Πανεπιστήμιο και εργολαβία, μια ιστορία που βρωμάει...

Μετά από 4 μήνες απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων και κλειστής σχολής, διανύουμε τον πρώτο μήνα «κανονικής» λειτουργίας της σχολής. Φοιτητές πηγαινοέρχονται στα μαθήματα, τα αμφιθέατρα κατάμεστα με κόσμο και η σχολή ξαναγέμισε με ζωή. Παρ΄ όλα αυτά, περνώντας απ’ τους διαδρόμους της Φιλοσοφικής, παρατηρείς ότι κάτι δεν πάει καλά. Εκτός από τα αμφιθέατρα, μέχρι πριν λίγο γέμιζαν και οι κάδοι με σκουπίδια, και αν δεν πατούσες καμιά μπανανόφλουδα στο δρόμο προς το μάθημα ήσουν τυχερός...
Φυσικό είναι λοιπόν, να αναρωτιέσαι τι πάει στραβά με τη Φιλοσοφική, γιατί εδώ που τα λέμε, στην όλη κατάσταση, κάτι βρωμάει …
Ας το πάρουμε όμως απ' την αρχή.. Όλα ξεκίνησαν, όταν ο εργολάβος που ανέλαβε τον καθαρισμό της σχολής αποφάσισε να απολύσει το προσωπικό που απασχολούσε, δηλαδή τις καθαρίστριες της Φιλοσοφικής. Ο λόγος που οι καθαρίστριες απολύθηκαν ήταν ότι μέσω αυτής της κίνησης, ο εργολάβος προσπάθησε να ασκήσει πιέσεις στην διοίκηση του πανεπιστημίου ώστε να ανανεωθεί η σύμβαση του.
Τι σημαίνει όμως αυτό;

η συνέχεια εδώ...

Όταν το κράτος καταστέλλει η νεολαία εξεγείρεται!

Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Κι αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας
Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας.

Η αυταρχική πολιτική που ακολουθείται γενικά εντός αυτού του συστήματος και που οξύνεται στην περίοδο του μνημονίου δεν είναι κάτι που μας εκπλήσσει. Τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβάλλει σε ολόκληρη την κοινωνία οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις βρίσκουν λαϊκές αντιστάσεις μέσα από τις πολύμορφες δράσεις του εργατικού και νεολαϊστικου κινήματος. Για να ικανοποιηθούν όμως οι επιταγές της Ε.Ε και του Δ.Ν.Τ , θα πρέπει αυτές οι αντιστάσεις να καμφθούν με κάθε τρόπο και κάθε κόστος από τις κυβερνήσεις, καθώς τίποτα δεν είναι σημαντικότερο για αυτούς πέρα από την επίτευξη του στόχου τους: το πέρασμα σε μια άλλη εποχή όπου οι εργαζόμενοι θα είναι ακόμα πιο κακοπληρωμένοι και ελαστικοί ενώ η νεολαία πειθήνια και εντατικοποιημένη. 

Γι' αυτό και κάθε μαζική και δυναμική κινητοποίηση των τελευταίων ετών έχει κατασταλλεί με τους χειρότερους όρους! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η χρήση αύρας νερού εναντίον διαδηλωτών πέρυσι κατά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου.Δεν είναι επίσης λίγα τα περιστατικά ξυλοδαρμών διαδηλωτών από τις δυνάμεις καταστολής που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας. Όλοι πλέον ξέρουμε τι γίνεται στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ, τη βία και τον εξευτελισμό που υφίστανται οι προσαχθέντες ή συλληφθέντες διαδηλωτές. Η λίστα ολοένα και μακραίνει.

η συνέχεια εδώ...

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΜΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ – ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 5/2 ΣΤΙΣ 12 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 204 !

Λίγα λόγια για την τμηματική συνέλευση Ιστορικού – Αρχαιολογικού…

Συνάδελφε, σε καλούμε να συμμετέχεις στην τμηματική συνέλευση Ιστορικού – Αρχαιολογικού την Τετάρτη 5/2 στην αίθουσα 204 ! Θεωρούμε ανάγκη να κάνουμε τμηματική συνέλευση στο Ιστορικό – Αρχαιολογικό, αλλά και σε όλα τα άλλα τμήματα της Φιλοσοφικής, προκειμένου να χαρτογραφηθούν τα εξειδικευμένα προβλήματα των φοιτητών του κάθε τμήματος, ώστε να παλέψουμε γι’ αυτά, απ’ το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο, με το φοιτητικό σύλλογο Φιλοσοφικής !

Τι είναι η τμηματική συνέλευση ;

Είναι η συνέλευση των φοιτητών ενός τμήματος, στην οποία συζητάμε και αποφασίζουμε για θέματα του τμήματος, της σχολής, αλλά και ευρύτερα της κοινωνίας. Πέρυσι, μάλιστα, οι τμηματικές συνελεύσεις έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στον αγώνα ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά», ξεκινώντας από τα τμήματα που απειλούνταν με συγχωνεύσεις, έδωσαν τον τόνο στις κινητοποιήσεις όλης της Φιλοσοφικής. Στις τμηματικές συνέλευση μπορούμε να συζητήσουμε ευκολότερα εξειδικευμένα προβλήματα των φοιτητών του τμήματος, π.χ. για συγγράμματα που δεν παίρνουμε, για το πρόγραμμα σπουδών και για την εργασιακή μας προοπτική, αλλά και να χαρτογραφήσουμε τα προβλήματα επιβίωσης των φοιτητών, για να διεκδικήσουμε φοιτητική μέριμνα και δωρεάν σπουδές για όλους ! Στην τμηματική συνέλευση παίρνουμε αποφάσεις, που μεταφέρονται στη Γενική Συνέλευση, όλου του φοιτητικού συλλόγου Φιλοσοφικής, ώστε αυτές να γίνονται κτήμα όλων των φοιτητών της Φιλοσοφικής και να μπορούμε οι φοιτητές κάθε τμήματος να παλεύουμε μαζί και ενιαία για ό,τι μας αφορά.

Επειδή, λοιπόν, πιστεύουμε ότι υπάρχει ανάγκη να διεξαχθεί η τμηματική συνέλευση, αλλά και να συμμετέχουμε σε αυτήν όλοι οι φοιτητές του τμήματός μας, αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε στην «Πρωτοβουλία φοιτητών Ιστορικού – Αρχαιολογικού για τμηματική συνέλευση» για τη συλλογή υπογραφών. Καλούμε με αυτόν τον τρόπο κάθε φοιτητή του τμήματός μας να πάρει στα χέρια του το ζήτημα της τμηματικής συνέλευσης και να γίνει συμμέτοχος της προσπάθειας, όχι μόνο με την υπογραφή του για τη διεξαγωγή της, αλλά και με την ενεργό στήριξη και συμμετοχή του!

Ποιοι είναι αντίθετοι, όμως με την τμηματική και γιατί ;

η συνέχεια εδώ...

ΑΙΓΑΙΟ: ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ…

Φαρμακονήσι, 20 Ιανουαρίου 2013.

28 Αφγανοί πρόσφυγες εντοπίζονται στο Αιγαίο.
Το λιμενικό επιχειρεί να τους στείλει πίσω… «από κει που ήρθαν», τραβώντας με σκοινί τη βάρκα προς την Τουρκία.Το σκοινί κόβεται. Η βάρκα αναποδογυρίζει. Οι μετανάστες προσπαθούν να ανέβουν στο πλοίο του λιμενικού. Οι άντρες του λιμενικού τους κλωτσούν και τους ρίχνουν πίσω στη θάλασσα.
Πνίγονται 12 άνθρωποι.Τρεις γυναίκες, εννέα βρέφη και παιδιά.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι φταίνε οι μετανάστες.

Φταίνε για την κρίση, την λιτότητα…
Φταίνε για τη φτώχεια μας, την εξαθλίωσή μας….
Φταίνε που έρχονται. 
Φταίνε που πνίγονται.

Κι αν καταλαβαίνουμε πως όλα αυτά δεν είναι παρά τα ψέματα μιας κυβέρνησης που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία, που επιχειρεί να δημιουργήσει μια κοινωνία κανιβαλιστική, αλληλοφαγώματος, μίσους και ρατσισμού…

η συνέχεια εδώ...

Να πατάξουμε τον φασισμό πριν να είναι αργά

Τις τελευταίες ημέρες ολοένα έρχονται στο φως της δημοσιότητας νέες προκλητικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής απέναντι σε μετανάστες ή αγωνιστές. Πιο πρόσφατη αυτή του Σαββάτου 25/1, όπου μέλη της Χ.Α κατέβασαν πανό που είχε αναρτηθεί για τον Παύλο Φύσσα στο σημείο της δολοφονίας του και ύστερα επιτέθηκαν σε στέκι αντιφασιστών στο Κερατσίνι.

Δε μας εκπλήσσει βέβαια αυτή η συμπεριφορά από τους φασίστες της Χ.Α. Η βία κατά των αδυνάμων είναι ο τρόπος τους να υπερασπίζονται το σύστημα που παράγει φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση.Όσο όμως το κίνημα δεν οργανώνεται και δεν απαντά απέναντι στον φασισμό τόσο τέτοια φαινόμενα θα αυξάνονται και θα νομιμοποιούνται σε επίπεδο κοινωνίας.

Καμία ανοχή στον φασισμό και τις ναζιστικές πρακτικές της Χ.Α!

“Όταν οι Ναζι πήραν τους κομμυνιστές σιώπησα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν 

φυλάκισαν τους σοσιαλδημοκράτες σιώπησα, δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης.Όταν πήραν 

τους συνδικαλίστές σιωπησα. Δεν ήμουν συνδικαλιστης.Όταν πήραν εμένα δεν υπήρχε 

κανένας πλέον ο οποίος θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί...”

 Martin Niemöller

η συνέχεια εδώ...

Εκπαίδευση με χαρακτήρα ταξικό και ένα σχόλιο της ΣΑΦ

Με αφορμή τα αποτελέσματα της παρακάτω έρευνας, την οποία αναδημοσιεύουμε από το tvxs.gr, μας δίνεται η ευκαιρία να πούμε δυο λόγια για το ταξικό σχολείο και εν γένει για την ταξικότητα της εκπαίδευσης.  Παρά τον τυπικό δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και την ύπαρξη δημόσιων σχολείων και πανεπιστημίων, η εκπαιδευτική διαδικασία για κάποιους κοστίζει ακριβά και για κάποιους άλλους τόσο ακριβά που αναγκάζονται να την παρατήσουν. Αναφερόμαστε βεβαίως στον θεσμό της παραπαιδείας, η οποία έχει εδραιωθεί εδώ και χρόνια στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και ρουφά εκατοντάδες έως και χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο από τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι οικογένειες, οι οποίες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές απαιτήσεις των φροντιστηρίων με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην μπορούν να αναμετρηθούν ισότιμα στο πεδίο του ανταγωνισμού που έχει διαμορφωθεί εντός του εκπαιδευτικού συστήματος και να αποκλείονται κοινωνικά, αναπαράγοντας τον φαύλο κύκλο της φτώχειας.

Επιπλέον, ένας άλλος ρόλος που επιτελεί η εκπαίδευση είναι αυτός της εγχάραξης συγκεκριμένων ιδεολογικών χαρακτηριστικών στους μαθητές. Και αυτός ο ρόλος συχνά αποτελεί εμπόδιο σε μαθητές που προέρχονται από πολύ χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα να ακολουθήσουν την εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς προσκρούουν σε αντιφάσεις ανάμεσα στην πραγματικότητα και την καθημερινότητα έτσι όπως τη βιώνουν και στην πραγματικότητα έτσι όπως θέλει να τη διαμορφώσει και να την παρουσιάσει το εκπαιδευτικό σύστημα. 

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την επιμήκυνση του σχολικού έτους που προανήγγειλε ο Υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος καταδεικνύουν το ρόλο του σύγχρονου σχολείου. Η παράταση του σχολικού έτος δεν έχει τίποτα να προσφέρει στους σημερινούς μαθητές παρά μόνο περαιτέρω εντατικοποίηση και στείρα γνώση αφαιρώντας τους ταυτόχρονα ώρες και μέρες από άλλες δραστηριότητες και πηγές κοινωνικοποίησης.

αναδημοσίευση από tvxs.gr

Ένα ταξικό δημόσιο σχολείο καταγράφει η έρευνα της Palmos Anlysis για το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Φροντιστών Αττικής, επισημαίνοντας τις ανισότητες που προκύπτουν στο δρόμο των μαθητών από τη δευτεροβάθμια προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μπορεί η συμμετοχή στις Πανελλαδικές εξετάσεις να ανέρχεται στο 90%, δίνοντας την εικόνα μια σχεδόν καθολικής συμμετοχής για είσοδο σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, ωστόσο οι προοπτικές επιτυχίας σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό από το οικονομικό και μορφωτικό επίπεδο της οικογένειας και την εξωσχολική υποστήριξη.

η συνέχεια εδώ...

Η ελληνική κυβέρνηση ήθελε νεκρούς στα σύνορα. Η ελληνική κοινωνία το ανέχτηκε.

αναδημοσίευση από INFOWAR

Οργή και αποτροπιασμό προκαλεί, λένε, ο πνιγμός παιδιών στο Αιγαίο που έπεσαν στα χέρια του ελληνικού λιμενικού σώματος.

Ας αφήσουν όμως τα κροκοδείλια δάκρυα όσοι τώρα θρηνούν για τα πτώματα των παιδιών που ξεβράζει η θάλασσα.

Η κυβέρνηση είχε δείξει με κάθε ευκαιρία ότι θέλει θύματα στα σύνορα.

Δεν ήταν μόνο ο σύμβουλος του υπουργού Υγείας και στέλεχος της ΝΔ, Θάνος Πλεύρης, που έλεγε ότι «φύλαξη συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες και για να γίνω κατανοητός αν δεν υπάρχουν νεκροί».

η συνέχεια εδώ...

Των Συμβουλίων Ιδρύματος τα κακώς κείμενα...

Μια μικρή υπενθύμιση...

Το καλοκαίρι του 2011 ψηφίστηκε στη βουλή ο περιβόητος νόμος-πλαίσιο για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, που επιχείρησε να φέρει ένα πλήθος αλλαγών όπως την διάσπαση των πτυχίων μας με στόχο την αποδυνάμωση της αξία τους, περικοπές στις φοιτητικές παροχές, εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών με τον “μπαμπούλα” του ν+2, το άνοιγμα του Πανεπιστημίου στην λογική της αγοράς. Κομβικό σημείο του νόμου ήταν η αλλαγή της διοικητικής δομής με την εισαγωγή των Συμβουλίων Ιδρύματος, στο οποίο συμμετέχουν εξωπανεπιστημιακοί παράγοντες και “άνθρωποι της αγοράς” για την “καλύτερη σύνδεση Πανεπιστημίου και αγοράς”.  Κι  ήταν αυτά τα οποία τάχθηκαν τα τελευταία 2 χρόνια με κάθε τρόπο υπέρ του υπουργείου και της κυβέρνησης, είτε αυτό ήταν πέρσι με το “Σχέδιο Αθηνά”, είτε φέτος με τις διαθεσιμότητες-απολύσεις των εργαζομένων των πανεπιστημίων.

...Κι ερχόμαστε στο σήμερα

Το Σ.Ι. του ΕΚΠΑ την προηγούμενη βδομάδα εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία απέρριπτε την μοναδική υποψηφιότητα για την θέση του Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής, αυτή της καθηγήτριας του τμήματος Φιλολογίας, Ελένης Καραμαλέγκου  Η κίνηση αυτή είναι εκτός του θεσμικού πλαισίου του Σ.Ι, το οποίο οφείλει να περιορίζεται στον περιορισμό των υποψηφιοτήτων σε περίπτωση μεγάλου αριθμού. Γιατί όμως τέτοια πρεμούρα να «κοπεί» η κ. Καραμαλέγκου;

η συνέχεια εδώ...

Ανακοίνωση του Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού της ΦΛΣ για τον αποκλεισμό της υποψηφιότητας της κ. Καραμολέγκου για τη θέση του κοσμήτορα της ΦΛΣ από το Σ.Ι.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ Ε.Κ.Π.Α.
Αθήνα, 15 Ιανουαρίου 2014

ΑΠΟΦΑΣΗ

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. εκφράζει την εντονότατη διαμαρτυρία του για το γεγονός ότι το Συμβούλιο Ιδρύματος του Ε.Κ.Π.Α. επιχειρεί να αποκλείσει τη μοναδική υποψηφιότητα για τη θέση του Κοσμήτορα στη Φιλοσοφική Σχολή, της Καθηγήτριας Ελένης Καραμαλέγκου, η οποία χαίρει ευρείας εκτίμησης και αναγνώρισης τόσο στη Φιλοσοφική Σχολή – την οποία υπηρέτησε από διοικητικές θέσεις επί σειρά ετών ως Πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας, ως μέλος της Συγκλήτου του Ε.Κ.Π.Α. και ως Κοσμητεύουσα – όσο και στον ευρύτερο ακαδημαϊκό χώρο. Πρόκειται για απόφαση αυθαίρετη και παράνομη, χωρίς κανένα έρεισμα στο νομικό πλαίσιο που διέπει τις σχετικές διαδικασίες.

Αυτή η αυταρχική και αντιδεοντολογική ενέργεια του Σ.Ι. του Ε.Κ.Π.Α. καταλύει το θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και προσβάλλει τη νοημοσύνη των συναδέλφων-μελών του εκλεκτορικού σώματος της Φιλοσοφικής Σχολής, καθώς τους υποδεικνύει ποιος «πρέπει» ή «δεν πρέπει» να εκλεγεί στη θέση του Κοσμήτορα της Σχολής.

η συνέχεια εδώ...

Μη Μ.Α.Σ. διασπάς το σύλλογο …

Εδώ και ένα χρόνο, η ΚΝΕ ή αλλιώς ΜΑΣ, πηγαίνοντας κόντρα στην ενότητα  του συλλόγου Φιλοσοφικής «Κώστας Βάρναλης», προσπαθεί να δημιουργήσει  ξεχωριστό, “ανεξάρτητο” σύλλογο Ιστορικού-Αρχαιολογικού.

Γιατί ο σύλλογος αυτός πλήττει εμάς και την ενότητά μας;

1.    Τα φοιτητικά συμφέροντα, τα ζητήματα που απασχολούν τους φοιτητές (φοιτητικές παροχές, συνθήκες σπουδών, δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης) είναι κοινά για όλα τα τμήματα της Φιλοσοφικής.

Και είναι εξίσου κοινοί οι αγώνες που κλήθηκαν, καλούνται και θα κληθούν να δώσουν οι φοιτητές για την διεκδίκηση ή την προάσπισή τους. Για παράδειγμα, οι εσωτερικοί κανονισμοί που έρχονται για να φέρουν μια σειρά από καταστροφικές αλλαγές στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα (π.χ. διάσπαση πτυχίων, διαγραφές φοιτητών, περικοπή συγγραμμάτων και άλλων παροχών όπως σίτιση και στέγαση) θα αποτελέσουν κοινό πρόβλημα τόσο για τον φοιτητή του Ιστορικού-Αρχαιολογικού όσο και για τον φοιτητή οποιουδήποτε άλλου τμήματος της σχολής μας! Ο αγώνας εναντίον τους απαιτεί ευρύ συντονισμό όλων των φοιτητών κάτι που μόνο μέσα από τις Γενικές μας Συνελεύσεις μπορούμε να πετύχουμε! 

2.    Τα ζητήματα φοιτητικής καθημερινότητας (καθαριότητα χώρου, περιστατικά καθηγητικής ή εργοδοτικής αυθαιρεσίας, προβλήματα στην μετακίνηση/τις βιβλιοθήκες/τις γραμματείες) επηρεάζουν άμεσα όλους τους φοιτητές, και απαιτούν μια συνολική θεώρηση και αντιμετώπιση. Για παράδειγμα , η πρόσφατη απόλυση των καθαριστριών της Φιλοσοφικής είναι ένα ζήτημα που αφορά ή θα πρέπει να αφορά μονάχα το Ιστορικό-Αρχαιλογικό;

η συνέχεια εδώ...

Ακαδημαϊκές συμμορίες

Παναγιώτης Σωτήρης

αναδημοσίευση από UNFOLLOW

Το άρθρο, γραμμένο από μια δημοσιογραφική πένα γνωστή για την εκκωφαντική μονομέρειά της υπέρ των «μεταρρυθμίσεων» στην εκπαίδευση, τον κ. Απόστολο Λακασά, ήταν αρκούντως αποκαλυπτικό. Το Συμβούλιο Ιδρύματος του Πανεπιστημίου Αθηνών περνάει από ανάκριση τους υποψηφίους Κοσμήτορες των Σχολών. Το περιεχόμενο της ανάκρισης αφορά το πώς θα εφαρμόσουν το νέο νόμο εφόσον με  γραπτές τοποθετήσεις και δράσεις έχουν τοποθετηθεί εναντίον του και εάν θα καλέσουν την αστυνομία σε περίπτωση που οι φοιτητές με τις διαμαρτυρίες τους διακόψουν μια συνεδρίαση της Συγκλήτου. Δεσμεύονται μάλιστα ότι θα απορρίψουν τις υποψηφιότητες όσων έχουν ταχθεί κατά του νόμου…

Μάλιστα, ένα μέλος του Συμβουλίου, η κ. Κιντή, που πρόσφατα εγκατέλειψε τη… ΔΗΜΑΡ επειδή της φάνηκε υπερβολικά αριστερή και η οποία το καλοκαίρι του 2013 κατά τη διάρκεια μιας ειρηνικής κινητοποίησης των φοιτητών μαζί με τον πρόεδρο του Συμβουλίου Ιδρύματος κ. Μπερτσιμά κάλεσε την αστυνομία να εισβάλει στο κτίριο της Πρυτανείας, σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι έχουν «την ευθύνη να επιλέξουν τους κατάλληλους». Ενώ ο αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου κ. Παπαγεωργίου δήλωσε ότι θα «προχωρήσουν σε ουσιαστικό έλεγχο των προσόντων και των ικανοτήτων των υποψηφίων». Είναι σαφές ότι η επιλογή θα γίνει με αμιγώς φρονηματικά κριτήρια και με γνώμονα το εάν οι υποψήφιοι για να διοικήσουν τα ιδρύματα και τις σχολές θα είναι αρκούντως συμμορφωμένοι με το κυρίαρχο αγοραίο και αυταρχικό πρότυπο για την ανώτατη εκπαίδευση. 

η συνέχεια εδώ...

Παύλος Αντωνόπουλος: Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ!

Στις 8 του Γενάρη η Κυβέρνηση με συνέλαβε γιατί παρανόμησα. Με κατηγορεί ότι παρανόμησα γιατί θέλησα να διαδηλώσω την αντίθεση μου προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους μηχανισμούς της και την πολιτική της. Κάτι που για τον Πρωθυπουργό μας αποτελεί ενέργεια στα όρια της τρομοκρατίας. Με συνέλαβε γιατί θέλησα να εκφράσω τη διαμαρτυρία μου στον Τύπο για την απόφαση της να καταπατήσει το Σύνταγμα και να μου αφαιρέσει τη δυνατότητα να συνέρχομαι και να διαδηλώνω ειρηνικά την αντίθεση μου στην πολιτική της. Με συνέλαβε πριν καν προλάβω να παρανομήσω. Προέβλεψε ότι θα παρανομήσω. Αν και πήρε όλα τα μέτρα να μη μπορέσω να παρανομήσω. Κινητοποίησε όλο τον κατασταλτικό μηχανισμό της και απέκλεισε τη δυνατότητα να πλησιάσει κανείς στον τόπο της παρανομίας. Εμένα με συνέλαβε προληπτικά. Για να μη παρανομήσω. Γιατί δεν σκέφτηκε να βγάλει κι απαγορευτικό για τις συνεντεύξεις Τύπου.

Με συνέλαβε γιατί, όπως με κατηγορεί, αντιστάθηκα στις αρχές! Η μοναδική επαφή μου με τις αρχές ήταν το χέρι του γνωστού διοικητή των ΜΑΤ, Δαρείου, που με συνέλαβε και με παρέδωσε να μου φορέσουν χειροπέδες. Μπορεί να μη προλάβαμε να ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη Τύπου, αλλά προλάβαμε να τραβήξουμε Video που δείχνει όλη τη διαδρομή μας και τα γεγονότα. Ήμουν απαράδεκτα ήρεμος παρά το ότι τα ΜΑΤ με πήγαιναν καροτσάκι. Εκτός κι αν θεωρείται αντίσταση κατά των αρχών το ότι κράτησα την ισορροπία μου και δεν ξάπλωσα στον δρόμο.

η συνέχεια εδώ...

Ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις. Tου Ernesto Che Guevara

Η παρακάτω ιστορική ομιλία εκφωνήθηκε από τον Τσε σε κουβανούς φοιτητές της Ιατρικής, στις 20 Αυγούστου 1960.

αναδημοσίευση από TVXS

Όλοι σχεδόν ξέρετε ότι ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου ως γιατρός πριν από αρκετά χρόνια. Όταν ξεκίνησα, όταν άρχισα να σπουδάζω ιατρική, οι περισσότερες από τις ιδέες που έχω σήμερα ως επαναστάτης απουσίαζαν από το οπλοστάσιο των ιδανικών μου. Ήθελα να πετύχω, όπως θέλουν όλοι. Το όνειρο μου ήταν να γίνω διάσημος ερευνητής. Το όνειρο μου ήταν να δουλεύω ακούραστα για να πετύχω κάτι που θα μπορούσε πραγματικά να τεθεί στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, αλλά, την ίδια στιγμή, θα αποτελούσε κι έναν προσωπικό θρίαμβο. Ήμουν, όπως όλοι μας, ένα παιδί του περιβάλλοντος μου. Μέσα από κάποιες ειδικές περιστάσεις, ίσως και εξαιτίας του χαρακτήρα μου επίσης, αφού πήρα το  πτυχίο μου, άρχισα να ταξιδεύω στη Λατινική Αμερική και τη γνώρισα πολύ καλά.

η συνέχεια εδώ...

Γιάννης Ρίτσος, πάντα επίκαιρος και κοφτερός

Mε την περίπτωση του Ρίτσου, η αστική κριτική έπρεπε να υπερβεί ένα σκόπελο: πώς γίνεται ένας τόσο σημαντικός ποιητής να εμπνέεται από το κομμουνιστικό όραμα και μάλιστα να είναι αυτό ο σκελετός όλης του της δημιουργίας; Μία ήταν και παραμένει η λύση: να κρυφτούν ερμητικά κάτω από το χαλί οι ιδεολογικοί άξονες της ποιητικής του Ρίτσου και να δαιμονοποιηθεί το έργο του ως τεράστιο και επομένως άνισο.

αναδημοσίευση από UNFOLLOW

Του Γιάννη Ιόλαου Μανιάτη – Εφημερίδα ΠΡΙΝ

Με αφορμή τη νέα ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου Υπερώον, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2013, έρχεται η στιγμή να ξεκινήσει μια συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η κριτική την καλλιτεχνική δημιουργία, ιδιαίτερα όταν αυτή έχει πρόσημο κομμουνιστικό. Ο Ρίτσος, στόχος για δεκαετίες μιας λογοτεχνικής κριτικής βασισμένης σε στερεότυπα και μετέωρα επιχειρήματα, ακόμη μια φορά αντιμετωπίζεται με τρόπο στερεοτυπικό και τελικά ανορθολογικό.

Με κεντρικούς άξονες την ιδεολογική και πολιτική του στράτευση και τον μεγάλο όγκο των γραπτών του, η επίσημη ιδεολογία ασχολείται με το έργο του θεωρώντας το αξιόλογο παρά το γεγονός ότι ο δημιουργός του ήταν κομμουνιστής. Στην πραγματικότητα το τιτάνιο έργο του Γιάννη Ρίτσου είναι σημαντικό –και σήμερα έντονα απαραίτητο– επειδή ακριβώς ήταν κομμουνιστής, διότι ο κομμουνισμός του Ρίτσου δεν είναι απλώς μιαν επιλογή, είναι συνολική θέαση του κόσμου, συνολική θέαση της δημιουργίας. Ο ίδιος δεν επιχειρεί με την ποίησή του να αλλάξει μόνον τον κόσμο. Αλλάζει και τον τρόπο που γράφεται η ίδια η ποίηση.

Ο Ρίτσος, μοναδική περίπτωση στα κιτάπια της ελληνικής –ίσως και της παγκόσμιας– ποίησης, ενδύεται τη φόρμα του ποιητή εργάτη. Δεν συνθέτει ποιήματα μόνον για την εργατική τάξη, γράφει κι ο ίδιος ως εργάτης, ως χειρώνακτας της ποίησης. Το έργο του ορθώνεται ως αντίλογος στη μεγάλη αφήγηση του καπιταλισμού, απέναντι στην αφήγηση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, ο Ρίτσος σηκώνει ένα ποιητικό τείχος με τα συνθήματα της ελευθερίας και της χειραφέτησης γραμμένα επάνω του. Δυστυχώς, το μεγάλο σε όγκο έργο του είναι μικρότερο απ’ όσο απαιτεί η επέλαση του καπιταλισμού – τουλάχιστον η σημερινή. Ως δημιουργός πραγματικά ριζοσπαστικής τέχνης ο ποιητής παράγει διαρκώς ποιήματα, ακάματα και αδιάκοπα βομβαρδίζει το τοπίο της βαρβαρότητας με στίχους, με ποιητικές εικόνες.

η συνέχεια εδώ...

Το υπουργείο βλάπτει σοβαρά τη δημόσια και δωρεάν παιδεία! Ή αλλιώς τί είναι οι εσωτερικοί κανονισμοί...

Τους τελευταίους τρείς μήνες η πολιτική συγκυρία χρωματίζεται έντονα από το τεταμένο κλίμα στο χώρο της παιδείας λόγω της μεγάλης απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων στα πανεπιστήμια πανελλαδικά. Μια απεργία με ριζοσπαστικές μορφές πάλης και πολιτικοποιημένα αιτήματα που δεν αντιστέκεται  απλώς στις αξιολογήσεις και τις απολύσεις αλλά αγωνίζεται και για ένα δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, υπενθυμίζοντας στην νεολαία πως τώρα είναι η ώρα να βγει κι ο δικός μας αγώνας στο προσκήνιο.

Παρά την αστάθεια και τις υποχωρήσεις στις οποίες έχει οδηγηθεί η κυβέρνηση και το υπουργείο από τον κλαδικό αυτό αγώνα, το υπουργείο επιμένει να χτυπά με κάθε μέσο τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, ανοίγοντας σήμερα ένα νέο μέτωπο, συντάσσοντας και κοινοποιώντας τους πρότυπους εσωτερικούς κανονισμούς λειτουργίας των Ανώτατων Ιδρυμάτων. Πρόκειται επί της ουσίας για μια επαναδιατύπωση του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου με προσθήκες που ορίζουν σε ακόμη πιο σκληρή κατεύθυνση την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης…

…Ας πάρουμε μια μικρή-πικρή γεύση

ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ.

Τι αλλάζει;

·      εισαγωγή πιστωτικών μονάδων (π.μ.) που στο σύνολό τους φτάνουν τις 180 και σε κάθε έτος (των προπτυχιακών σπουδών) οι φοιτητές απαιτείται να συγκεντρώσουν 60 π.μ. (άρα τα έτη φοίτησης από 4 μειώνονται σε 3) και αναγκαία προϋπόθεση για την εισαγωγή στο επόμενο έτος είναι η συμπλήρωση και των 60 π.μ.

·      διατυπώνεται με σαφήνεια αναντιστοιχία μεταξύ τμήματος-προγράμματος σπουδών, δηλαδή κάθε τμήμα μπορεί να παρέχει περισσότερα του ενός προγράμματα σπουδών(π.χ. στο τμήμα αγγλικής φιλολογίας να παρέχονται και προγράμματα σπουδών από άλλες ξενόγλωσσες φιλολογίες) κατακερματίζοντας με αυτόν τον τρόπο το γνωστικό αντικείμενο και κατ’ επέκταση τα επαγγελματικά δικαιώματα!

·      ακόμη προβλέπονται προγράμματα σύντομου κύκλου σπουδών με μέγιστο αριθμό π.μ. για την ολοκλήρωσή τους τις 120 (άρα διετείς σπουδές) μεγαλώνοντας την ψαλίδα σχετικά με την κατάρτιση  και την αξία των επαγγελματικών δικαιωμάτων μεταξύ των φοιτητών και επικυρώνοντας την παροχή πτυχίων πολλών ταχυτήτων.

·      ορίζεται κατεύθυνση για τη συγκρότηση προγραμμάτων και σχολών «Δια Βίου Μάθησης», σε μια προσπάθεια να κατοχυρωθεί ότι οι φοιτητές θα αναζητούν συνεχώς τίτλους επανακατάρτησης για να έχουν μια ελπίδα στην αγορά εργασίας. Πρόκειται για άλλη μια επίθεση στα επαγγελματικά δικαιώματα που κατοχυρώνουν τα πτυχία μας.

η συνέχεια εδώ...

23 χρόνια από τη δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα

Δεν πρόκειται για μια εθιμοτυπική υπόμνηση ούτε για μια απόπειρα εξιδανίκευσης. Πρόκειται για μια συνειδητή προσπάθεια να ξεπεράσουμε το παρελθόν κατανοώντας τις συνθήκες που το δημιούργησαν και εξαλείφοντας όλες εκείνες τις μήτρες που προκάλεσαν τον πόνο και την οδύνη. Και αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μόνον όταν μετασχηματίσουμε τον ιστορικό χρόνο σε δύναμη αμφισβήτησης, έμπνευσης, απελευθέρωσης και δημιουργίας.

Ανακοίνωση ΕΛΜΕ Καρδίτσας

«ΖΕΙ ΖΕΙ ο Τεμπονέρας ΖΕΙ, με Πέτρουλα  Λαμπράκη μας οδηγεί».

Το εκπαιδευτικό και νεολαιίστικο κίνημα δεν έπαψε όλα αυτά τα 23 χρόνια να τιμά το Ν. Τεμπονέρα και δεν υπάρχει διαδήλωση της νεολαίας  όπου να μη μνημονεύεται το όνομά του. Γιατί κάθε

 αγωνιστής και τέτοιος ήταν ο Νίκος ζει και δικαιώνεται στους κοινωνικούς αγώνες του λαού μας. Σήμερα αυτό ισχύει περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Σήμερα που η πολιτική ΕΕ-ΔΝΤ-κυβέρνησης είναι πολιτική λεηλασίας της χώρας και επιβολής εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα για το λαό και τη νεολαία. Και για να προωθηθεί συνοδεύεται από κλιμακούμενα μέτρα περιστολής και καταπάτησης των συνδικαλιστικών, δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων και των νέων που με τη θεωρία των «δύο άκρων», την άγρια καταστολή κάθε λαϊκής κινητοποίησης, τη βιομηχανία διώξεων ενάντια σε εργάτες, εργαζόμενους, μαθητές, αγωνιστές και τη νομοθέτηση ποινών για όσους αγωνίζονται ενάντια στις πολιτικές της ΕΕ και διαμορφώνει «καθεστώς» φασιστικοποίησης της δημόσιας πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

Σήμερα που στην εκπαίδευση η πολιτική του συστήματος προωθεί ήδη την κατάργηση της μονιμότητας, χιλιάδες διαθεσιμότητες-απολύσεις, τη συντριβή των εργασιακών κατακτήσεων των εκπαιδευτικών και την γενικευμένη «ωρομισθικοποίηση τους». Ταυτόχρονα κλιμακώνει την ταξικότητα και με το «νέο» αντιδραστικό σχολείο, καταργεί τα ψήγματα της δωρεάν παιδείας, πετάει στο δρόμο και στις φτηνές καταρτίσεις μαζικά τη νεολαία και την προετοιμάζει για το ρόλο του σύγχρονου δούλου στα σκλαβοπάζαρα των ειδικών οικονομικών ζωνών, στα κάθε λογής «κοινωνικά προγράμματα» υπερεκμετάλλευσης και εμπέδωσης της εξαθλίωσης.

η συνέχεια εδώ...

Μισώ την πρωτοχρονιά

Red_Notebook

Του Αντόνιο Γκράμσι

Κάθε πρωί, καθώς ξυπνώ άλλη μια φορά κάτω από το πέπλο του ουρανού, νιώθω πως για μένα είναι πρωτοχρονιά. Γι΄ αυτό μισώ τις πρωτοχρονιές  με καθορισμένη ημερομηνία, που μετατρέπουν τη ζωή και το ανθρώπινο πνεύμα σε μια εμπορική επιχείρηση, με τον ωραίο τους απολογισμό, με τον ισολογισμό τους και την πρόβλεψη για το νέο διαχειριστικό έτος.

Ακυρώνουν την αίσθηση της συνέχειας της ζωής και του πνεύματος. Καταλήγει κανείς να πιστεύει πραγματικά ότι μεταξύ των ετών υπάρχει συνέχεια, κι ότι ξεκινά μια νέα ιστορία, και βάζει κανείς στόχους, και μετανιώνει για τις αστοχίες κτλ κτλ. Αυτό είναι ένα γενικότερο σφάλμα των ημερομηνιών.

Λένε πως η χρονολογία είναι η ραχοκοκαλιά της ιστορίας -αυτό το παραδεχόμαστε. Όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως υπάρχουν τέσσερις ή πέντε θεμελιώδεις ημερομηνίες, τις οποίες κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του τις έχει πάντα κατά νου,  που έχουν περιπαίξει την ιστορία. Κι αυτές είναι πρωτοχρονιές. Η πρωτοχρονιά της ρωμαϊκής ιστορίας ή του μεσαίωνα ή της νεωτερικότητας. Κι έχουν γίνει τόσο διαπεραστικές και τόσο  απολιθωτικές που, κι εμείς οι ίδιοι εκπλησσόμαστε καμιά φορά αναλογιζόμενοι ότι η ζωή στην Ιταλία άρχισε το 752, κι ότι το 1490 ή το 1492 είναι σαν βουνά στα οποία η ανθρωπότητα αναρριχήθηκε ακαριαία φτάνοντας σε έναν νέο κόσμο, εισερχόμενη σε μια νέα ζωή.  Κι έτσι η ημερομηνία γίνεται ένα εμπόδιο, ένα παραπέτασμα που εμποδίζει να δούμε ότι η ζωή συνεχίζει να εκτυλίσσεται με το ίδιο, αμετάβλητο, βασικό  μοτίβο, χωρίς απότομες μεταβολές, με τον ίδιο τρόπο που στον κινηματογράφο σκίζεται το φιλμ κι έχουμε ένα διάλειμμα  εκτυφλωτικού φωτός.

η συνέχεια εδώ...