυθμίσεις του συμψηφισμού και της κατοχύρωσης.
· Προαιρετικές ομαδικές απαλλακτικές εργασίες με ελεύθερης επιλογής βιβλιογραφία και θέμα από τους φοιτητές.
