Τις
τελευταίες μέρες παρακολουθούμε την πλήρη διαστρέβλωση των αιτημάτων των
καθηγητών , οι οποίοι συζητούν για απεργία την περίοδο των πανελλαδικών
εξετάσεων. Πριν ακόμα αποφασιστεί η απεργία τα «δικαστήρια» της τηλεόρασης την
έβγαλαν παράνομη και η κυβέρνηση αποφάσισε
ήδη την επιστράτευση των απεργών.
Ποιες είναι όμως οι πραγματικές αιτίες για όλο αυτό τον αναβρασμό; Ο
μόνος λόγος είναι ένα «διωράκι παραπάνω» , όπως πολλοί σπεύδουν να
διατυμπανίσουν;
Απεργία μέσα στις πανελλήνιες: Όταν οι καθηγητές έρχονται αντιμέτωποι με έναν
νόμο ο οποίος ανατρέπει άρδην τη ζωή τους, για να μπορέσουν να κοιτάξουν στα
μάτια τους εαυτούς τους, τις οικογένειές τους και τους μαθητές οφείλουν να
αντιδράσουν.
Σήμερα,
το επιλέον δίωρο που προστίθεται θα οδηγήσει στην απόλυση 10.000 αναπληρωτών
που τον Σεπτέμβρη δεν θα ξαναπροληφθούν, ενώ
4.000 μόνιμοι θα κριθούν υπεράριθμοι, δηλαδή περιττοί στο σχολείο που διδάσκουν. Έτσι, είτε θα
απολυθούν, είτε θα πρέπει να μετατεθούν σε διαφορετικές περιοχές προκειμένου να
καταφέρουν να συμπληρώσουν το ωράριο τους για να μην απολυθούν. Αυτό σημαίνει
ότι θα χάσουν την οργανική τους θέση, θα διαλύσουν την οικογένειά του και θα υποστούν επιπλέον οικονομική αφαίμαξη αφού
με το ήδη πενιχρό τους εισόδημα θα πρέπει να συντηρούν ένα ακόμα σπίτι, κ.α..
Η κυβέρνηση σκοπίμως λοιπόν επιλέγει να
περάσει τον νόμο αυτό λίγες μέρες πριν τις πανελλήνιες, εκβιάζοντας τους
καθηγητές και στρέφοντας την κοινή γνώμη να ασχολείται με το δικαίωμα ή όχι
στην απεργία και όχι με το τι ο νόμος αυτός έρχεται να φέρει. Άλλωστε, η
τακτική του να στρέψεις την μια κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη είναι γνωστή
και δυστυχώς πετυχημένη. Μάλιστα, πριν ακόμα αναγγελθεί επίσημα η απεργία των
καθηγητών (καθώς αναμένονται οι αποφάσεις των ΕΛΜΕ στην εισήγηση της ΟΛΜΕ),
ανακοινώθηκε η επιστράτευση της απεργίας.
Τα
κροκοδείλια δάκρυά τους δε μας πείθουν: Η πραγματικότητα την οποία έχουν δημιουργήσει
-στέλνοντας τους νέους στον καιάδα της ανεργίας (64% η ανεργία στους νέους),
της αναξιοπρέπειας (μισθοί των 300 ευρώ) και της μετανάστευσης, όταν οι μαθητές
στο σχολείο λιποθυμούν από την πείνα, σχολεία κλείνουν και συγχωνεύονται, τα
βιβλία παύουν να παρέχονται δωρεάν, και οι μαθητές στιβάζονται σε τμήματα 30
ατόμων- δεν τους επιτρέπει να έχουν το θράσσος να μιλούν για το καλό της
νεολαίας.
Ο εκβιασμός
δεν θα περάσει! Ήρθε η ώρα να διαλέξουμε στρατόπεδο:
Θα πάρουμε το μέρος της κυβέρνησης που έχει
οδηγήσει την κοινωνία στην εξαθλίωση, που καπηλεύεται την αγωνία των μαθητών
για να υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο τη δημόσια-δωρεάν εκπαίδευση, νομιμοποιώντας μάλιστα (για τρίτη κιόλας φορά
το 2013) το χουντικό μέτρο της επίστράτευσης;
Ή θα σταθούμε αλληλέγγυοι στους μελλοντικούς συναδέλφους
μας, που με τα δίκαια αιτήματά τους
παλεύουν για εργασία με αξιοπρέπεια και δικαιώματα, που παλεύουν για την
επιβίωση των ίδιων αλλά και του δημόσιου σχολείου που συνεχώς απειλείται, που
είναι αυτοί οι οποίοι στην πράξη στέκονται στο πλευρό των μαθητών καθημερινά;
Είναι λίγοι και
είμαστε πολλοί! Γι΄αυτό και μας φοβούνται! Στηρίζουμε τις αποφάσεις των
εκπαιδευτικών- συμμετέχουμε ενεργά στον αγώνα τους!
